Ήσουνα, τι ήσουνα?

Δίδεται η μάχη των 1000 λεπτών της ΕΤΕ και ήδη οι υπερασπισταί απώλεσαν τα υψώματα των 1000. Ενεθυμήθην σήμερον καθώς ανεγνωσα το σχόλιον της γλυκυτάτης και ευρυμαθεστάτης Goldmine, αφ'ενός τα Αριστοτελικά μου και αφ'ετέρου το σχόλιον μου τότε που απώλεσε η ΕΤΕ την αύλακα της ανωφερείας από το 2003 έως το 2007, "ΕΤΕ: μεταξύ κλέους αφθίτου και 'ήμουνα σήμερα'". Κάπου είδον ότι το έγραψε και ο Χάρος, έχει πλέον γίνει όλο το ΧΑΑ ενα απέραντο Λαναροκομείον, η δε ΕΤΕ ασφαλώς ευρίσκεται εν τη περιόδω "ήμουνα σήμερα". Εγώ πάντως μετρώ ημέρας και μάλλον καλώς έκαμα που δεν παρεσύρθην το πρωί της Δευτέρας, ιδία υπό το φώς των εκθέσεων των ερχομένων δεινών. Προβλέπονται, λέει, διαγραφαί ακόμη και μεγαλύτερες από την τρέχουσα κεφαλαιοποίησιν των. Τώρα τα ενεθυμήθησαν όλα τα κακά και τα χείριστα σενάρια μαζί κι αυτοί.



Κλέος άφθιτον λοιπόν η παράγραφος σχετικώς με το πώς οι κάτοικοι του Βυζαντίου, εν όψει μεγάλης κρίσεως επώλησαν τα "ασημικά" της πόλεως και τα τεμένη και τα αφιερώματα εις τα ιερά και τι έκαμαν εις τους λιμένας και τους αγοραίους τόπους:



"Βυζάντιοι δὲ δεηθέντες χρημάτων τὰ τεμένη τὰ δημόσια ἀπέδοντο, τὰ μὲν κάρπιμα χρόνον τινά, τὰ δὲ ἄκαρπα ἀεννάως: τά τε θιασωτικὰ καὶ τὰ πατριωτικὰ ὡσαύτως, καὶ ὅσα ἐν χωρίοις ἰδιωτικοῖς ἦν: ὠνοῦντο γὰρ πολλοῦ ὧν ἦνκ αὶ τὸ ἄλλο κτῆμα. τοῖς δὲ θιασώταις ἕτερα χωρία, τὰ δημόσια, ὅσα ἦν περὶ τὸ γυμνάσιον ἢ τὴν ἀγορὰν ἢ τὸν λιμένα, [20] τούς τε τόπους τοὺς ἀγοραίους, ἐν οἷς ἐπώλει τίς τι: καὶ τῆς θαλάττης τὴν ἁλιείαν, καὶτὴντῶν ἁλῶν ἁλ[ατ]οπωλίαν, τῶν τ᾽ ἐργαζομένων θαυματοποιῶν καὶ μάντεων καὶ φαρμακοπωλῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιουτοτρόπων . . . : τὸ τρίτον δὲ μέρος τοῦ ἐργαζομένου ἀποτελεῖν ἔταξαν. τῶν τε νομισμάτων τὴν καταλλαγὴν ἀπέδοντο μιᾷ τραπέζῃ, ἑτέρῳ δὲ οὐκ ἦν οὐθενὶ οὔτε ἀποδόσθαι ἑτέρῳ οὔτε πρίασθαι παρ᾽ ἑτέρου: εἰ δὲμή, στέρησις ἦν . " Οικονομικά, ΙΙ 3α



Έτσι είναι ο λόγος ο ελληνικός, κλέος άφθιτον, δόξα που δε φθείρεται από το χρόνο, όσο και εάν προσπαθουν οι ελληνοκτόνοι να μας κάμουν να τη λησμονήσωμεν. Τώρα που αρχινά η κρίσις εν Ελλάδι, να το θυμάστε αυτό. Εξ αυτών τρώμε. Και θα έλθει ο καιρός που θα αναθεωρήσουμε τας παρελθούσας δεκαετίας της καταστροφής, της πνευματικής μιζέριας, της κατασπαταλήσεως και του καταναλωτισμού. Το πνεύμα το πρώτον στηρίζει την Ελλάδα και ουχί η ύλη. Άλλως τε τι θα ήμασταν άνευ του λόγου του ελληνικού?



Παξιμαδοκλέπται.