Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

Μέτρον ημερών

Χε, χε, χε, καλά ωρέ παίδες, από δημοσιογράφους έως φορουμίτας, σας έχει κάμει ο Καλοχαιρέτας να μετράτε ημέρας? Το σημερινόν είναι κατά τύχη το 13ον εις το ενταυθα ιστολόγιον και ως εκ τουτου δε θα το αφιερώσω εκεί που εσκόπευα, τουτέστιν εις τον εκλεκτόν φίλο nhad, όστις κοσμεί και δοξάζει το όνομα της Ελλάδος εις τα περατα του κόσμου και μοι απέστειλε προ ημερών ενδιαφέρον γλωσσομαθηματικόν σχόλιον. Επιφυλασσομαι, εάν άλλο μαθηματικό τεμάχιον. Χε, χε, καλώς κάνετε, και ψάχνετε τας ακολουθίας των ημερών, έχει πολύ ενδιαφέρον.Χαίρομαι ασφαλώς που προκαλεί ο λόγος μου ολίγα κύματα ενδιαφέροντος και ουχί ύβρεων, έστω και κάπως αργά. Δεν έχω χρόνο δια περισσότερα απόψε, αλλά σας παραπέμπω εις τον ολιγόπιστο μεν, φίλεργο δε ανιψιό όστις προσομοίωσε τον ΓΔ περί του αξιώματος Καλοχαιρέτου (ότε εν τρικυμία).


Και φυσικά ηύρε ότι δουλευει - και πώς. Εγώ βεβαιως ουδεμία είχον αμφιβολια, (είχα κάμει παρόμοια εργασία σε μια άλλη ζωή) αλλά μια υπερηφάνεια δια τον λαμπρόν αυτό νέο την ησθάνθην. Η πλήρης μελέτη έχει πολυ ενδιαφέρον, περιλαμβανει και άλλα πράγματα,αλλά ας δώσω εν χαρακτηριστικόν απόσπασμα:



"Βγαίνουν ορισμένα ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Καταρχήν στις περισσότερες περιπτώσεις, η κίνηση δεν τερματίστηκε σύντομα, αντιθέτως χρειάστηκαν πάνω από 12 συνεδριάσεις, ενώ κατά μέσο όρο κινηθήκαμε στις 22."

Περί της σημασίας του αριθμού αυτού, μίαν ετέραν φοράν. Συμπέρασμα: Φρόνιμα ταυρώδεις!

Να με συγχωρείτε, μειγμα εργασίας και χαράς με κρατά μακράν υμών. Αλλά, τα έχουμε ξαναειπεί αυτά - και πέραν πάσης αμφιβολίας θα τα ξαναειπούμε... ;-) (συγγνώμην swerengen, χαίρε κουφετάκι!)

Blogspot: http://thrassakos.blogspot.com/

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Καιρός του σπείρειν?

Ελλείπει χρόνος, θα είμαι συντομος. Το πρώτο επίπεδο του Κου Έκο εδοκιμάσθη και εκράτησε. Η Αμερική αντέδρασε καλώς. Ευρίσκεται και αυτή περιξ του 50% εκ των υψηλών του εσχάτου Ταύρου, από πηγών 1982. Λίαν σημαντικό αυτό. Αντιδρασιν χρωστουμε και αναμένουμε και πολλά ζητούμενα καλύπτονται. 

Πόσας ημέρας πτώσεως μετρούμε? Ένδεκα?Για το απόλυτο τέλος της ταλαιπωρίας δε νομίζω (αλλά, πού να ξεύρω), αλλά ίσως αξίζει να βουτήξω ότε κλείσει και αυτό το ζήτηματάκι. Για να ειδούμε, για να ειδούμε...

Αισιοδοξούμε λοιπόν, ετοιμάζομαι και οψόμεθα.

ΥΓ Τα περί μη προτάσεως αγοραπωλησιών και των βεβαίων απωλειών οιουδήποτε ακούει τέτοια τα έχω ξαναειπέι και τα επαναλαμβάνω.

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Ήσουνα, τι ήσουνα?

Δίδεται η μάχη των 1000 λεπτών της ΕΤΕ και ήδη οι υπερασπισταί απώλεσαν τα υψώματα των 1000. Ενεθυμήθην σήμερον καθώς ανεγνωσα το σχόλιον της γλυκυτάτης και ευρυμαθεστάτης Goldmine, αφ'ενός τα Αριστοτελικά μου και αφ'ετέρου το σχόλιον μου τότε που απώλεσε η ΕΤΕ την αύλακα της ανωφερείας από το 2003 έως το 2007, "ΕΤΕ: μεταξύ κλέους αφθίτου και 'ήμουνα σήμερα'". Κάπου είδον ότι το έγραψε και ο Χάρος, έχει πλέον γίνει όλο το ΧΑΑ ενα απέραντο Λαναροκομείον, η δε ΕΤΕ ασφαλώς ευρίσκεται εν τη περιόδω "ήμουνα σήμερα". Εγώ πάντως μετρώ ημέρας και μάλλον καλώς έκαμα που δεν παρεσύρθην το πρωί της Δευτέρας, ιδία υπό το φώς των εκθέσεων των ερχομένων δεινών. Προβλέπονται, λέει, διαγραφαί ακόμη και μεγαλύτερες από την τρέχουσα κεφαλαιοποίησιν των. Τώρα τα ενεθυμήθησαν όλα τα κακά και τα χείριστα σενάρια μαζί κι αυτοί.



Κλέος άφθιτον λοιπόν η παράγραφος σχετικώς με το πώς οι κάτοικοι του Βυζαντίου, εν όψει μεγάλης κρίσεως επώλησαν τα "ασημικά" της πόλεως και τα τεμένη και τα αφιερώματα εις τα ιερά και τι έκαμαν εις τους λιμένας και τους αγοραίους τόπους:



"Βυζάντιοι δὲ δεηθέντες χρημάτων τὰ τεμένη τὰ δημόσια ἀπέδοντο, τὰ μὲν κάρπιμα χρόνον τινά, τὰ δὲ ἄκαρπα ἀεννάως: τά τε θιασωτικὰ καὶ τὰ πατριωτικὰ ὡσαύτως, καὶ ὅσα ἐν χωρίοις ἰδιωτικοῖς ἦν: ὠνοῦντο γὰρ πολλοῦ ὧν ἦνκ αὶ τὸ ἄλλο κτῆμα. τοῖς δὲ θιασώταις ἕτερα χωρία, τὰ δημόσια, ὅσα ἦν περὶ τὸ γυμνάσιον ἢ τὴν ἀγορὰν ἢ τὸν λιμένα, [20] τούς τε τόπους τοὺς ἀγοραίους, ἐν οἷς ἐπώλει τίς τι: καὶ τῆς θαλάττης τὴν ἁλιείαν, καὶτὴντῶν ἁλῶν ἁλ[ατ]οπωλίαν, τῶν τ᾽ ἐργαζομένων θαυματοποιῶν καὶ μάντεων καὶ φαρμακοπωλῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιουτοτρόπων . . . : τὸ τρίτον δὲ μέρος τοῦ ἐργαζομένου ἀποτελεῖν ἔταξαν. τῶν τε νομισμάτων τὴν καταλλαγὴν ἀπέδοντο μιᾷ τραπέζῃ, ἑτέρῳ δὲ οὐκ ἦν οὐθενὶ οὔτε ἀποδόσθαι ἑτέρῳ οὔτε πρίασθαι παρ᾽ ἑτέρου: εἰ δὲμή, στέρησις ἦν . " Οικονομικά, ΙΙ 3α



Έτσι είναι ο λόγος ο ελληνικός, κλέος άφθιτον, δόξα που δε φθείρεται από το χρόνο, όσο και εάν προσπαθουν οι ελληνοκτόνοι να μας κάμουν να τη λησμονήσωμεν. Τώρα που αρχινά η κρίσις εν Ελλάδι, να το θυμάστε αυτό. Εξ αυτών τρώμε. Και θα έλθει ο καιρός που θα αναθεωρήσουμε τας παρελθούσας δεκαετίας της καταστροφής, της πνευματικής μιζέριας, της κατασπαταλήσεως και του καταναλωτισμού. Το πνεύμα το πρώτον στηρίζει την Ελλάδα και ουχί η ύλη. Άλλως τε τι θα ήμασταν άνευ του λόγου του ελληνικού?



Παξιμαδοκλέπται.


Αυτοσυγκρατησις

Δε θα το κρύψω, ο εντός μου κουρσάρος θέλει να εφορμήσει με τας τιμάς που βλέπω. Είδον ολίγον και τα τεχνικά, κάποιες δίδουν σημεία χάρμα. Αλλά το πρώτον εν τρικυμία είναι η διατήρησις κεφαλαίου. Και άνευ σήματος εκ της Wall είναι δύσκολο οι ιδικές μας να αυτονομηθούν εντός περιβάλλοντος μεγάλης ανασφαλείας, εθνικής, περιφερειακής, παγκοσμίου.

Τις λίμπίζομαι λοιπόν, αλλά μετρώ ημέρας. Δεκατρείς ημέρας πτώσεως τουλάχιστον, το έχω παλαιώθεν ως αρχή μου και το ξευρετε. Παρεξ και ειδώ μεγάλη υπερβολήν. Καθώς κοιτούσα τα τεχνικά, έψαξα και ηύρον κάτι που είχα γράψει περί των ελληνικών τραπεζών το θέρος του 2007:

"Τώρα δια τις τράπεζες, δε θέλω να φορτώσω περαιτέρω το νευρικόν συστημα των επενδυτών, αλλά δέον να ερωτήσω: ότε εν Γερμανία βγάζουν δίσκο για να σώσουν κάποιες, θα εκφύγουν την κρισιν αι ημέτεραι? Και, δοθέντος ότι η Ευρωτράπεζα ειχε ενωρίτερον χαμηλο περι τα 2400 λεπτά, συμφέρει πραγματικώς η συμμετοχή εις την ΑΜΚ? Τα ίδια και δια την ΠΕΙ, ελαφρώς παρηλλαγμένα. (...)


Πρέπει να συζητήσωμεν το πώς θα διαχειριστούν και ξεπεράσουν αι ημέτεραι τράπεζες τη μεγάλη κρίσιν που ζώμεν (οριστε την είπα την λέξιν που απέφευγον επι ημερες) και τι σημαίνει αυτο δι΄ημάς, την μαρίδαν με χαρτοφυλακιον υπό τα 3 εκατ"



Πω, πω τιμάς που είχαν τότε! Την Παρασκευήν έκλεισε εις τα 438 η Ευρωτράπεζα. Δεν εσταμάτησα εκτοτε να παίζω μαζί τους, ακόμη και ότε ερευστοποίησα το χαρτοφυλακιο μου πλήν τμηματος και κατόπιν εξ ολοκλήρου. Έχουν καλό κουρσο οι τράπεζες εάν τις πετύχεις, απλώς τα ρίσκα είναι μεγάλα αυτή την περίοδο. Πάντως η κρίσις εφαινετο και τότε να έρχεται, όπως και τώρα νομίζω ότι φαίνεται αφικνουμένη και δριμεία, τουλάχιστον εν τη πραγματική οικονομία. 

Αλλά θα γυρίσει κιόλας. Το ΠόΤΕ αγνοουμε και αναζητούμε. 

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Κρατικοποιήσεις Τραπεζών

Ωπα! Θα κρατικοποιήσει τράπεζας λέγει ο Γεώργιος ο Β' Παπανδρέου ο Γ'. Βεβαίως αυτό δυνατόν να είναι απαραίτητο μετ' ου πολύ, αναλόγως του μεγέθους της κρίσεως και προ της αναλήψεως της εξουσίας εκ μέρους του (εάν ποτέ). Εάν όχι δι'όλας, δια κάποιας. Τίθεται βεβαιως το ερώτημα τι θα γίνει τότε με τους μετόχους τους και τας θυγατρικάς τους. Η απάντησις είναι περίπου αυτοννόητος (οπότε ΠΡΟΣΟΧή), αλλά το βασικότερο είναι άλλο. Καλώς, να συζητήσωμεν την ιδέαν να κρατικοποιηθούν προσωρινώς, ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα (δια τους οργανισμούς και την οικονομία), αλλά να ιδιωτικοποιηθούν, υπό νέαν μορφήν τάχιστα.

Εάν το αντιληφθεί αυτό ο ΓΑΠ, και αφήσει την επαναστατικήν γυμναστικήν και τις κορώνες, τότε δυνατόν και να ευρίσκεται πλησιέστερα εις την καλή λειτουργία της αγοράς εξ όσων η δήλωσις του αφήνει να εννοηθεί. Άλλως τε την ιδίαν λύσιν πρόκειται καθ'ως φαίνεται να ακολουθήσουν και οι πλέον ευαισθητοι εις ζητήματα λεηλασίας υπό των κρατικοδίαιτων γραμματέων και φαρισσαίων, Αγγλοσαξωνες

Έχω πλειστάκις αναφερθεί εις τα των τραπεζών, διότι είναι τομεύς που με ενδιαφέρει. Τα ξεύρετε, τας εθεώρουν από πολλού καιρού υπερτιμημένας και η γνώμη μου δεν έχει αλλάξει, κάθε άλλο. Ιδιαιτέρως εάν η κρίσις κτυπήσει πολύ και χρειάσθεί να κρατικοποιηθούν ως εναλλακτική του πολύ χειροτέρου σεναρίου της πτωχεύσεως και μονον. Αλλά, ας επαναλάβω την βασικήν έννοιαν της καταστροφής του πλούτου εις χείρας κρατικοδιαίτων δια του υστερογράφου εις την "Μωρία των τραπεζιτών":

"ΥΓ2 Έλεγον επέρυσι την νύκταν των εκλογών ότι θα αγοράσω κρατικόχαρτα διότι ο Αλογο το πάει προς αποκρατικοποίησιν. Και ότε εχέφρων άνθρωπος ακούει αποκρατικοποίησιν οργανισμών, παύσιν δηλαδή της κατασπαταλήσεως δημοσίου χρήματος (εξ ορισμού ότε είναι "δημοσιοι", τουτέστιν υπό κατοχήν παρά των κηφήνων και πλιατσικολόγων με τα λευκά κολλάρα) ασφαλώς και αγοράζει με προοπτικήν κέρδους. Και τούτο πράγματι εβγήκε κερδοφόρον επί πολύ και μάλιστα αρκετά μετά αφ'ότου επώλησα. Τώρα ακούω ότι οι τράπεζες θα κρατικοποιηθούν, εν μέρει έστω, και δη εις την ονομαστικήν τους τιμήν. Έως ότου αυτό είτε γίνει, είτε διευκρινισθεί ότι δε θα γίνει, ουδείς εχέφρων άνθρωπος (τουλάχιστον του εξωτερικού, διότι εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε) νομίζω ότι πρόκειται να δεχθεί να αγοράσει εις τιμήν μεγαλυτέραν εξ αυτής που προβλέπεται να αγοράσει άλλος μετά ολίγον καιρόν. Το νόημα εν αγοραίς είναι να αγοράζεις εταιρείας χαμηλοτερα και να πωλείς υψηλότερα, ουχι να αγοράζεις υψηλοτερα και μετά να κρατικοποιούνται. Κρατικοποίησις (έστω προσωρινή, έστω και εάν προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι σχεδόν αναποφευκτη) σημαίνει καταστροφή κεφαλαίου και πλούτου. 

Απλούν είναι και ο νοών νοείτω."

Τίποτε δεν έχει αλλάξει, ούδε και πρόκειται ευκόλως να αλλάξει το αξίωμα της  καταστροφής πλούτου υπό των κομματικώς διορισμένων. Πολλώ δε μάλλον εάν υπάρξει πλήρης κρατικοποίησις, δηλαδή (κατά πάσα πιθανότητα δι'ότι δε γνωρίζωμεν τους όρους) μεγάλη ή καθολική σχεδόν απαξίωσις του κεφαλαίου των υφισταμένων μετόχων. Οπότε χρειάζεται μεγάλη προσοχή εις τα τραπεζόχαρτα και δεν τα λέγω μονον εγώ, τα έχει ειπεί και ο Hi5 και τα λέγει και ο Spartis. Νομίζω ότι εν πολλοίς εκεί θα παιχθεί και το παιγνιο του επιπέδου αντιδράσεως που λέγαμε εις την επί χάρτου άσκησιν του Κου Έκο, εάν δηλαδή θα είναι περι τα 2/3 του 2301, του 2103 ή του 2031. Εκεί και βεβαίως εις το κρίσιμον ερώτημα περί Wall. Το προσεχές μέλλον έχει ενδιαφέρον και κατά πάσα πιθανότητα κύμα αν και σημειώνω (και εύχομαι) το αισιοδοξότερον γύμνασμα υπό του Artaxia

Προσοχή λοιπόν και Καλή Κυριακή.

ΥΓ Κατά παγίαν τακτικήν και πεποίθησιν, ουδέπω προτείνω αγοραπωλησίας μετοχών ή διακράτησιν, πιστεύω δε ότι εάν τις ακούει άλλους εις αυτά τα πράγματα άνευ ιδίας μελέτης ή ευθύνης είναι απολύτως άξιος των απωλειών που θα υποστεί. 

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Επειδή δε χαλούμε χατήρια...

Επειδή στους φίλους χατήρια δε χαλάμε, κι ας μας κάνουν κατά καιρούς ολίγα νερά, αναδημοσίευσις κειμένου επ'ευκαιρία της περυσινής Τυρινής. Επιφυλασσομαι δια νέαν ανάρτησιν την επομένη εβδομάδα με το τέλος της εφετινής Αποκρεω.

 



Δεν ξεύρω βεβαίως εάν η Ευη τα έχει ακόμη εκεί τα άσματα, αλλά καθώς αι Πάτραι και οι κάτοικοί των -ιδίως τα μη λαμόγια, που αντιθέτως με τας φήμας και τον μύθον είναι η πλειοψηφία- έχουν την τιμητικήν τους ελπίζω ότι θα ευρεθεί ακρη. Αντε και καλή διασκέδασις εις Πατρινούς και μη!

 



ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ:


Το σημερινον εμπεριέχει στοιχεία αυστηρώς ακαταλληλα δι'απροετοιμαστους εγκεφάλους και πουριτανούς. Αναγιγνωσκοντες κάτωθι, αποδέχεσθε ότι είσθε ενηλικος που αντιλαμβάνεται και απολάμβάνει το πνεύμα των ημερων. Οι ευκόλως σκανδαλιζόμενοι, πηγαινετε κατ'ευθείαν στο τέλος, πενταστερώσατε και εις το καλο και με την νικην. 



Καλημέρα σας παίδες και εις πολλά έτη. Μεγαλη εορτη σήμερον και αποκορύφωσις του Τριωδίου και της Αποκρεω. Θα φάμε και ολίγον τυρακι - Τυρινή γαρ- κι αυριο νηστεία. Αλλά χατηρι της ελενίτσης που επιμένει και της Ευης που έιχε την καλοσύνη να κάμει τον κόπο, σας έχω σήμερον δείγμα εκ των Ιερών Ανίέρων, τουτέστιν των αποκριάτικων ασμάτων που άδονται ανα την Ελλάδα επι τηι ευκαιρία.


 


Βλέπετε οι εορτές αυτές έχουν αρχαιτοτάτη ρίζα. εν αντιθέσει προς το καρναβάλι των Πατρων λ.χ. που έχει πιο ευρωπαϊκές επιρροές και επιδράσεις. Εδώ ομιλούμε δια ακατέργαστη ευθυμία και εκπεφρασμένη επιθυμία πλήρη βωμολοχιών και με επικεντρωσιν εις τα γενετήσια. Πολλές φορές, απλώς διηγουνται μια ιστοριούλα, όπως το θρυλικόν "Θειά μου Νικολάκαινα". Eις πλέον "εξευγενισμένη" μορφή το έχουμε ειδεί κατά το παρελθόν εις την "πιπεριά". Στίχος προς αναμνησιν και ατάκα ολκής ο έσχατος: "μια κοιλιά χτυπαει την άλλη, γινεται χαρά μεγάλη"! 


Αλλά βεβάιως ΄συχνάκις δε διστάζει να πεί η ελληνική Μούσα τα πράγματα με το όνομα τους. Εφόσον πρόκειται ουσιαστικώς περί τελετουργικών υπερ της γονιμότητος δεν έιναι τυχάιον που τα πράγματα λέγονται με τα κοινά ονοματά τους, όπως έδω όπου συνομιλούν αιδοίον γυναικείον επι δενδρου κερασέας και αιδοίον ανδρικόν, ισταμενον όρθιον υποκάτω αυτου. Το τελευταίον μάλιστα καμνει 5 μεταννοίας ίνα κατέλθει το θήλυ, αλλά αυτό τιποτε, φοβείτε. Στίχος αξιομνημονευτος: "εμβαίνεις πολύ πολύ βαθειά και βγαίνεις μαραμένος"


Έτερον γυναικείον αιδοίον, λέγει άλλα. Υπάρχει μύθος τις, από του καιρού του Διογένους του Κυνικού, ότι "λυχνίας σβησθείσης πάσα γυνή ομοία" ή επί το λαϊκότερον "αμα τις γυρισεις τ'απανου κατ' όλες ίδιες είναι", ωστόσο τούτον, όπως πλειστοι εκ των ανδρών αναγνωστων γνωρίζουν, είναι απολύτως ανακριβές. Άλλη γλύκα έχει το τραγανό κεράσιον άλλη το ώριμον αχλαδιον - ούτως ειπείν. Τούτο εδώ λοιπόν, αρχικώς επαίρετε προς Ανατολάς και προς Δυσμάς, αλλά ερχόμενος ως άλλος πτερωτός Ερμής το αρσενικόν μοριον του υποδεικνύει τι το δέον ποιείν. Ιδιαιτέρα προσοχή εις το  "πρεπει" του εσχάτου στιχου.


Επειδή είμαι παλαιώθεν οπαδός της Κυρίας Σαμίου, είχον αγοράσει τον δισκον αυτό ότε πρωτοεξεδόθη. Ενθυμουμαι λοιπόν χαρακτηριστικώς ότι αυτό το άσμα μοι έιχε προξενήσει ειλικρνήν εντύπωσιν. εις την νέοελληνικήν, ο αριθμος θηλυκου 41 προφέρεται σαρανταμνιά. Το "ν" είναι ημίηχο, αλλά ακουγεται εάν κανείς προσέξει. Τώρα βεβαίως το τραγουδι δε λέει ότι τον εκυκλωσαν 41, πάντως δε νομίζω ότι ο τραγωδός πρέπει να παραπονείτε...


Να μη σας τα πολυλογώ υπάρχουν και ωρισμένα άσματα που τα αγαπώ ιδιαιτέρως. Το ένα έιναι "ου Παπούς ου Ραγκαβέλας", Δυτικής Μακεδονίας, ευννοητον το διατί. Έβλεπα μάλιστα εχθες έναν συνδικαλιστή της ΔΕΗ που μας εξηγουσε διατί η Επιχειρησις μας κάμνει διακεκομένο σεξ και περιέργως το όνομα αυτού ήτο Γκαραβέλας. Γέλια ο Καλοχαιρέτας! Έτερον το Πατινιώτικον "ένας γερος ηρκουντάνε", καθότι έχω εκ της Πάτμου τρυφεράς αναμνησεις. Στίχος "όλα τα λεπτα", το θρυλικόν "δεν ηπολλωκρεμουντάνε, μονo κάτω σερννουντάνε"...


Κι ο Γιάνναρος μ'αρεσει με τον θρυλικον στίχον: "για να περνά ο βασιληάς να ΄δενει τ'αλογο του"! Περισσότερο ωστόσο μοι ήρεσε η "Θεια Κοντύλω
που επηγαιναμε μαζί εις τον μύλον, δινει ο θεός και πίπτει εκείνη, πάνω εγω, απο κάτω εκέινη. Κι αυτό ιστοριούλα λέγει, άνευ βωμολοχιών. Στίχος κλειδίον: "καμε υιγιέ μου τη δουλειά σου, κι εγώ θα'μαι πάλι θειά σου".


Και ΄δε λησμονουμε το θρυλικον και απο άκρου έως άκρου της Πίνδου χορευόμενο, "πώς το τρίβουν το πιπέρι". Του διαβόλου οι καλογέροι βεβαίως. Τι άλλο θέλετε να σας ειπώ? Να'μουν νύχτα στο γιαλό?


Με αυτά τα ολίγα σας αφήνω δια σημερον. Είναι γαρ τρανή Απουκριά. Αποκρευουν τα φαγιά, αποκρευουν και τα 1... Μπρε μπρε μπρε!


Τώρα δε γνωρίζω εάν η χώρα που έχει πλειστάκις υπό εξωχωρίων πουριτανικών κινημάτων καταληφθεί απέμεινε μονον με ξερόλας πουριτάνας. Εάν ναι, να προσέχετε τα σχολιά σας διότι στην παλια πουριτάνα δεν καμνουν πουριτανιές. Και εάν δια κάποιον λόγον δεν ηκούσατε το εισαγωγικόν ανεγνωσατε και κάτι σας επείραξε, μη λησμονείτε το υπερ ημων λεγόμενον: "τα πέη μας, τα κλέη μας". άλλωστε τα άσματα αυτά είναι υπερ της γονιμοτητος και έχουν αναπαραγωγικόν σκοπόν.


Όπερ, βουρ εις τους χορούς και τας πανηγύρεις μπας και κάνουμε κανενα ελληνακι ακόμη!


Ταυτα και μένω υμέτερος και ευχόμενος γλεντια άνευ παυσεως,


Ο πτωχός και μονος, μερακλης-τε-και-θεριακλης αγελαδοπαις


Θρασυβουλος


 


 



 


 

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Απόκρεω

Χεμ, χεμ, Παρασκευή βραδάκι, η Αμερική ασθμαίνει, ως ολιγον-πολύ ανεμένετο, αλλά ουδείς συντρέχει λόγος ανησυχίας. Απλώς αναζητούμε επί χάρτου, κατάλληλον σημείον εισόδου. Η εργάσιμος εβδομάς ετελείωσε δια τους μισθωτούς, αυριο βεβαιως οι καταστηματάρχαι (άνευ υπαλλήλων) συνεχίζουν.


Τι εβδομάς και αυτή! Πολλά τα αξιοσημείωτα, αρκούμαι εις τα ιδικά μας με την επανεμφανισιν του Swerengen, δριμυτέρου και της Βαρβουτιέρας, οξυτέρας. Το φιλί του Μπραϊμη αναμένω ότι θα έχει συνέχεια. Μια μανία κατά των παππάδων την βλέπω πάντως. Είναι και θέμα των ημερών. Η Απόκρεω είναι η περίοδος που σατιρίζεται κάθε μορφής εξουσία. Εξ ου και εις την εξουσία δεν αρέσουν οι Απόκριες, παρά τα ιδικά της κατα καιρούς μασκαραλίκια.


Τέλος πάντων, σας αφήνω. Έχει και μια έκθεσιν οίνου εν Ζαππείω Μεγάρω, λέω να εκκινήσω από εκεί την βραδιά.


http://www.youtube.com/v/M6V4KpBIxUo&hl=en&fs=1


Καλό Σαββατοκύριακο και καλά να περάσετε!

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Tα Ελληνικά Νομισματοκοπεία που κλείνουν- προσωρινώς

Χαμος σήμερον εν Αθήναις. Στάσις των λεωφορείων σου λέει. Έμφραγμα το κλεινόν άστυ. Όλοι με τα Ι.Χ εν οδοίς. Χαλί αυτοκινήτων, χάλι ελληνικόν. Εκλεισε σου λεει και το μετρό δια την διαδρομήν προς αεροδρόμιο καθ' ένα τμήμα. Θα γίνει σου λεει επιτελους η στάσις Νομισματοκοπείου. Χε, χε, τι παιγνίδια παίζει καμμιά φορά η γλώσσα.

Τα έχω ξαναείπεί εις τον μίτον του Αγίου Γεωργίου. A proposito, χαμός οι λιρίτσες, έτσι? Χε, χε, κορόιδευαν τον Καλοχαιρέτα ως μορμολύκιο που φυλά τας λίρας, αλλά πόσο είχε τότε η λίρα και πόσο τώρα? Αλλά ας επανέθλω εις τον μίτον του Αγίου Γεωργίου. Έλεγα λοιπόν εκεί ότι η γλώσσα μας το λέει ωραία: νόμισμα του νού είναι το χρήμα. Νομίζουμε ότι κάτι αξίζει - ειδικώς το τυπωμένο- κατόπιν συμβάσεως. Δηλαδή συμφωνούν όλοι οι συναλλασσόμενοι ότι κάτι αξίζει. Αλλιώς βράστα. Οι Εγγλεζοι το λένε αντιστοίχως: currency, το τρέχον, η τρέχουσα αξία. Τώρα δηλαδή αξίζει,αυριο ποίος ξευρει.

Έχει αναφερθεί και εις την γειτονία μας πλειστάκις η δημιουργία νομισματος ως πίστωσις εκ των τραπεζών. Υπάρχει όμως και ένα άλλο, πολύ σημαντικότερο δια την ελληνική πραγματικότητα νομισματοκοπείο. Οι ροές που δημιουργεί η μοναδική ελληνική πατέντα των μεταχρονολογημένων επιταγών. Νόμισμα έιναι κι αυτό δε συμφωνείτε? Λαμβάνεις μιαν επιταγήν και νομίζεις ότι θα εισπράξεις κάποια αξία. Κουίζ: δοθέντος ότι η κρίσις ήρξατο δια πιστωτικής ξηράνσεως τέλη Σεπτεμβριου-Οκτώβριο, πότε αναμένουμε να σκάσουν λ.χ. αι εξάμηνοι επιταγαί? Το λέω και με δεδομένο ότι ένα μεγάλο κομμάτι του εφετινού χρέους κάνει να αναχρηματοδοτηθεί τον Απρίλιο.

Αλλά και το άλλο μεγάλο νομισματοκοπείο της Ελλαδικής πραγματικότητος, τα ακίνητα ασθμαίνει. Μην ειπώ χειρότερα δηλαδή, ότι αρχίζει ο κόσμος να μην νομίζει τα ακίνητα ως σταθερά αξία - κάθε άλλο. Κι εδώ που ταλέμε τέτοια που κτίζουν οι απόφοιτοι του ηρωικού Πολυτεχνείου (και να με σγχωρεί ο Ερμής). να ειπώ ότι έχουν άδικο? Τι χειρότερο να περιμένουμε δηλαδή? Μα, το τρίτο νομισματοκοπείο, τον τουρισμό. Νομίζουμε ότι είμεθα τόσο καλοί που θα συνεχίσουμε να μαζεύουμε τον πλούτο των επισκεπτων μας χωρίς μείωσιν εν τω μέσω κρίσεως? Μα το ζήτημα με τα νομίσματα είναι ότι πρέπει να τα νομίζουν όλοι, όχι μονον η μία πλευρά.

Το 2009 θα είναι εξαιρετικώς ενδιαφέρουσα χρονιά. Και νομίζω ότι έως το τέλος του θα έχουμε αναθεωρήσει δραματικώς όλα όσα νομίζαμε λιγο-πολύ σταθεράς αξίας. Ίσως δεν αλλάξουμε το Ευρώ, αλλά, άλλα νομισματα θα αλλάξουν. Ειναι λοιπόν όλα τόσο μαύρα? Προτιμώ να είμαι αισιόδοξος και να διαπιστώσω ότι όλα είναι ζήτημα χρόνου. Μόνον το ΠόΤΕ θα σταματήσει η κρίσις και θα έλθουν καλλιτερες ημέρες αγνοούμε.

Πάντως το Νομισματοκοπείον - τουλάχιστον ως στάσις μετρό- θα ανοίξει τον Σεπτέμβριο του 2009, μαθαίνω.

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Συντομος επί χάρτου άσκησις

Καθώς βλέπω μια ακόμη ερυθρά ημέρα κατά το άνοιγμα, ο νους τρέχει προς την αναπόφευκτο άνοδο. Ναι, ναι, θα έλθει, απλώς αγνοούμε το πότε. Μια άνοδος της τάξεως του 50% είναι μέσα στο παιγνίδι της Αρκτου, όσο μεγάλη και να είναι. 

Ας υποθέσωμεν λοιπόν ότι μια τέτοια άνοδος έρχεται. Που θα φθάσει? Λογικώς εις μια των πορηγουμένων (προσωρινών) στηρίξεων. Εάν λοιπόν το γνωστό μας παίγνιο του Κυρίου Έκο αποδειχθεί καλός οδηγός δια μίαν εισέτι φοράν, τότε θα ημπορούσε να είναι αριθμός αποτελούμενος εκ των ψηφίων 0,1,2,3. Χμμμ. Εάν η άνοδος είναι της τάξεως του 50% από αυτόν, τότε προκυπτει ότι δεν είμεθα και τόσο μακριά από τον πυθμένα αντιδράσεως. Βεβαίως εάν ο στόχος είναι λχ το 2031 ή το 2013, τότε δεν είμεθα και τόσο κοντά. Εάν  όμως είναι το 2301, ε τότε είναι καλλίτερα τα πράγματα. Εν πάση περιπτώσει πάντως, δεν είμεθα και τόσο μακράν όσο εις τας 5000. Να αγοράσω λοιπόν? Να ειδούεμ πώς θα πάει η μπορα αυτή και θα τα πούμε. Ασφαλώς ουδέπω προτείνω αγοραπωλησίας, έτσι? Ο καθείς αφεντικό εις τα κεφάλαιά του.

Υπομονή, επιμονή και εγκαρτέρησις. Καλον είναι να ενθυμούμεθα κατά την άνοδον ότι θα έλθει και η πτώσις, αλλά και κατά την πτώσιν ότι θα έλθει άνοδος. 

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Οίκαδε?

"Ενώ αι ελπίδες -ας τας είπωμεν ελπίδας- περί προσεχούς συγκλήσεως συνεδρίου εν Βενετία ελαττούνται, το φθινόπωρον έρχεται και έρχεται ο χειμών. (...)
Σήμερον φρονούμεν σπουδαίως ότι η περίοδος των προσπαθειών αυτών αίτινες έπρεπε να υπάρξουν, των θυσιών αίτινες έπρεπε να καταβληθούν, αν δεν έληξε, λήγει."

Γ. Βλάχος, "Οίκαδε", 14 Αυγούστου 1922

Τώρα βεβαίως, θα ακουσθεί ολίγον περισσότερο μαύρο απ΄όσο το εννοώ, αλλά αναγιγνώσκων, τους προβληματισμούς των ελληνικών τραπεζών και τον επικείμενο χαμό μετά των αξιολογήσεων των τραπεζών που έχουν επενδύσει εις την λεγομένην "Νέαν Ευρώπην", την προ δύο δεκαετίων απελευθερωθείσα εκ του σιδηρού παραπετάσματος, ο νους οδηγήθηκε προς το μοιραίον άρθρον του Γεωργίου Βλάχου: "Οίκαδε".

Και επειδή πολλοί δεν πολυξεύρουν τι σημαίνει αυτό (ας όψεται ο τρισκατάρατος Ραλλης), σημαίνει απλώς: "σπίτα μας, μαγκες" ή κάτι τέτοιο. Είναι πάντοτε λυπηρό, ενίοτε και τραγικό μια θριαμβευτική προέλασις να ακολουθείται πρώτον εξ υπερ το δέον επεκτάσεως και κατόπιν εκ καταρρεύσεως. Είναι λοιπόν τα πράγματα τόσο χάλια? Προσωπικώς νομίζω πώς ίσως όχι. Δηλαδή, ίσως όχι ακόμη. Αι ημέτεραι τράπεζαι, έχουν γαρ σημαντικώς εξορθολογισθεί ως προς τας αποτιμήσεις, αλλά ίσως ουχί εις τον βαθμόν των ομοειδών τους αλλοδαπών. Αλλά το πρόβλημα με τον Γεώργιο Βλαχο, γνωστό εκπρόσωπο της φιλοβασιλικής παρατάξεως και μέλος της δυναστειας των Βλάχων της Καθημερινής δεν ήτο ότι το έγραψε, αλλά πότε το έγραψε. Η ημερομηνία λοιπόν του άρθρου αυτού ήτο 14 Αυγούστου 1922, ενώ δηλαδή την προηγουμένην είχε αρχίσει η εντυπωσιακή επίθεσις του Κεμάλ εν Αφιόν Καραχισάρ. Πολύ αργά δια δάκρυα ή συμβουλάς. Δύο τρείς ημέρας κατόπιν ο στρατός κατερρευσε και ηκολούθησε η Καταστροφή του εν Ασία Ελληνισμού.

Μπορούν οι ελληνικές τράπεζες και επιχειρήσεις να διατηρήσουν τα κεκτημένα εν αλλοδαπήι? Ίσως, αλλά θα πρέπει να είναι εξαιρετικώς προσεκτικές αφ'ενός και να μην τους καθήσει καμμια στραβή αφ'ετέρου. Τι θα μπορούσε να είναι η στραβή? Χρεοκοπία μιας εκ των περιφερειακών χωρών λχ. Ίσως είναι φρονιμότερο να προσπαθήσουν να διασώσουν ό,τιδήποτε εάν σώζοιται και να παίξουν άμυνα. Ή, το καλλίτερον όλων, να γίνει μια πρέμβασις στηρίξεως, όπως το ζητούν. Και εις αυτήν την περίπτωσιν, μόνη η Ελλάς δεν εμπορεί, χρειάζεται και ο ξένος παράγων. Και πολύ καλώς κάμνει νομίζω ο Προβόπουλος και δεν τους αφήνει να βγάλουν πολυτιμοτατα κεφάλαια έξω.

Νομίζω ότι ακόμη και οι πλεόν αρκτώδεις ημών απεδείχθημεν αισόδοξοι περί της παρούσης κρίσεως. Χρειάζεται φρόνησις, μελέτη, προσοχή και κυρίως το ελλείπον εις πάσας τας κρίσεις εν Ελλάδι: ομόνοια. Ούτω πώς μπορεί και να γλιτώσωμεν τα χειρα.

Αι κρίσεις έρχονται προς την Ελλάδι πάντοτε μετά χρονοκαθυστερήσεως. Τουλάχιστον αυτό μας δίδει τη δυνατότητα προετοιμασίας αμύνης.

"Άμυνα, ωρέ", είναι ίσως ο καταλληλοτερος τίτλος.

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Εσείς θα δεχόσαστε?

Κάπου γραφει ο Ειρηναίος, επίσκοπος Λυών και το νύν Άγιος, δικαιολογώντας την σύστασιν του Κανόνος των τεσσάρων Ευαγγελίων ότι το τέσσερα είναι ιερός αριθμός. Αντανακλά έτσι μια πανάρχαια πεποίθησιν. Κάπου παλαιότερον ανεφέρθην εις μίαν στατιστικήν κατά την οποίαν ο εις εις τους 25, τουτέστιν το 4%, κερδίζει εν χρηματιστηρίοις.

Σήμερον λοιπόν καθώς εσκεπτόμην το χάλι της οικονομίας μας και τα χειρότερα που έρχονται (graviora manent που έλέγε κάπου και ο Artaxia), τουλάχιστον εις την πραγματικήν οικονομία, αλλά νομίζω ουχί μόνον, διερωτώμην πώς θα ημπορούσε αυτό να λυθεί. Η λύσις είναι κατα βάσιν απλή ότε μια χώρα, μια εταιρεία ή οργανισμός εν γένει (οικογένεια λχ) έχει υπερκαταναλώσει και υπερχρεωθεί: περικοπαί.

Τι μας λέγει ωστόσο η ιστορία? Εν κρίσει, κάποια πράγματα περικόπτονται, αλλά κάποια άλλα όχι. Συνήθως δε, περικόπτονται αυτά που ΔέΝ πρέπει να περικοπούν, όπως αι επενδύσεις, αλλ' ουχί τα έξοδα των διορισμένων κάθε κυβερνήσεως, ει μη μόνον εν καταστάσει εκτάκτου ανάγκης και κατόπιν εντολών του ΔΝΤ. Έτσι αυτό που γίνεται είναι ότι το σύστημα ζορίζεται και που βγάζει αυτό? Μα φυσικά εις ανεργίαν.

Ιδού λοιπόν το απλούν ερώτημα, Υποτεθείσθω ότι το πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί με περικοπή 4% του μισθου σας ή του εισοδήματος σας είτε αύξησιν 4% του ποσοστού ανεργίας, τι θα διαλέγατε? Το τέσσερα είναι τυχαίο (αλλά ίσως όχι και τόσο), ένα κάποιο ποσοστό.Και νομίζετε ότι οι άλλες επαγγελματικές τάξεις ή συντεχνίες θα το δέχονταν και εάν ναι, ποίες?

Εδώ εν ολίγοις ευρίσκεται και το ζήτημα του "λαού", της "κοινωνικής συνοχής", της "αλληλεγγύης" κοκ. Μήπως όμως ο καθείς θα επέλεγε αναλόγως εάν βλέπει τον εαυτόν του υποψήφιον άνεργο ή όχι? Προσοχή, δεν ζητώ να μου ειπείτε: "ας τα πληρώσουν οι άλλοι". Αυτό το κάνουμε και δια της ανόδου της ανεργίας, άλλοι πληρώνουν.

Δι' εν έκαστον εξ ημών ερωτώ. Θα δεχόμαστε?

Επίδειξις οΔόΝΤων

Ωχ, ωχ, ωχ! Ακριβώς τα πράγματα εξελίσσονται ακριβώς όπως εφοβούμην. Το Διεθνές Νομισματικόν Ταμείον απέστειλε ειδικον κλιμάκιον εκτός προγράμματος, δια να ειδεί εις ποίο χάλι ευρίσκεται η χώρα. Και φυσικά είδαν ότι ουχί μόνον ευρίσκεται εις κακό χάλι, αλλά και ότι ο παράγων "πολιτική αστάθεια" θα την οδηγήσει μετά μαθηματικής ακριβείας εις έτι χειρότερον.

Τα έχω ξαναειπέι πλειστάκις: η χώρα έχει ήδη χρεοκοπήσει υπό την έννοια ότι μια σοβαρή δυσκολία θα την οδηγήσει προς στάσιν πληρωμών αφού ΟΥΔέ παράγει τίποτε πλην των εξαιρετικώς ευαισθήτων ή κυκλικών υπηρεσιών (τουρισμός, ναυτιλία, αναπτυξις ακινήτων), ΟΥΔέ της έχει μείνει και πολύ πράγμα να πωλήσει ή να δανεισθεί. Ακόμη και η ύπαρξις μελλουσών γενεών έχει υποθηκευθεί, όπως πλειστάκις έχουμε ειπεί. Και οι αγέννητοι χρωστούν εν Ελλάδι και ως εκ τούτου δεν γεννιώνται.

Όχι ότι αναμένω πραγματικήν, γενικήν στάσιν πληρωμών - μερική βεβάιως υπάρχει εις τα νοσοκομεία λχ. Όχι βεβαίως, σιγά μην αφήσουν οι Γερμανοί να δημιουργήσουν προβλήματα εις το νόμισμά των οι "νεοελινες". Όχι, όχι, μετά (περίπου) βεβαιότητος η χώρα θα σωθεί προ του χρεωστασίου, μόλις η πλήρης ανικανότης της κεντρικής κυβερνήσεως να διαχειρισθεί το μέγεθος της κρίσεως γίνει απολύτως σαφής τοις πάσιν, αλλά το τίμημα θα είναι βαρύ. Μην υπενθυμίσω τι έγινε εν Ουγγαρία: πάγωμα μισθών, κατάργησις δώρου Χριστουγέννων, φόροι κοκ. Δυσβάστακτα πράγματα και οδηγούντα προς ύφεσιν. Και ούτως ή άλλως εγώ τουλάχιστον αναμένω αν όχι ΚΑΤάΡΡΕΥΣΙΝ των φορολογικών εσόδων εν τω μέσω κρίσεως και ασταθείας τους επομένους μήνας και έτη, πάντως δραματική μείωσιν των. Περί επιτηρήσεως δεν το συζητώ καν το επίσης προφανές από πολλού καιρού. Ας διαψευδε όσο ήθέλε το Υπουργείο, το "Φρόνημα" ήτο "καθ'οδόν επιτηρήσεως".Και αυτή είναι μονον η αρχή. Αργά ή γρήγορα το χάλι μας θα γίνει πασίδηλον.

Ζώμεν επί πολλάς δεκαετίας με τα ψέμματα και τα παραμύθια της προοδευτουριάς, αριστεράς τε και δεξιάς, με τις άδικες και τεμπελχανάδικες σαχλαμάρες των ξενόδουλων ιδεοληψιών ή την παρακμή του καταναλωτισμού των αντιπροσώπων ξένων συμφερόντων άνευ παραγωγής. Και μη μου ειπείτε πάλι ότι εκτίθεμαι. Ναι εκτίθεμαι, αλλά συνήθως δεν εκτίθεμαι παρά μονον εάν έχω διαίσθησιν ότι το πράγμα πάει κάπου και αφού ειδώ τα νούμερα. Και τα νούμερα της Ελλάδος ΔΕΝ βγαίνουν.

Ανησυχεί σου λέει η Καθημερινή το Διεθνές Νομισματικόν Ταμείον. Καθ΄όλου. Το ΔΝΤ απλώς δεικνύει του οΔόΝΤας. Η Ελλάς θα έπρεπε να ανησυχεί με το χάλι εις το οποίον έχει φθάσει.

Αλλά που.

ΥΓ Α, μην ξεχαστώ. Από της σήμερον το "Φρόνημα" θα αντανακλάται και αλλαχού: http://thrassakos.blogspot.com/

Όλα θα πάνε καλώς και δε θα φύγουμε εκ της εστίας ημών, αλλ' εάν όχι, θα μας ευρείτε και εκεί.

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

100π κείμενα

Α, μάλιστα. Ούτε και ενθυμούμαι πότε ανήρτησα το πρώτον αυτό το ιστολόγιον. Άκόμη το "Φρόνημα" ήτο "ρευστόν", οπότε ήτο μετά τα Χριστούγεννα του 2007. Νομίζω ήτο αρχάς του 2008, περί την ανάρτησιν του κειμένου των Αλκυονίδων , όμως πραγματικώς δεν ενθυμούμαι. Για την ακρίβεια, το είχον εντελώς λησμονήσει και μονον ότε εγράφην δια να παρακολουθήσω το ιστολόγιον του Swearengen, μοι το υπενεθύμισε αυτομάτως το Google. Αλλά, ουδέπω το χρησιμοποίησα, άλλως τε το πρώτον Καλοχαιρέτειον πόνημα συνέχισε να υφίσταται άνευ πολλών οχλήσεων.  Τριακόσια δέκα τέσσερα (314) κείμενα μετά ωστόσο, εκατό φορές το π δι' όσους τα κοιτούν αυτά, το κλίμα έχει δραματικώς αλλάξει.

Αι διαρκείς διαγραφαί σχολίων εκ του φόρουμ, πολλαπλαί διαγραφαί και του Καλοχαιρέτου, αλλά κυρίως η καρατόμησις του ιστολογίου του Αλή Βαβά, μας ωθούν να ενεργοποιήσωμεν και αυτό το θερινό και δίκην κατόπτρου σημείον. Καλό είναι να κρατούμε μια πισινή. Είναι η εποχή των πισινών...

"Όλα θα πάνε καλά" ξεκινά ο Αριστοτέλης τη διαθήκη του, όπως την καταγράφει ο Διογένης ο Λαέρτιος, αλλά εάν κάτι παει άσχημα, αυτά θέλω να γίνουν. Η προληψις είναι καλλιτέρα της θεραπείας, κατά τα γνωστά. 

Αντε, καλημέρα και καλή Κυριακή και χαϊρλίτικο το νέον (αλλ' ουχί και τόσον) ιστολόγιον.