Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Πολύ αργά και πολύ ενωρίς

"Μήπως θα πρέπει απλώς να μπούμε?", η φωνή στο άλλο άκρο του τηλεφώνου έδειχνε ένα μικρό δισταγμό. Καθώς ο Dow φλερτάρει τις 12.000, το άνω άκρο του εύρους που είκασα παλαιότερον ότι θα έφτανε και ο ΓεΔείς διασπά τον (απλό) 200άρη, η πρότασις του φίλου, εσχάτου μεταμεληθέντος αρκτούρου, δεν έφθασε εις τα ώτα μου άνευ κάποιου ενδιαφέροντος. Άλλως τε το τόσο τυπωμένο χρήμα κάπου πρέπει να πάει και να φουσκώσει τιμάς.

Αλλά, ιδού που βοηθά το ιστολογείν. Εγύρισα πίσω, εκοίταξα τι είχα γράψει και είδα ότι έως τώρα ουδέν το αναπάντεχον συνέβη. Τώρα βεβαίως θα μου ειπείτε θα πάει κι άλλο επάνω. Ίσως, ίσως όμως και όχι. Και εάν πάει, το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο δια το προσδοκώμενο κέρδος. Δε θα κάμει εκ νέου 90% άνευ διορθώσεως. Άρα είναι πολύ αργά δια να εισέλθω εις αυτήν ταύτην την ανωφέρεια. Και πολύ ενωρίς δια την επομένη, υγιή ταυρώδη ανωφέρεια (συνεχίζω να βλεπω τα παρόντα ως ανωφερείας Μεγάλης Άρκτου). Ως προς την Ελλάδα δε, εγώ κυρίως τράπεζας παίζω, άρα εν ου παικτοίς.

Δεν υπάρχει τύπωμα άνευ τιμήματος. Το έλεγα και δια την Ελλάδα ότε ο απίστευτος Ανδρέας Παπανδρέου ετύπωνε χρήμα και όταν ο ανόητος ΚΚαραμανλής Β' ετύπωνε χρέος.

Είναι πολύ αργά. Και πολύ ενωρίς.

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Τυπωθήτω παραδάκι!

Αχ, αυτό το νομίζειν νομίσματα! Πόσος καιρός πάει που το είχα γράψει? Χρόνια. Εσκόπευα το λοιπόν να αναρτήσω τεμάχιον περί του "τυπωθήτω" (fiat) χρήματος και την σχέσιν του μετά των χρηματιστηριακών αγορών. Το νόημα του κειμένου θα ήτο περίπου το εξής:

Από την ημέρα που ανέλαβε ο Πρόεδρος Βεν Βερνάνκε, προ σχεδόν πενταετίας, ευθύνεται δια πάνω από τον ήμισυ του παρεχόμενου όγκου των κυκλοφορούντων δολλαρίων Αμερικής, ή παροχή $ (money supply) εν σχέσει με αυτά προ αυτού. Ετύπωσε, ή μάλλον εδημιούργησε την παροχήν εκ νέου, δηλαδή ο Βεν, περίπου τα μισά από όσα παρείχον πάσες αι κυβερνήσεις από το 1776 έως την ημέρα της αναλήψεως των καθηκόντων του τον Φεβρουάριο του 2006 (εάν ενθυμούμαι καλώς).

Έγραφε δε τότε ο Dow περί τας 11.000 μονάδας, ελαφρώς χαμηλότερον δηλαδή της σήμερον. Αλλά, διερωτώμαι, τι νόημα έχει αύτη ταύτη η μέτρησις εάν η παροχή των κυκλοφορούντων δολλάριων έχει τοσούτον αυξηθεί. Διότι βεβαίως, εις δολλάρια μετράται ο Dow. Άρα, θα έλεγε κανείς, ότι κατά μίαν έννοιαν, ίδιες μονάδες έχουν κατ' αναγωγήν ολιγοτέρα αξία ως προς το ποσοστό παροχής κυκλοφορούντων δολλαρίων εις το οποίον αντιστοιχούν.

Και ενώ θα έγραφα περί αυτού, είδον να αναδημοσιεύεται και εν Ελλάδι, δημοσίευμα όπερ είδον το πρώτον εις το Alphaville. Τυπώνει, σου λέει, και η Ιρλανδία. Δια να είμαι απολύτως ειλικρινής, ότε το πρωτοείδον εις τους FT, ενόμισα ότι αφορά των μαινόμενο πόλεμο των νομισμάτων. Ότι ήτο δηλαδή μια ακόμη βολή των Αγγλοσαξώνων κατά του ευρωνομίσματος, αλλά εικάζω ότι πλέον έχει διασταυρωθεί ως ακριβές.

Από την άλλη, το τυπωθήτω παραδάκι δε μας εχάλαγε καθόλου. Θα δικαιολογούσε και μιαν ονομαστικήν αύξησιν του δόλιου ΧΑΑ. Μιαν θεαματική αρκτώδη ανωφέρειαν δηλαδή ελαφρώς πέτσινη, αλλά λίαν ευπρόσδεκτον, όπως αυτή που ζώμεν εν ΗΠΑ. Διότι δια πραγματικώς ταυρώδην αγοράν, σας παραπέμπω εις το πρώτο μέρος του παρόντος περί αριθμού τυπωθέντων δολλαρίων.

Το προβληματάκι είναι ότι οι νομισματικοί χειρσμοί προϋποθέτουν κάποιοι να συνεχίσουν να νομίζουν το νόμισμα ισχυρό, ενώ βεβαίως το τυπωθήτω χρήμα δεν είναι παρά χρωματιστά χαρτάκια ή πιξελάκια εις οθόνας υπολογιστών. Δεν αντιστοιχεί εις κάτι, παρά μόνον όσο κάποιος νομίζει ότι αξίζει. Και ότι ιστορικώς, όλες οι προσπάθειες χειρισμών δια του τυπώματος καταλήγουν εις καταστροφάς. Και δεν είναι τυχαίον ότι έχουν φαγωθεί οι αγγλοσάξωνες να τυπώσει και η Ευρωζώνη και ο πόλεμος που έχει ως θύμα και ημάς. Αλλά το πρόβλημα με το τύπωμα είναι ότι ξεφεύγει και ξεφουσκώνει. Ίσως, εαν ξεφύγει, θα πρέπει να προετοιμαζόμεθα δια την επομένην Άρκτο, ίσως του '12-'13 εν αλλοδαπήι.

Τα έχουμε ειπεί πλειστάκις αυτά, οψόμεθα. Από την άλλη, αναμένω εις τα τερματικά μου να ειδώ εάν θα διασπασθεί πειστικώς ο 200άρης εδώ.

Ενδιαφέροντες καιροί, ασφαλώς.





Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Επιστροφή εις τα πάτρια

Επέστρεψα εχθές εις τα πάτρια εδάφη και μόλις σήμερον την πρωίαν, μετά την Λειτουργίαν, βλέπω το τι γίνεται. Βεβαίως η αλήθεια είναι ότι ουδέποτε σταμάτησα να βλέπω το τι γίνεται, έχει γίνει ο πλανήτης ένα χωρίον με το διαδίκτυο, αλλά να όταν είσαι εν αλλοδαπηι ασχολείσαι περισσότερο με άλλα πράγματα.

Βλέπω, ούτω πώς, την δραματικήν ανωφέρειαν του Γενικού Δείκτου κατά την απουσίαν μου. Συνήθως βεβαίως δίδει κίνησιν ο ΓεΔείς ότε ταξιδεύω, αλλά τέτοιο πράγμα είχα καιρό να το ειδώ. Εχει φθάσει σου λέει και πάλιν πάνω από το 1/4 της αξίας του προ τριετίας. Χάνει δηλαδή ολιγότερον των 3/4 πλέον. Θα το μελετήσω προσεκτικότερον εάν ευρώ χρόνο, ωστόσο δύναμαι να ειπώ αμέσως ότι ευρίσκεται το νυν εις μιαν έξοχον περιοχήν δι'αρκτώδην μάχην, την μάχη ούτως ειπείν της αρκούδας, περιοχήν ένθα περνούν αρκετές γραμμές αντιστάσεων, αλλά και ο 200άρης. Η διάσπασίς της ή μη αποτελεί λίαν ενδιαφέρον στοίχημα βραχυ- και μεσοπροθέσμως. Μεσομακροπροθέσμως, παρά τας αναμενομένας ανωφερείας και κλειτορίας, δεν αλλάσσω ακόμη γνώμην και υπενθυμίζω ότι μια αγορά ήτις επιτρέπει εις τους "ρεφάραμε και γουστάρουμε πολύ" τύπους των 5300 ή των 2900 μονάδων ΓεΔεί να θριαμβολογούν είναι μια βαθέως ασθενής αγορά.


Κατά τας εν Αλβιόνι επαφάς μου συνεζήτησα πολλά, έμαθα αρκετά και αντελήφθην τινά. Μοι προεξένησε ιδιαιτέραν εντύπωσιν ωστόσο η συζήτησις μετά Καναδού φίλου. Μαίνεται εντός των κόλπων της εκεί ελληνικής κοινότητος η διαμάχη περί ελληνικών. Δίδω εδώ έναν σύνδεσμον που ήυρα, υπάρχουν πολλοί περισσότεροι εν διαδικτύω μετά χαρακτηριστικού αποσπάσματος:

«Το πείραμα να κρατήσουμε τους Έλληνες, Έλληνες εκτός Ελλάδας, προσφέροντας ξερή γνώση της ελληνικής γλώσσας, της ελληνικής κουλτούρας, της ελληνικής ιστορίας, απέτυχε. Όσο κι αν μερικοί δε θέλουν να το παραδεχτούν, στο εξωτερικό δεν θα μείνει τίποτε άλλο από την Ελληνορθόδοξη Πίστη, την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία. Θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές; Θέλουμε να πατούμε επί στερεού εδάφους πάνω στη γη; Τότε πρέπει η Ελληνική μας Παιδεία να είναι Ελληνορθόδοξη Παιδεία και να διαπλάθει σωστούς χαρακτήρες. Αν αυτό δεν κάνουμε, τότε περπατάμε στα σύννεφα. Τίποτε δεν γίνεται με λόγια. Χρειάζεται πράξη. Χρειάζεται δουλειά. Χρειάζονται θυσίες…. Να γίνουμε μεγαλύτεροι εθελοντές. Να προσφέρουμε εργασία, χρόνο και χρήμα.»

Μάλιστα. Παγκαλίζει ο Δεσπότης. Ανέγνωσα επίσης σήμερον την πρωίαν έτερον τεμάχιον, περί του θέματος που παλαιώθεν με απασχολεί εις τον Λόγιον Ερμήν, περί της "δολοφονίας" της ελληνικής γλώσσης.


Και βλέπω, δια μίαν εισέτι φοράν να καταλήγουν εις συμπεράσματα που εγώ συνήγαγον προ πολλών ετών. Την δουλειά του κάμνει ο Δεσπότης του Τορόντο και είναι μάλλον ρεαλιστής. Είμεθα τυχεροί που Ένας τουλάχιστον Θεός ομιλεί ακόμη την Ελληνικήν, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οι υπηρέται του δε θα στραφούν αργά ή γρήγορα σε πιο "πιασάρικες" γλώσσες. Η "νεοελινικί", η γλώσσα της "Κρατικής Γραμματικής" τυπωθείσης υπό των Ναζί το 1942 και επιβληθείσης δια βοής του την Ουαλπυργίαν νύκτα του 1976, δεν έχει κανένα μέλλον εκτός του δαπανηρού κρατικοδιαίτου θερμοκηπίου του ελαδιστάν (όπου ωστόσο έχει επιτυχώς εξοντώσει πάσας τας ελληνικάς λαλίας και διαλέκτους τηι αρωγήι σαπιοκοιλιάδων κρατικοδιαίτων μουζαχεδδίν) και εν τω βάθει του χρόνου ούτε κάν εδώ. Μα, δεν είναι προφανές?

Ήτο απλώς ένα εργαλείο, μια "νεογλώσσα" (η Newspeak του Ορουελ) δια να δευκολυνθεί ο αφελληνισμός και η αλλοτρίωσις της Ελλάδος υπό των "Μεγάλων Αδερφών". Τα εμφανή συμπτώματα αυτή τη γενεά είναι η χρεοκοπία με τα εκατομμύρια κρατικοδιαίτων που δεν ξεύρουμε πώς να χειρισθούμε, την επομένη θα είναι αι ταραχαί με τα εκατομμύρια των ελαδοποιηθέντων εν μία νυκτί εκατομμυρίων αυριανών ψηφοφόρων.

Αλλά, περί αυτών και ετέρων σχολίων της ημετέρας αγοράς την επομένην φοράν.

Υγιεία και καλή Κυριακή!

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Αγοράστε πρόβατα!

Ύπνωσα το λοιπόν εν Αλβιόνι και εξύπνησα εν Αθήναις. Και ήσαν όλα ανθηρά. Άπαντα τα προβλήματα είχαν λυθεί. Αι τράπεζαι ήσαν υγιείς, το σπάταλο, ανίκανο και διεφθαρμένο τέρας που δια κάποιον μυστήριον λόγον ονομάζωμεν "κράτος", λειτουργούσε υποτυπωδώς, οι Έλληνες ήσαν λαός ευγενικός μέχρι και οι δημοτικοί υπάλληλοι εμάζευαν τα σκύβαλα κατά τακτά διαστήματα. Το δε ΧΑΑ, εμοίραζε ακόπως χρήμα. Όναρ, τι να λέμε τώρα.

Αίφνης, βιαία και απρόβλεπτος κίνησις του γαστρεντερικού (είχα φάει τζατζίκι προ του ύπνου) με επανέφερε βιαίως εις την πραγματικότητα. Ανοίγω το λοιπόν το λαπιτόπιον και τι να ειδώ; Με νέας διατάξεις, θα συνταξιοδοτούνται οι ΔΥ μετά 17 πραγματικά έτη υπηρεσίας (μπορούν να λάβουν και 4 πλασματικά). Η δράσις του σκόρδου της προηγουμένης οψίας εβοήθησε ώστε να μην εκφύγει η πίεσίς μου εις στρατοσφαιρικά επίπεδα.

Κατέληξα λοιπόν αμέσως εις το συμπέρασμα ότι εν αυτή ταύτη την χώραν, δεν ξεύρω ποία άλλη απόφασις δυνατόν να αποφέρει μεγαλυτέραν ασφάλειαν παρά η αγορά προβάτων. Εκτός του ότι αποτελεί διεθνώς επένδυσιν με μεγάλην απόδοσιν, τι άλλο να κάνεις εις μιαν πολιτείαν που φαίνεται να είναι φτιαγμένη από πρόβατα δια πρόβατα που δεν επαναστατούν με τέτοια εξαμβλώματα? Μια χώρα που οι φορολογούμενοι που πληρώνουν στωικώς απειραρίθμους κομματικούς στρατούς ΧΩΡΙΣ να λαμβανουν αντιστοιχους υπηρεσίας φαίνεται ότι τρωνε (-με) όλοι κουτόχορτο? Με τους αναγκαίους επιτηδείους λύκους και εξυπνάκηδες τσομπαναραίους βεβαίως.

Και μη μου ειπεί κανείς ότι είναι μέτρο φιλελεύθερο διότι θα μειώσει τους ΔΥ το να αναλαμβάνεις να χρηματοδοτείς αργομισθίας πενηντάρηδων ώς που να αποθάνουν. Οι όντως εργαζόμενοι έχουν μειωθεί κατά 200.000 τους τελευταίους μήνας και έχουν γίνει άνεργοι (και δεν ομιλώ περί των άλλων τόσων που έκλεισαν επιχειρήσεις) δια να δύναται να λαμβάνει σύνταξιν ο ΔΥ των 17 ετών "υπηρεσίας".

Τι να σας κάνω, δεν θέλατε να τρουπώσετε στο "δημόσιο". Δεν έχει λεφτά δι'υμάς. Μόνον δι'αυτούς "λεφτά υπάρχουν".



Οι υπόλοιποι αγοράστε πρόβατα ή τέλος πάντων γίνετε κατσικοκλέπται, έρχονται περίεργες ημέρες.

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Εύγε!

Αναγιγνώσκω εσχάτως και χαίρω όλως ιδιαιτέρως με τα σχόλια του "Εκηβόλου" (ωραίο παρώνυμον και κατά κόσμον Μ. Γελάνταλις) υπέρ των χρηστών που εσχολίαζαν κατά καιρούς εκεί, ιδία δε του αγαπητού zelis677.

Ειλικρινώς δεν δύναμαι να κρύψω την συγκίνησίν μου, αλλά και την χαρά, που βλέπω να αναγνωρίζει δημοσιογράφος τους σχολιαστάς του. Η διαδικτυακή μου γνωριμία με τον zelis677 εξεκίνησε το θέρος του 2007, και εάν και δε συμφωνούμε πάντοτε περί τα χρηματιστηριακά, οι σχέσεις μας έχουν κινηθεί μεταξύ της κοσμιότητος εν διαφωνία και της εγκαρδιότητος.

Δεν δύναμαι παρά να του αναγνωρίσω και εγώ ευθαρσώς την ηυξημένη οξυδέρκεια και την επιτυχία εις το να διακρίνει το σωστό ποντάρισμα, και δεν ομιλώ βεβαίως περί τα αμιγή χρηματιστηριακά, αλλά εις τους δημοσιογραφούντας προς τους οποίους ενεπιστεύθη την άποψίν του. Η αναγνώρισις Εκηβόλου προς τους εκεί σχολιάζοντας, αλλά και η ανάδειξις του φίλου Φαύλου και ετέρων αναλυτών εκ του neoforum.gr με συγκινούν όλως ιδιαιτέρως. Και δε θα φεισθώ επαίνων: εύγε και εις τους μεν που επένδυσαν εις τους δε και εις τους δε που ουχί μόνον δεν τους εδίωξαν, αλλά και τους αναδεικνύουν.

Αποδέχομαι δε ασμένως την εμήν αδυναμία προβλέψεως του ποίος εν τω μικροκόσμω της εν Ελλάδι δημοσιογραφίας ήτο το ορθόν ποντάρισμα. Ως εκ τούτου, διότι έτσι είναι η φύσις των πραγμάτων, οι φίλοι "πληρώνονται" δια το ορθόν ποντάρισμά τους επί των σωστών ίππων.

Περί της εμής αδυναμίας αντιστοίχως, τουλάχιστον έχει καταγραφεί το πότε εξήλθον χρηματιστηριακώς. Εντός του Οκτωβρίου 2007, ότε ακόμη ο Dow εκινείτο περί τας 14.000 μονάδας, o δε ΓεΔείς τας 5300. Ο δε προαναφερθείς Φαύλος, ορθώς σημειώνει εν τοις σχολίοις ότι το πλαίσιον άξιζε αναγνώσεως.

Ωστόσο, ω φίλοι Καλοχαιρέτου, δεν είμαι κανας προοδευτουριάρης να κάθομαι να μυξοκλαίγω. Η ζωή συνεχίζεται. Ο μεν ζέλις επέλεξε ορθώς ενωρίς το που θα γράφει, ο Φαύλος αργότερον, ιδού και εγώ επανέρχομαι δόξη και τιμή και δη εδώ όπου ουδείς μπορεί να μου στερήσει ετσιθελικώς το δικαίωμα να εκφράζομαι.

Ως προς δε την αγορά, έτερον τι δεν δύναμαι ειπείν, ει μη αυτό που έχω το 2008 διατυπώσει και επαναδιατυπώσει λεπτομερέστερον προσφάτως (λειτουργώ με μακρούς κύκλους και δεν αλλάσσω ευκόλως).

Εύγε και πάλιν εις τους φίλους δια τας ορθάς αυτών επιλογάς ως προς του που ενεπιστεύθησαν τας απόψεις τους και ημείς θα τα λέγουμε από εδώ και με αναδημοσιεύσεις όπου δεν βαριέται ή δεν αρνείται ο ανιψιός, τουτέστιν το mantri.gr και το marketzone.gr. Και εάν υπάρχει τόπος τις έτερος, ευχαρίστως να αναδημοσιευθεί και εκεί.


Έτερον τι ουκ έχω ειπείν, πλην του ότι αναχωρούμε κι εγώ και αυτός προς το εξωτερικόν. Οι παλαιοί φίλοι γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό.

Υγιαίνετε!

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Περί Άρκτων και κλειτοριών

Κάπου έγραψα ότι η Γολδμαν δεν είναι χορτοφάγος. Όχι, όχι δεν έγραψα αυτό. Έγραψα ότι μοι φαίνεται περίεργον να επιδοτεί η Γολδμαν τα ελλαδικά ασφαλιστικά ταμεία. Καθότι τα έβαλε να αγοράσουν την ηγαπημένη Εθνικάρα εις τα 700 λεπτά του Ευρώ. Συνήγαγον δε τότε, είχε γαρ η ΕΤΕ αρκετά υπέρ τα 7 έουρα, ότι βλέπει το βάθος το αμέτρητον. Πόσο αμέτρητον? Οψόμεθα.


Έγραψα δε αλλαχού - και η γραφή μένει- ότι ο παρ'ημίν οριστικός πυθμήν δεν θα προκύψει ει μη μόνον κατά την διόρθωσιν των έξω αρκτωδών ανωφερειών.

Εγένετο εις το εν τω μεταξύ εν Αθήναις, ανωφέρεια αρκτώδης, διαγραμματική κλειτορία (=λόφος) μικρά, ελληνιστί δε κλειτορίς (=λοφίσκος, χρησιμοποιείται δε με την αυτή έννοια και ανατομικώς) και εξήλθον γνωστοί άσπονδοι φίλοι, ξερόλες του κερατά, ίνα λοιδωρήσωσιν ημάς, λες και δεν διετυπώθη το μηρσηνικόν 1023 και η ζώνη των Αλώσεων προ ετών, ως παρετηρήσατε τινές δια ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Καίτοι δε, έχωμεν το νύν εν Ελλάδι ισότητα των φύλων, σφάλμα μέγα εστί το νομίζειν τις ότι δια της (ήδη άλλως τε μαρανθείσης) κλειτορίδος δύναται να μας αλλάξει τα φώτα, πολλώ δε μάλλον τας απόψεις, όσο και βοοειδής (από τας 5000+ μονάδας ΓεΔεί) και να είναι. Έτι δε περαιτέρω κακώς ο κάθε άσχετος ξερόλας επιχαίρει ότι δύναται αρκτώδης κλειτορίς (=λοφίσκος) να σταματήσει τον νυν δαβραδισμένον Μεγάλον Αρκτούρο. Συντόμως και αναποφεύκτως, αυτός θα διαπεράσει νέα βάθη (τιμών).

Ως προς δε ημάς τους παίκτας, πολλές οι μικρές ανωφέρειες και εν Άρκτω ακόμη, άντε το πολύ πολύ να τας κυνηγήσωμεν και να περάσωμεν καλά επ' ολίγον, ως έθος εστί με τα των λοφίσκων. Αλλά, πλέον το γνωρίζωμεν: δεν καυσουρευόμεθα ανωφερείας ή θηλυκάς περιφερείας. Ολίγον παίζωμεν και μετά όξω από την πόρτα.

Υπενθυμίζω μάλιστα ότι, επί πολύ μεγαλυτέρων κλειτοριών, είχαμε ακούσει και χειρότερα και από πλέον προβεβλημένους ξερόλας. Και παρήλθον οι χρόνοι και οι μήνες εκείνοι.


Ούσης οψίας δε της επομένης των Αγίων Θεοφανείων, βλέπω τον ΓεΔεί εντός της ζώνης των Αλώσεων και εις νέον χαμηλόν εντός της νυν Μεγάλης Άρκτου. Και τούτο ενώ οι έξω ευρίσκονται εις νέα υψηλά ή περίπου (εικάζω χωρίς να γνωρίζω ότι είναι σχηματισμός κορυφής εν εξελίξει).

Άρα, για να θυμηθώ και μιαν ελληνικήν παραλλαγή του άσματος που ελέγαμε εις το προηγούμενο, εκ της μαρτυρικής νήσου Κύπρου, νομίζω ότι οι γράφοντες τα ειρωνικά σχολιάκια δια το πού θα αγοράσει ο Καλοχαιρέτας, ως εντίμως έχω προείπει, μάλλον έχουσιν βράκα που κάμει τρίκι-τράκα.



Δεν πειράζει. Παρά τα προβληματάκια του, καλλίτερον πανταλονάς, που λέγει και το άσμα.

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Κονιαραίοι και καραμανλήδες

Κάπου έγραψα τις άλλες περί των μεταναστευόντων Ελλήνων. Κατά πλήθη δε προς Κωνσταντινούπολιν και Ανατολία εν γένει. Ενεθυμήθην ούτω πώς, τον σκοπόν ταύτον, λίαν παρ'ημίν το πάλαι διαδεδομένον, του Κόνιαρη (εξ Ικονίου, τουρκιστί δε Κονιαλή). Κάποτε είχαμε εν Ελλάδι Κονιαραίους Τούρκους περί την νυν Πτολεμαϊδα, (και Τσερκέζες εξωτικές), εφύγαν με την Ανταλλαγήν και κατόπιν. Τώρα φεύγουν και οι Ελληνόπαιδες. Διακονιαραίοι εργασίας, πρόσφυγες του απατάλου, ανικάνου και διεφθαρμένου ελαδιστάν. Και τους συγγενείς των Yιουρούκους (εκ του yürü- περιπατώ) Τούρκους είχαμε το πάλαι. Περιπατητάς, τουτέστιν, περιπλανωμένους.

Yürü yavrum yürü.

Περιπάτει, μωρό μου, περιπάτει.




Εκεί επιστρέψαμε. Οίκαδε, τρόπον τινά.