Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Ο μέγιστος των Ποντίων Ι, οι τουρκικης καταγωγής

Έχω ενα ταξειδάκι έμπροσθεν, οπότε δεν εβγήκα. Αναπολούσα λοιπόν την εκπομπή "Ο μεγαλύτερος Έλλην" που κατέληξε ως γνωστόν με την εκλογή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον οποίο άλλως τε και εγώ εψήφισα εις το τέλος. Ουκ ολίγα τα παραστράγγαλα αυτής της εκπομπής. Αλλά θέλω εδώ και καιρό να γράψω περί του μεγαλυτέρου των Ποντίων. Αφορμή εστάθη η ιστορία της εικόνος της Παναγίας Σου Μελά, ήτις θρυλειται είναι η εικών της βρεφοκρατούσης Παρθένου των Αθηνών, φυγαδευθείσα μετά επιδρομήν ή υπό θείας οδηγίας τον τεταρτον αιώνα.

Αυτό έχει βεβαίως τα προβλήματά του. Και τούτο δι'ότι ο όρος "πόντιος", όπως και ο όρος λχ "ευρωπαίος" δεν περιλαμβάνει μονον Έλληνας. Ως προς τους Έλληνας θα επανέλθω διότι υπάρχουν πλείονες υποψήφιοι, Ως προς τους Τούρκους όμως, ο μέγιστος των ποντιακής καταγωγής είναι ίσως προφανής. Έχω ήδη σχηματίσει άποψιν περί του ανδρός, ζεί άλλως τε. Έκαμε ήδη την χώραν του αν όχι περίπου αυτοκρατορία, μεγάλη περιφερειακήν δύναμιν. Κατά την περίοδον μάλιστα που η Ελλάς μετατρέπεται τάχει εις επαρχίαν της Ενώσεως. Να φανταστεί κανείς ότι προ ολίγων μόλις δεκαετιών είμεθα αντίπαλα δέη.

Καίτοι, δια την ειρωνείαν της Ιστορίας, το μεγεθος του δεν είναι υπέρ ημών, ένα πράγμα μοι προεξένησε ζωηράν εντύπωσιν: ο τόπος καταγωγής του. Η Ριζούς, έσχατον ελεύθερον έδαφος των Ρωμηών - η άλωσις του οχυρού της τοποθετείται εις τα 1470, εννέα έτη μετά την άλωσιν Τραπεζούντος- έδωσε ουχί μόνον το Ρεςεπ Ταυιπ Ερδογάν, αλλά και τον γνωστόν παλαιότερον Μεσούτ Υιλμάζ. Ο τελευταίος μάλιστα, συμφώνως πληροφορία, ανετραφη υπό Ρωμηάς παραμάνας, μετά τον θάνατο των γονέων του. Μικρά πόλις, μεγάλη ιστορία, τρανταχτά ονόματα.

Πολλά χωρίζουν τους Έλληνας εκ των Τούρκων, ιδία ημέρας του Μαϊου. Αλλά, και πολλά, καθώς μπλέκονται τα νήματα της Ιστορίας τους φέρουν πλειστάκις εγγύς. Καθώς έβλεπα το βιδεάκιον αυτό του χορεύοντος πρωθυπουργού της γείτονος, δεν ημπόρεσα παρά να διαπιστώσω ότι και αρκετά μας ενώνουν εισέτι. Κατάλοιπα παλαιων συνηθειών και παραδόσεων που επέζησαν παρά τας προσπαθείας εκμοδερνισμού. Εκ κοινών πηγών βυζαντινών πληθυσμών κατάγεται η πλειοψηφία των κατοίκων αμφοτέρων των χωρών. Αργότερα η Ιστορία έκαμε τα παίγνιά της και αλλού ευρισκόμεθα ημείς αλλού αυτοί. Πολεμούν κι εκεί βεβαιως να εξαφανίσουν τα ελληνικά, όπως κι εδώ. Εκεί ασφαλώς αποτελεσματικότερα, αλλογενής γαρ η εθνική ιδεολογία τους. Πάντως ο χορός, horon εισέτι καλείται, ως άλλως τε και υπό των εν Ελλάδι Ποντίων.




Είπαμε, πολλά χωρίζουν τους Ελληνας εκ των Τουρκων. Οι Τούρκοι σου λέει υιοθέτησαν άλλην θρησκείαν-τουτέστιν ανευ αμφισβητήσεως ιδεολογίαν ήτις θεωρείται μόνη αλάνθαστος- και άλλην γλώσσαν.

Ενώ οι Έλληνες...

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

Αι στροφαί

Παρασκευή οψία, λέω να υπάγω κατά Βουρνάζι μεριά, πέραν του καλλιρύτου κάποτε, μπαζωθέντος το νύν Κηφισού. Βασίλειος τε και Λαίδη Α. Mais, oui, την είδον απόψε λαϊκά.








Πώς? Όχι autoplay δε βάζω, δι' ότι δε θέλω να προγκήξω τους μη μυηθέντας εις τα μυστήρια της Δυτικής Όχθης και συκγκεκριμένως του Μεγάλου Μύστου Τερλεγκα...

Καλό Σαββατοκύριακο!

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Χρυσοτόκος όρνις

Μια που η ημέρα που μόλις τελειώνει σηματoδότησε, πλήν της εορτής της Μητρός (να ζήσετε αι μανούλαι τε και τα μανούλια), και το γενέθλιον Καλοχαιρέτου (ευχαριστώ, ευχαριστώ), είπον να εξέλθω της σιωπής μου περί τα χρηματιστηριακά, αναρτών ένα διαγραμματάκι περί της σχέσεως των αγορών μετά του μόνου ετέρου παγκοσμίου νομίσματος: του χρυσού.

Όπως πολλοί των φίλων ενδεχομένως ενθυμούνται, το ζήτημα μας έχει πλειστάκις απασχολησει, από τον ωραίο εκείνο Σεπτέμβριο του 2007 και τον μίτο του Αγίου Γεωργίου, αλλά και κατόπιν, ως προς τον χρυσόν και έτερα εμπορεύματα.

Δεν είναι που λόγω επαγγέλματος παρακολουθώμεν προσεκτικώς τον χρυσόν και τας διακυμάνσεις του, είναι και που εδώ κρύπτεται μια ενδεχομένη απάντησις εις το πού ίσως υπάγουν αι χρηματιστηριακαί αγοραί, εν πραγματικοίς όροις (και ουχί τυπωθέν χαρτονόμισμα).









Τα τεχνικά του ως άνω διαγράμματος είναι λίαν σαφή. Ασφαλώς και είναι μεν δυνατόν να συνεχισθεί αυτό το φαινόμενο που ζώμεν, ανέτως ώς της διακεκομένης ερυθράς γραμμής (τας θέσεις μου επί του S&P500, τας διατηρώ προσώρας) όπου και αναμένεται αντίστασις. Τουτέστιν η αρκτώδης ανωφέρεια (bear market rally), διότι έως της επιβεβαιώσεως, ότε αυτή προκύψει (και κάποτε ασφαλώς θα προκύψει), περί αυτού πρόκειται. Αλλά, όπως και την δεκαετία του 1970, τούτο δυνατόν να γίνει δια του πληθωρισμού του νομίσματος (τουτέστιν ανηλεούς τυπώματος) εις το οποίο μετράται ο Δοω. Πληθωρισμός γαρ σημαίνει φούσκωμα. Αυτό δε σημαίνει απαραιτήτως ότι δεν έχουμε δει τα (ονομαστικά) χαμηλά. Αλλά θέτει το ζήτημα εάν αυτά είναι πραγματικά ή αποτέλεσμα τυπώματος χρήματος. Τώρα βεβάιως, έχει κανείς αντιληφθεί τύπωμα ή όχι? Παίζεται μεταξύ άλλων το εάν μελλοντικώς το δολλάριο θα είναι κοινό νόμισμα, εάν δηλαδή θα νομίζει όλος ο κόσμος, όπως σήμερα ότι κάτι αξίζει και τί.

Δια την ακρίβεια, αυτό έχωμεν πλειστακις εικάσει ότι αργά ή γρήγορα θα προκύψει ως ζητούμενο. Αλλά προς το παρόν, το ζήτημα είναι να καταφέρουν να πληθωρίσουν εις πρώτην φάσιν ώστε να αποφύγουν τον καταστροφικον αποπληθωρισμό, και κατόπιν να μαζέψουν τον πληθωρισμό που θα προκύψει. Αλλά αυτά είναι και ολίγον υψηλά νοήματα. Να ειδούμε πρώτα πώς και πού θα καταλήξει αυτό η αρκτώδης ανωφέρεια του Δοω εις όρους χρυσού. Εάν μας πείσει (και ότε) ασφαλώς θα είναι δείγμα νέου και υγιειούς Ταύρου.


Εις πολλά έτη και πάλι εις τις μανουλες και τα μανούλια και η αφιέρωσις των ρόδων εκεί!



Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

Παρά θίν'αλός

τοτὲ δ' ὀρθὸς ἀναστὰς δινεύεσκ' ἀλύων παρὰ θῖν' ἁλός·
οὐδέ μιν ἠὼς φαινομένη λήθεσκεν ὑπεὶρ ἅλα τ' ἠϊόνας τε."

Ἰλιάς Ῥαψωδία Ω



Χαίρε Ομηρε και δε σε λησμονούμε οι Έλληνες!


Λοιπόν αυτό ήτο, θα αλλάξω, θα παρφουμαρισθώ και δια της τραμπαρίφα τινός μισθώσεως θα τραβήξω ολοταχώς και δουγρού την λεωφόρο του Συγγρού. Παρά θίν' αλός φυσικά αλλ' ουχί ασκόπως. Έως ηούς φαινομένης, ελπίζω!



Καλό Σαββατοκύριακο!



Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Του Μέγα Αλεξάνδρου

Α, ναι, o μέγας, του μέγα, τον μέγα. Κλίνεται όπως το mega. άλλοι καιροί άλλα ήθη.

Μαθαίνουμε λοιπόν ότι οι Σκοπιανοί ετοιμάζουν γιγαντιαίων διαστάσεων άγαλμα του Μακεδόνος. Και ημείς πολύ στενοχωρούμεθα. Μα φυσικά, είμεθα λαός οπαδών και το ζήτημα είναι ποδοσφαιρικόν. Το ζήτημα βεβάιως δεν είναι η παράταξις, το ζήτημα είναι ο οπαδισμός.

Αλλά ο ζωμός είναι αλλού: διατί δεν του κάναμε ημείς πρώτοι άγαλμα? Πώς? Μα βεβαίως, εις τον φονέα των λαών, τον δυνάστην και τον, κατά το κατεστημένο της προοδευτουριάς, αιμοσταγή σφαγέα?

Ας του κάμουν άγαλμα εκείνοι λοιπόν, οι βάρβαροι, εμείς ξεύρουμε τα γράμματα της Εσπερίας.Το έχουμε μάθει το μαθημά μας. Του "χασάπη των λαών". Ας του κάμουν να δείξουν ποίοι είναι. Τα καρακιτσαριά. Μπας και -εξ αντανακλάσεως- εξυπνήσουμε κι εδώ και ειδούμε υπό ποίου είδους ιδεολογική κατοχή ευρισκόμεθα.

Και μην ακούσω το γελοίον επιχείρημα ότι ο Αλέξανδρος ωμίλει ελληνικά κι οι σκοπιανοί σκοπιανά. Ο Αλέξανδρος ελληνικά ωμίλει και ο διδάσκαλός του Αριστοτέλης ελληνιστί τον εδίδαξε. Ήξευρε απ'εξω τον Όμηρον σου λέει ο Αλέξανδρος. Τον Όμηρο που έχει γίνει πλέον επαχθές ανάγνωσμα ασχέτων ιστοριών δια αλλογλώσσους μαθητάς. Μα το νόημα του Ομήρου ΔΕΝ ήσαν αι ιστορίαι, τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ήσαν.

Και οι Σκοπιανοί και οι "νεοελινες" ομιλούν γλώσσα εξ αυτών καταγομένη. Η διαφορά είναι ότι οι μέν την σέβονται και γουστάρουν να κληρονομήσουν τον μύθον της, οι δε την κυνηγούν ανηλεώς. Όσο μπορούν δηλαδή.

Το ποίος είναι ποίος εις την προ-προηγουμένη φράσιν το αφήνω εις την επιλογήν του φιλοθεάμονος κοινού.

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Λυκειακά

Μετ' ιδιαιτέρας συγκινήσεως έμαθα ότι επιτέλους θα στεγασθούν τα ερείπια του Λυκείου του Αριστοτέλους. Η συγκίνησις μου είναι μάλιστα βαθυτέρα και ειλικρινεστέρα, δια τον τίτλον του άρθρου ως αυτό εδημοσιεύθηκε: "Το Λύκειον του Αριστοτέλους βρίσκει "στέγαστρο"". Κάτι είναι και αυτό, δεν είναι εύκολο εν Ελλάδι να γράφεις έστω και δυο λέξεις τέτοιες και εύγε εις τον/τους συντάκτας.


Αμποτε να μην επιτύχουν οι οπαδοί του θανάτου την πλήρην λήθη της ελληνικής. Υπέρ γαρ της αληθείας μαχόμεθα. Αμποτε - η λέξις δε γνωρίζω εάν υπάρχει, αλλά δε με απασχολεί κιόλας, τη δημιουργώ αμα λάχει. Και εάν θιγεί ορθολάγνος τις, έτι καλλίτερον...

Σάββατο 2 Μαΐου 2009

Προ της λήθης

Αφ' ης στιγμής αντελήφθην το τι πράγματι γίνεται εις τον κόσμον ετούτο, εκ της στιγμής και μετά δηλαδή που συνειδητωποίησα το πώς αι δυνάμεις της λήθης μάχονται μετά πάθους και τι, ερευνώ κι εγώ με τας δυνάμεις που μου αναλογούν το τι έχει εκφύγει της θανατηφόρου δράσεώς των.  Εν Ελλάδι είναι σήμερον σπάνιον να ευρεί κανείς δείγματα του παρελθόντος. Εκτός ελέγχου, εννοώ βεβαίως. Αλλά, έν σημείον, μια πτυχή ανέγγικτος υπό του χρόνου, μια time warp, καθώς θα έλεγον οι Εγγλέζοι,  ήσαν έως τούδε οι ανελκυστήρες εντός των παλαιών, αρχοντικών πολυκατοικιών.

Εκεί λοιπόν, μακράν των οφθαλμών των πολλών, δυνατόν να ειδεί κανείς ακόμη την ελληνικην, ως λειτουργική και  ζώσα γλώσσα. Επεσκέφθην τις άλλες έναν φίλον,  το διαμέρισμα του οποίου εξυπηρετεί εξαιρετικής αισθητικής παλαιός ανελκυστήρ και δεν ανθέστην εις τον πειρασμόν να πάρω μια φωτογραφία. Αμφιβόλου ποιότητος, το παραδέχομαι, αλλά αυτό ημπόρεσα, αυτό έκαμα.





Ανεπαισθήτως, κατεδαφίζεται, αποξηλούται, θάπτεται, εξαφανίζεται ή καταργείται κάθε σημείον που δυνατόν να ενθυμίζει ότι η Ελλάς ήτο κάτι άλλο προ του να γίνει αυτό που είναι σήμερον και εκείνου που θα είναι την επαύριον. Μετ' ου πολύ οι ανελκυστήρες αυτοί θα καταστραφούν, υπό τας οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Και ούτω πώς τα τελευταία αυτά σημεία που αι δυνάμεις του θανάτου και της λήθης είχον έως τούδε αφήσει, θα κενωθούν. Ινα πληρωθούν με τα επιβληθέντα μοδερνιστικά στοιχεία βεβαίως. Όπως εγένετο και με τόσα και τόσα άλλα. 

Πρόοδος, πέραν πάσης αμφιβολίας.