Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

Kαὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς

Χριστός Ανέστη!

Το γράφω αυτό, ουχί μόνον δια το τυπικόν, αλλά καθ΄ότι μετά τα διαχρονικά ελληνικά, το νύν και απλές εκφράσεις ευρίσκονται επισήμως υπό διωγμόν. Ούτω πώς, ο Καμίνης απηγόρευσε εις τους παίδας να εύχονται από ραδιοφώνου το "Χριστός Ανέστη" ίνα μη θιγώσιν οι... μουσουλμάνοι των Αθηνών. Δεν το λέγω εγώ, η Ελευθεροτυπία το λέγει. Μέχρι κι ο παπα-Λιάπης, το νυν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, υπομονετικός έως μεγαλείου και ανεκτικός έως το μη περαιτέρω, ωργίσθη. Δεν πειράζει, αυτούς τους προοδευτουριάρηδες εψηφίσαμε, αυτούς λουζόμεθα.

Το γαρ νόημα της Αναστάσεως είναι τούτο: ό,τι και εάν πάθει, αναστήσεται.

Ισχύει και δια την Ελλάδα. Εις πολλά έτη λοιπόν και καλορίζικο το neoblogs. Θα δηλώνω παρών.

Εις πολλά έτη και - που είσθε;- ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Προς την λύσιν

Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.

Καθώς ο Άρειος Πάγος δικαιώνει μερικάς δεκάδας χιλιάδων νέους μονιμάδες επί της κεφαλής του κασίδου, ημών των υπολοίπων κορόιδων που πληρώνουμε δηλαδή, επειδή απλώς έτυχε να έχουν φιλικάς σχέσεις με (βλαχο)δημαρχαίους παρελθόντων ετών ή άλλους δευτεροκλασάτους πολιτικάντηδες, το δράμα της χώρας βαδίζει προς βεβαίαν λύσιν. Λέγω βεβαίαν και απεύχομαι να είναι βιαία.

Το τι θα γίνει ήτο σαφές δι'εμέ από μίας αρχής: το σπάταλο, ανίκανο και διεφθαρμένο τέρας το οποίο τινές ονομάζουν "δημόσιο" (αν και δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο) χρεωκόπησε, εδήλωσε αδυναμίαν πληρωμών εν Καστελορίζω και θα αναδιαρθρώσει φεσώνοντας τους ανοήτους που το εδάνεισαν (οι συνταξιούχοι και οι άλλοι μη-κρατικοδίαιτοι ορολογούμενοι: υποχρεωτικώς) μετ'ου πολύ. Τίποτε έως τώρα δεν είναι ξένο εις τους αναγνώστας Καλοχαιρέτου. Τα πάντα έως τούδε αναμενόμενα.

Από εκεί και μετά τι γίνεται? Ελπίζω ουχί μια από τα ίδια. Και δυστυχώς η σημερινή απόφασις του Αρείου Πάγου δεικνύει ότι ουδείς έβαλε μυαλό εις αυτήν την χώραν και ίσως χρειάζεται μια θορυβώδης χρεοκοπία δια να μάθουμε το προφανές μάθημα. Ότι δηλαδή ο άκρατος φιλοτομαρισμός, αι ιδεοληψίαι των κρατικοδιαίτων συντεχνιών και η τύφλωσις της νομενκλατούρας ενώπιον του γενικού συμφέροντος οδηγεί εις τραγωδίαν άπαν το γένος των Ελλήνων.

Το παρήγορον, τροπον τινά, είναι ότι έπεται η κάθαρσις. Το κακό είναι ότι ουδεμία κάθαρσις δεν είναι ανώδυνος, κάθε άλλο.

Ούτε εις τας αρχαίας τραγωδίας, ούτε -πολύ φοβούμαι- εις την σύγχρονον.

Καλήν Ανάστασιν και καλήν άσκησιν κατά την Μεγάλη Εβδομάδα.

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Βαμ! ηκούσθη εις τον αέρα

Το πρώτον έρχομαι να σας χαιρετήσω και να απολογηθώ που τα σχόλια ήσαν δια λόγον τινά κεκλεισμένα. Τώρα πρέπει να φαίνονται. Ακούω λοιπόν, εν Ελλάδι ών, ότι κανόνιον ικανόν εταιρείας το παλαιότερον σφοδρώς ηγαπημένης πλειόνων παικτών του παρ' ημίν χρηματιστηρίου, ετοιμάζεται να βαρέσει εντός αυτής ταύτης της "βωβής" εβδομάδος. Της εβδομάδος άνευ Χαιρετισμών δηλαδή. Μοι είπε φίλος μάλιστα ότι η απόφασις ελήφθη δια την ακρίβεια την Παρασκευή και προ των τελευταίων Χαιρετισμών.

Αληθές ή ψευδές, κοντή γιορτή, συντόμως θα γνωρίζωμεν. Εικάζεται δε ότι το κανόνιον τούτο, εάν σκάσει, θα παρασύρει μετ' αυτού και πλείστας εταιρείας οι οποίες συνέδεσαν την τύχην τους μετά της ως άνω. Θα κλαύσωσιν τουτέστιν μανούλες, αλλά και μανούλια -αι μετ'αυτής συνδεδεμένες επιχειρήσεις απασχολούν γαρ κατά τεκμήριον ιδιαζόντως εύμορφον προσωπικόν.

Τις οίδε όμως τι τέξεται η επιούσα? Δυνατόν και να είναι φήμες όλα τούτα (αν και οι συγκεκριμένες πηγές δεν με έχουν εισέτι απογοητεύσει). Αυτό που είναι βέβαιον ιστορικώς ωστόσο είναι ότι το ακριβό πετρέλαιο είναι προάγγελος υφέσεων. Και δε φαίνεται να το στματά τίποτε. Δυστυχώς, δυστυχέστατα.

Καλή εβδομάδα εις πάντας και καλήν προετοιμασίαν δια το Πάσχα.

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Νυν απολύεις

Το πρώτον έρχομαι να χαιρετήσω πάντας τους φίλους. Υγιεία και ευλογία. Αφίχθην προ ολίγου, εχθές δηλαδή, εις το κλεινόν άστυ και την φιλτάτη πατρίδα και έχω αυτήν ταύτην την ικανοποίησιν του νοστούντος Έλληνος. Ωραία είναι και ας έχει συννεφιά. Σαν την Ελλάδα δεν έχει, τέλος.

Αναγιγνώσκω και συζητώ τα διάφορα περί της οικονομίας, δεν παράγει τίποτε η Ελλάς κοκ. Δε θα ειπώ ότι διαφωνώ, αλλά απλώς θεωρώ ότι αυτές είναι συζητήσεις προ πενταετίας δια τους αγχίνοες. Τώρα που έγιναν πλέον κοινός τόπος, μοι φαίνονται και ολίγον τετριμμένα. Ναι, λοιπόν, ακριβώς έτσι είναι, αλλά αυτή ακριβώς η χώρα είναι μεταξύ των πλουσιοτέρων του κόσμου. Άρα κάτι έχει για να είναι τοσούτον πλουσία. Δε θα εξετάσω το τι είναι αυτό, δεν έχω και χρόνο άλλως τε, με περιμένουν προς καφεποσίαν, αλλά θα προτιμήσω να εστιάσω εις το τι πταίει δια το ότι ο πλουσιότατατος αυτός (καίτοι άπορος ή έστω ολιγόπορος) τόπος χρεωκόπησε παταγωδώς παρά τω λιμένει της Μεγίστης Δωδεκανήσου επέρυσι. Ναι, ναι περί του Καστελορίζου ομιλώ.

Και ο ένοχος είναι ακριβώς και μόνον εις: το σπάταλο, ανίκανο και διεφθαρμένο "δημόσιο". Αυτό και η ανίκανος πολιτική τάξις της προοδευτουριάς και του λαϊκισμού, δεξιάς τε και αριστεράς του αθλίου δημοτικισμού, που μας κατήντησε παρίας.

Μοι λέγουν: 20% είναι η ανεργία. Μπούρδες! Η ανεργία είναι ΜΗΔέΝ τοις εκατό (0%) δια τους προστατευμένους της νομενκλατούρας, τους ΔΥ δηλαδή, οίτινες υπεραμοίβονται σημαντικότατα των κοινών υποζυγίων εκτός, ενώ εργάζονται ολιγότερο (έως, εδώ που τα λέμε, καθ'όλου). Δια τα υπόλοιπα κορόιδα που δεν επρολάβαμε να "τρουπώσουμε" εις τας αργομισθίας, η ανεργία είναι ώς εκ τούτου περί το 30%, περιλαμβανομένων των επισήμως ανέργων μισθωτών (πρώην) και των ατυχησάντων επιχειρηματιών.

Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Κάποιοι εν Ελλάδι πληρώνουν και θα πληρώνουν με πενία, ανεργία και μιζέρια και κάποιοι δύνανται να παριστάνουν ότι εργάζονται και να έχουν ΜόΝΟΝ δικαιώματα.

Τα νούμερα δε βγαίνουν. Είτε θα πρέπει οι ΔΥ να εργασθούν και να αποδεχθούν την κατάργησιν της μονιμότητος (πηγή της ανομίας και της οκνηρίας) όπως αυτοί που αιμορραγούν δια να τους ταϊζουν πολύ περισσοτερο απ'ότι θα ελάμβαναν εις την ελευθέρα αγορά, είτε αργά ή γρήγορα θα έρθει η ώρα μαζικών απολύσεων επί δικαίων και αδίκων.

Το έλεγον προ ετών και το επαναλαμβάνω: τα νουμερα ΔέΝ βγαίνουν. Και ακόμη και μετά την απολύτως αναπόφευκτον αναδιάρθρωσιν, θα συνεχίσουν να μη βγαίνουν εάν η νομενκλατούρα δεν άλλαξει ύφος και ήθος και αποφασίσει να εργασθεί και να αποδώσει δια τα κορόιδα που την καλοταϊζουν.

Καλό υπόλοιπο.