Ζητήματα ωρών

Εις την πραγματικότητα, η χώρα και ενδεχομένως η Ευρώπη έχει ολίγας μόνον ώρας να επιλύσει τα ζέοντα ζητήματά της.

Εν πολλοίς, η κατάστασις είναι άκρως απογοητευτική. Η κίνησις Βενιζέλου να βάλει φόρους 6,5 δις και να κάμει περικοπάς 400 εκατομμυρίων εις το σπάταλο, ανίκανο και διεφθαρμένο τέρας, θα οδηγήσει κατά πάσα πιθανότητα είτε εις εξέγερσιν και των πλέον ζεν πολιτών - ως ο υπογραφόμενος- είτε εις παταγώδην κατάρρευσιν του "δημοσίου", είτε εις αμφότερα.

Αλλά, τα πράγματα είναι ούτως ή άλλως τραγικά. Το Μεσοπρόθεσμον (δηλαδή τι Μεσοπρόθεσμον, ΦΕΣΟπρόθεσμον) είναι σχέδιον απολύτως δια τας πανηγύρεις. Δε φτάνει που τα νούμερά του ΔΕ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, παραχωρείται γη τε και ύδωρ αντί ταπεινού αντιτίμου. Είναι ως εάν θέλουν οι ιδικοί μας, αλλά και οι Ευρωπαίοι, να καταρρεύσει παταγωδώς το "κράτος" μας. Διότι μια κατάρρευσιν ενός ή άλλου είδους την έχω βεβαία. Αλλά εδώ πάμε δι' άτακτα πράγματα, έστω και εάν το ΧΑΑ δε με διέψευσε και θα ζήσει τας ώρας ταύτας πέριξ-και πάντως ουχί υπό- των 1204 μονάδων (αλλά ο κίνδυνος του 1023 ΔΕΝ εξέλιπε ακόμη, ίσα-ίσα ενισχύθηκε ελαφρώς ως ενδεχόμενον).

Τέλος πάντων, λύσιν ετέραν δεν ευρίσκω, πλην του να μας δώσουν ένα δάνειο-γέφυρα ώστε να μην χρεοκοπήσωμεν τον Ιούλιον, να πάμε εις εκλογάς και να γίνουν αι μαζικαί απολύσεις ΔΥ (μετά των αυξήσεων ωραρίων και καταργήσεως της μονιμότητος δι΄όσους μείνουν) και μειώσεις μισθών τε και συντάξεων, αλλά και η απαραίτητος εν χρώ κουρά, υπό της Κυβερνήσεως Εθνικής Σωτηρίας του Αυγούστου/Σεπτεμβρίου. Κι ας μην αναλάβει ο Τσάκ Νόρρις, κάποιον θα ευρούμε.

Δι' ημάς δε ευελπιστώ ότι κάποια λύσις θα ευρεθή - κανείς ελπίζω ότι δεν είναι τοσούτον βλαξ ώστε να βλέπει την Αβυσσο και να μην κάμει τίποτε. Ελπίζω όμως επίσης να μην υπάρξει ετέρα τις δυσάρεστος έκπληξις αλλαχού και βρεθούμε να θεωρούμε τα ραδίκια ανάποδα ως χώρα.

Τα πράγματα είναι πλέον ζήτημα ωρών.