Αχ, αυτό το νομίζειν νομίσματα! Πόσος καιρός πάει που το είχα γράψει? Χρόνια. Εσκόπευα το λοιπόν να αναρτήσω τεμάχιον περί του "τυπωθήτω" (fiat) χρήματος και την σχέσιν του μετά των χρηματιστηριακών αγορών. Το νόημα του κειμένου θα ήτο περίπου το εξής:
Από την ημέρα που ανέλαβε ο Πρόεδρος Βεν Βερνάνκε, προ σχεδόν πενταετίας, ευθύνεται δια πάνω από τον ήμισυ του παρεχόμενου όγκου των κυκλοφορούντων δολλαρίων Αμερικής, ή παροχή $ (money supply) εν σχέσει με αυτά προ αυτού. Ετύπωσε, ή μάλλον εδημιούργησε την παροχήν εκ νέου, δηλαδή ο Βεν, περίπου τα μισά από όσα παρείχον πάσες αι κυβερνήσεις από το 1776 έως την ημέρα της αναλήψεως των καθηκόντων του τον Φεβρουάριο του 2006 (εάν ενθυμούμαι καλώς).
Έγραφε δε τότε ο Dow περί τας 11.000 μονάδας, ελαφρώς χαμηλότερον δηλαδή της σήμερον. Αλλά, διερωτώμαι, τι νόημα έχει αύτη ταύτη η μέτρησις εάν η παροχή των κυκλοφορούντων δολλάριων έχει τοσούτον αυξηθεί. Διότι βεβαίως, εις δολλάρια μετράται ο Dow. Άρα, θα έλεγε κανείς, ότι κατά μίαν έννοιαν, ίδιες μονάδες έχουν κατ' αναγωγήν ολιγοτέρα αξία ως προς το ποσοστό παροχής κυκλοφορούντων δολλαρίων εις το οποίον αντιστοιχούν.
Και ενώ θα έγραφα περί αυτού, είδον να
αναδημοσιεύεται και εν Ελλάδι, δημοσίευμα όπερ είδον το πρώτον
εις το Alphaville. Τυπώνει, σου λέει, και η Ιρλανδία. Δια να είμαι απολύτως ειλικρινής, ότε το πρωτοείδον εις τους FT, ενόμισα ότι αφορά των μαινόμενο πόλεμο των νομισμάτων. Ότι ήτο δηλαδή μια ακόμη βολή των Αγγλοσαξώνων κατά του ευρωνομίσματος, αλλά εικάζω ότι πλέον έχει διασταυρωθεί ως ακριβές.
Από την άλλη, το τυπωθήτω παραδάκι δε μας εχάλαγε καθόλου. Θα δικαιολογούσε και μιαν ονομαστικήν αύξησιν του δόλιου ΧΑΑ. Μιαν θεαματική αρκτώδη ανωφέρειαν δηλαδή ελαφρώς πέτσινη, αλλά λίαν ευπρόσδεκτον, όπως αυτή που ζώμεν εν ΗΠΑ. Διότι δια πραγματικώς ταυρώδην αγοράν, σας παραπέμπω εις το πρώτο μέρος του παρόντος περί αριθμού τυπωθέντων δολλαρίων.
Το προβληματάκι είναι ότι οι νομισματικοί χειρσμοί προϋποθέτουν κάποιοι να συνεχίσουν να νομίζουν το νόμισμα ισχυρό, ενώ βεβαίως το τυπωθήτω χρήμα δεν είναι παρά χρωματιστά χαρτάκια ή πιξελάκια εις οθόνας υπολογιστών. Δεν αντιστοιχεί εις κάτι, παρά μόνον όσο κάποιος νομίζει ότι αξίζει. Και ότι ιστορικώς, όλες οι προσπάθειες χειρισμών δια του τυπώματος καταλήγουν εις καταστροφάς. Και δεν είναι τυχαίον ότι έχουν φαγωθεί οι αγγλοσάξωνες να τυπώσει και η Ευρωζώνη και ο πόλεμος που έχει ως θύμα και ημάς. Αλλά το πρόβλημα με το τύπωμα είναι ότι ξεφεύγει και ξεφουσκώνει. Ίσως, εαν ξεφύγει, θα πρέπει να προετοιμαζόμεθα δια την επομένην Άρκτο, ίσως του '12-'13 εν αλλοδαπήι.
Τα έχουμε ειπεί πλειστάκις αυτά, οψόμεθα. Από την άλλη, αναμένω εις τα τερματικά μου να ειδώ εάν θα διασπασθεί πειστικώς ο 200άρης εδώ.
Ενδιαφέροντες καιροί, ασφαλώς.
Αναρτήσεις
