Επιστροφή εις τα πάτρια

Επέστρεψα εχθές εις τα πάτρια εδάφη και μόλις σήμερον την πρωίαν, μετά την Λειτουργίαν, βλέπω το τι γίνεται. Βεβαίως η αλήθεια είναι ότι ουδέποτε σταμάτησα να βλέπω το τι γίνεται, έχει γίνει ο πλανήτης ένα χωρίον με το διαδίκτυο, αλλά να όταν είσαι εν αλλοδαπηι ασχολείσαι περισσότερο με άλλα πράγματα.

Βλέπω, ούτω πώς, την δραματικήν ανωφέρειαν του Γενικού Δείκτου κατά την απουσίαν μου. Συνήθως βεβαίως δίδει κίνησιν ο ΓεΔείς ότε ταξιδεύω, αλλά τέτοιο πράγμα είχα καιρό να το ειδώ. Εχει φθάσει σου λέει και πάλιν πάνω από το 1/4 της αξίας του προ τριετίας. Χάνει δηλαδή ολιγότερον των 3/4 πλέον. Θα το μελετήσω προσεκτικότερον εάν ευρώ χρόνο, ωστόσο δύναμαι να ειπώ αμέσως ότι ευρίσκεται το νυν εις μιαν έξοχον περιοχήν δι'αρκτώδην μάχην, την μάχη ούτως ειπείν της αρκούδας, περιοχήν ένθα περνούν αρκετές γραμμές αντιστάσεων, αλλά και ο 200άρης. Η διάσπασίς της ή μη αποτελεί λίαν ενδιαφέρον στοίχημα βραχυ- και μεσοπροθέσμως. Μεσομακροπροθέσμως, παρά τας αναμενομένας ανωφερείας και κλειτορίας, δεν αλλάσσω ακόμη γνώμην και υπενθυμίζω ότι μια αγορά ήτις επιτρέπει εις τους "ρεφάραμε και γουστάρουμε πολύ" τύπους των 5300 ή των 2900 μονάδων ΓεΔεί να θριαμβολογούν είναι μια βαθέως ασθενής αγορά.

Κατά τας εν Αλβιόνι επαφάς μου συνεζήτησα πολλά, έμαθα αρκετά και αντελήφθην τινά. Μοι προεξένησε ιδιαιτέραν εντύπωσιν ωστόσο η συζήτησις μετά Καναδού φίλου. Μαίνεται εντός των κόλπων της εκεί ελληνικής κοινότητος η διαμάχη περί ελληνικών. Δίδω εδώ έναν σύνδεσμον που ήυρα, υπάρχουν πολλοί περισσότεροι εν διαδικτύω μετά χαρακτηριστικού αποσπάσματος:

«Το πείραμα να κρατήσουμε τους Έλληνες, Έλληνες εκτός Ελλάδας, προσφέροντας ξερή γνώση της ελληνικής γλώσσας, της ελληνικής κουλτούρας, της ελληνικής ιστορίας, απέτυχε. Όσο κι αν μερικοί δε θέλουν να το παραδεχτούν, στο εξωτερικό δεν θα μείνει τίποτε άλλο από την Ελληνορθόδοξη Πίστη, την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία. Θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές; Θέλουμε να πατούμε επί στερεού εδάφους πάνω στη γη; Τότε πρέπει η Ελληνική μας Παιδεία να είναι Ελληνορθόδοξη Παιδεία και να διαπλάθει σωστούς χαρακτήρες. Αν αυτό δεν κάνουμε, τότε περπατάμε στα σύννεφα. Τίποτε δεν γίνεται με λόγια. Χρειάζεται πράξη. Χρειάζεται δουλειά. Χρειάζονται θυσίες…. Να γίνουμε μεγαλύτεροι εθελοντές. Να προσφέρουμε εργασία, χρόνο και χρήμα.»

Μάλιστα. Παγκαλίζει ο Δεσπότης. Ανέγνωσα επίσης σήμερον την πρωίαν έτερον τεμάχιον, περί του θέματος που παλαιώθεν με απασχολεί εις τον Λόγιον Ερμήν, περί της "δολοφονίας" της ελληνικής γλώσσης.

Και βλέπω, δια μίαν εισέτι φοράν να καταλήγουν εις συμπεράσματα που εγώ συνήγαγον προ πολλών ετών. Την δουλειά του κάμνει ο Δεσπότης του Τορόντο και είναι μάλλον ρεαλιστής. Είμεθα τυχεροί που Ένας τουλάχιστον Θεός ομιλεί ακόμη την Ελληνικήν, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οι υπηρέται του δε θα στραφούν αργά ή γρήγορα σε πιο "πιασάρικες" γλώσσες. Η "νεοελινικί", η γλώσσα της "Κρατικής Γραμματικής" τυπωθείσης υπό των Ναζί το 1942 και επιβληθείσης δια βοής του την Ουαλπυργίαν νύκτα του 1976, δεν έχει κανένα μέλλον εκτός του δαπανηρού κρατικοδιαίτου θερμοκηπίου του ελαδιστάν (όπου ωστόσο έχει επιτυχώς εξοντώσει πάσας τας ελληνικάς λαλίας και διαλέκτους τηι αρωγήι σαπιοκοιλιάδων κρατικοδιαίτων μουζαχεδδίν) και εν τω βάθει του χρόνου ούτε κάν εδώ. Μα, δεν είναι προφανές?

Ήτο απλώς ένα εργαλείο, μια "νεογλώσσα" (η Newspeak του Ορουελ) δια να δευκολυνθεί ο αφελληνισμός και η αλλοτρίωσις της Ελλάδος υπό των "Μεγάλων Αδερφών". Τα εμφανή συμπτώματα αυτή τη γενεά είναι η χρεοκοπία με τα εκατομμύρια κρατικοδιαίτων που δεν ξεύρουμε πώς να χειρισθούμε, την επομένη θα είναι αι ταραχαί με τα εκατομμύρια των ελαδοποιηθέντων εν μία νυκτί εκατομμυρίων αυριανών ψηφοφόρων.

Αλλά, περί αυτών και ετέρων σχολίων της ημετέρας αγοράς την επομένην φοράν.

Υγιεία και καλή Κυριακή!