Kαὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς

Χριστός Ανέστη!

Το γράφω αυτό, ουχί μόνον δια το τυπικόν, αλλά καθ΄ότι μετά τα διαχρονικά ελληνικά, το νύν και απλές εκφράσεις ευρίσκονται επισήμως υπό διωγμόν. Ούτω πώς, ο Καμίνης απηγόρευσε εις τους παίδας να εύχονται από ραδιοφώνου το "Χριστός Ανέστη" ίνα μη θιγώσιν οι... μουσουλμάνοι των Αθηνών. Δεν το λέγω εγώ, η Ελευθεροτυπία το λέγει. Μέχρι κι ο παπα-Λιάπης, το νυν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, υπομονετικός έως μεγαλείου και ανεκτικός έως το μη περαιτέρω, ωργίσθη. Δεν πειράζει, αυτούς τους προοδευτουριάρηδες εψηφίσαμε, αυτούς λουζόμεθα.

Το γαρ νόημα της Αναστάσεως είναι τούτο: ό,τι και εάν πάθει, αναστήσεται.

Ισχύει και δια την Ελλάδα. Εις πολλά έτη λοιπόν και καλορίζικο το neoblogs. Θα δηλώνω παρών.

Εις πολλά έτη και - που είσθε;- ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!