Νυν απολύεις

Το πρώτον έρχομαι να χαιρετήσω πάντας τους φίλους. Υγιεία και ευλογία. Αφίχθην προ ολίγου, εχθές δηλαδή, εις το κλεινόν άστυ και την φιλτάτη πατρίδα και έχω αυτήν ταύτην την ικανοποίησιν του νοστούντος Έλληνος. Ωραία είναι και ας έχει συννεφιά. Σαν την Ελλάδα δεν έχει, τέλος.

Αναγιγνώσκω και συζητώ τα διάφορα περί της οικονομίας, δεν παράγει τίποτε η Ελλάς κοκ. Δε θα ειπώ ότι διαφωνώ, αλλά απλώς θεωρώ ότι αυτές είναι συζητήσεις προ πενταετίας δια τους αγχίνοες. Τώρα που έγιναν πλέον κοινός τόπος, μοι φαίνονται και ολίγον τετριμμένα. Ναι, λοιπόν, ακριβώς έτσι είναι, αλλά αυτή ακριβώς η χώρα είναι μεταξύ των πλουσιοτέρων του κόσμου. Άρα κάτι έχει για να είναι τοσούτον πλουσία. Δε θα εξετάσω το τι είναι αυτό, δεν έχω και χρόνο άλλως τε, με περιμένουν προς καφεποσίαν, αλλά θα προτιμήσω να εστιάσω εις το τι πταίει δια το ότι ο πλουσιότατατος αυτός (καίτοι άπορος ή έστω ολιγόπορος) τόπος χρεωκόπησε παταγωδώς παρά τω λιμένει της Μεγίστης Δωδεκανήσου επέρυσι. Ναι, ναι περί του Καστελορίζου ομιλώ.

Και ο ένοχος είναι ακριβώς και μόνον εις: το σπάταλο, ανίκανο και διεφθαρμένο "δημόσιο". Αυτό και η ανίκανος πολιτική τάξις της προοδευτουριάς και του λαϊκισμού, δεξιάς τε και αριστεράς του αθλίου δημοτικισμού, που μας κατήντησε παρίας.

Μοι λέγουν: 20% είναι η ανεργία. Μπούρδες! Η ανεργία είναι ΜΗΔέΝ τοις εκατό (0%) δια τους προστατευμένους της νομενκλατούρας, τους ΔΥ δηλαδή, οίτινες υπεραμοίβονται σημαντικότατα των κοινών υποζυγίων εκτός, ενώ εργάζονται ολιγότερο (έως, εδώ που τα λέμε, καθ'όλου). Δια τα υπόλοιπα κορόιδα που δεν επρολάβαμε να "τρουπώσουμε" εις τας αργομισθίας, η ανεργία είναι ώς εκ τούτου περί το 30%, περιλαμβανομένων των επισήμως ανέργων μισθωτών (πρώην) και των ατυχησάντων επιχειρηματιών.

Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Κάποιοι εν Ελλάδι πληρώνουν και θα πληρώνουν με πενία, ανεργία και μιζέρια και κάποιοι δύνανται να παριστάνουν ότι εργάζονται και να έχουν ΜόΝΟΝ δικαιώματα.

Τα νούμερα δε βγαίνουν. Είτε θα πρέπει οι ΔΥ να εργασθούν και να αποδεχθούν την κατάργησιν της μονιμότητος (πηγή της ανομίας και της οκνηρίας) όπως αυτοί που αιμορραγούν δια να τους ταϊζουν πολύ περισσοτερο απ'ότι θα ελάμβαναν εις την ελευθέρα αγορά, είτε αργά ή γρήγορα θα έρθει η ώρα μαζικών απολύσεων επί δικαίων και αδίκων.

Το έλεγον προ ετών και το επαναλαμβάνω: τα νουμερα ΔέΝ βγαίνουν. Και ακόμη και μετά την απολύτως αναπόφευκτον αναδιάρθρωσιν, θα συνεχίσουν να μη βγαίνουν εάν η νομενκλατούρα δεν άλλαξει ύφος και ήθος και αποφασίσει να εργασθεί και να αποδώσει δια τα κορόιδα που την καλοταϊζουν.

Καλό υπόλοιπο.