Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

Περί Δυμοκρατίας

Είμαι ικανοποιημένος. Και την κίνησιν φαίνεται ότι επιάσαμε και δεν έχω ειδεί ακόμη επίθεσιν υπό κανενός κεκαυμένου. Συνεζήτουν λοιπόν αυτό που μοι έγραψε ο Γεωκαλπ προχθές, ποίος κατά σειρά τοπικός πυθμήν ήτο αυτός που ενετοπίσαμε μόλις. Και βεβαιως ενεθυμήθην ότι καθ'εκάστην φοράν που πιάνω κίνησιν, ένας ή πλείονες (έχουν και οπαδούς αυτοί, στη μιζέρια αρέσει η παρέα) κεκαυμένοι θεωρούν χρέος τους να κάμουν επίθεσιν. Είτε κατά μέτωπον είτε δια συγκεκαλυμμένων "λογοτεχνικών" αερολογιών απαξιώσεως. Λογικόν βεβαίως, από μίας απόψεως, αλλά χαίρω όλως ιδιαιτέρως διότι ως γνωστόν η πτώσις θα ευρίσκεται κοντά εις το τέλος της ότε και ο έσχατος ξερόλας που αγοράζει εις τας κορυφάς και πωλεί εις τους πυθμένας παραιτηθεί και δε θέλει να αποδείξει ότι όλοι είναι σαν τα μούτρα του. Εξάντλησις των εκ πεποιθήσεως ξερολων λέγεται. Αρα εάν δε μας προκύψει αυτή την φοράν, θα είναι καλόν σημείον.

Αλλά αυτό είναι το παράδοξον της δημοκρατίας, όπως πρώτος το ενετόπισε ο Πρωταγόρας: δια τα κοινά όλοι έχουν γνώμην. Τώρα βεβαιως ο Πρωταγόρας έλεγε ότι δια τα κοινά μονον, δια τα εξειδικευμένα ρωτούμε αυτούς που έχουν αποδείξει την αξίαν τους, αλλά η δημοκρατία τα έχει αυτά τα προβλήματα, να θεωρούν δηλαδή όλοι ότι τα ξεύρουν όλα. Και ακόμη και ότε δεν δύνανται να κερδίσουν να προσπαθούν να μειώσουν το κέρδος του άλλου. Είναι δύσκολη η δημοκρατία, δεν είναι εύκολο να το αποδεχθείς ότι το κέρδος θα αντισταθμισθεί δια φθόνου. αλλά, ακόμη και ο Θεός αντισταθμίζει και δέν έχω παράπονο. Εκάστην φοράν που χάνεται  κάποιος δια τον φθόνον, κερδίζεται ένας φίλος με βάθος.

Επιστρέφω  εις τον αγαπητόν Γεωκαλπ, κέρδος προηγουμένου κύκλου, το έργον του οποίου δεν έχω κρύψει κατά καιρούς ότι θαυμάζω, κι ας μη συμφωνώ πάντοτε με τα συμπεράσματά του. Ανήρτησε λοιπόν τεμάχιον το οποίον νομίζω πρέπει κάθε αναγνώστης Καλοχαιρέτου να λάβει υπ΄όψιν, περί των χρεών. Και δεν παρουσιάζει κιόλας τα επερχόμενα ελλείμματα εκ της επικειμένης καταρρεύσεως των ιθαγενών νομισματοκοπείων, αλλά το λέγει πολύ ωραία: εάν περιληφθούν και αι μεταχρονολογημέναι επιταγαί, το χρέος μας είναι άξιον βιβλίου Γκίνες: "Για παραγωγή 100 ευρώ, χρωστάμε 300". Αυτή είναι η πραγματική κατάστασις της οικονομίας

Αλλά το πρόβλημα κατ'εμέ είναι αλλού: η χώρα είναι χώρα δημοσίων υπαλλήλων και κρατικοδιαίτων "ελευθέρων" επαγγελματιών. Τα έχωμεν ξαναειπεί, δεν είναι αστική δημοκρατία, είναι δυναστική δημοκρατία με τας δυναστείας να ανταλλάσσουν την διαιώνισιν των με διορισμούς και προνόμια εις τον κρατικόν κορβανά, επί της κεφαλής του κασσίδου (τουτέστιν: ημών). Και δεν είναι καν δημοκρατία, είναι Δ.Υ.Μ.Ο.κρατία, ένα πολίτευμα δηλαδή όπου κυριαρχος είναι ο Δημόσιος Υπάλληλος του Μέσου Όρου (δι'ότι υπάρχουν και καλοί) και το συμφέρον του. Συμφωνώ ότι το πρόβλημα είναι αριθμητικόν. Θα διαφωνήσω λοιπόν μαζί του ότι το πρόβλημα είναι πρόβλημα εσόδων. Είναι πρόβλημα εξόδων, ανελάστικών εξόδων, αλλά και πολιτεύεσθαι. 

Και δεν το λέγω επείδη θα πληρώσω το χαράτσι - ειλικρινώς σας λέγω δεν με πειράζει να πληρώνω ότε απολαμβάνω. Αλλά η Ελλάς ΔέΝ είναι Σουηδία. Το λέγω επειδή δι'αυτου το χαρατσιου θα συνεχίσει να μεγαλώνει το τέρας και η Δυμοκρατική μαύρη τρύπα που καταπίνει όλας τας προσπαθείας και το μέλλον πάντων των Ελλήνων εις τον αιώνα τον άπαντα. Το πρόβλημα είναι το ΔΥΜΟκρατικόν έλλειμμα. Το έλλειμμα δηλαδή που τροφοδοτεί το τέρας της ΔΥΜΟκρατίας. Δυμοκρατία έχουμε, δυναστικού τύπου, ουχί δημοκρατία, σκεφθείτε το.

Αλλά το ψιλοσεντόνιασα και θα χρειασθεί να επανέλθω.

6 σχόλια:

mc είπε...

Μιας και μιλάμε για ελλείμματα και εφόσον το θέμα είναι καθαρά ποσοτικό (το ποιοτικό του κομμάτι μπορεί να είναι η πηγή του προβλήματος ωστόσο), θα πρέπει να ρωτήσουμε και άλλα πράγματα: "Καλά" οι Δ.Υ.Μ.Ο., δεν διαφωνώ ότι ένα μέρος και μεγάλο πάει εκεί. ΌΛΟΙ οι υπόλοιποι δηλαδή, παράγουμε; Τα πακέτα στήριξης που απορροφήθηκαν, πήγαν στην ανάπτυξη; Και ανάπτυξη τίνος πράγματος; Και αν μέρος τους, όχι, πόσο και πού ακριβώς πήγε;
Εκεί, επιστρέφουμε αν θέλετε όχι αυτήν τη φορά στους του μέσου όρου. Αλλά στα πιο "υψηλά" επίπεδα. Ελεγκτικοί μηχανισμοί της πλάκας και στο γόνατο και η δημόσια λαμογιά συμπλήρωμα-στην υπηρεσία της ιδιωτική ασυδοσίας. Όλοι θα μου πεις; Όχι βέβαια. Μα από πότε τα προβλήματα χρειάζονται πολλούς για να δημιουργηθούν και να συνεχίζουν εσαεί; Πού είναι η πολιτική βούληση; Πού οι άνω του μέσου όρου Πολιτικοί βρε αδελφέ; Πού οι Πνευματικοί που θα ξυπνήσουν τους προηγούμενους αλλά και το σύνολο;
Δυμο-κρατία, οκ. Άντε και αύριο ως δια μαγείας εξαλείφεται. Μπορούμε να στοιχηματίσουμε ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα; Τους διαχειριστές των αποθεματικών με τις εκπληκτικής ανοησίας εμπνεύσεις τους, ο δημόσιος υπάλληλος τους έδωσε το buy/sell;
Ιδιωτικός τομέας. Αποκρατικοποιήθηκε πρόσφατα σχετικά μεγάλη Τράπεζα. Τι ακριβώς άλλαξε; Εθελούσιες έξοδοι πραγματοποιήθηκαν και όσοι παρέμειναν, τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου.
Προκοπή δε γίνεται έτσι. Θέλει προκομένους. Είναι απλό.
Δεν το συνεχίζω για να μην ακουστώ σαν τον Ηρακλή και είναι και Σαββατόβραδο.

vonSternberg είπε...

Μου έκαναν εντύπωση αι συνεντεύξεις που έδωσαν οι κκ Αράπογλου και Νανόπουλος εις την Καθημερινήν. Η κρίσις των πανομοιότυπος: Η Ελλάς δεν θα έχει ιδιαίτερον πρόβλημα διότι, πρώτον, δεν εξάγει τίποτε, άρα η πτώσις της καταναλώσεως δε θα την επηρεάσει, και δεύτερον, υπάρχουν πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι, οπότε το εισόδημα των περισσοτέρων είναι εξασφαλισμένον. Μα καλά, αυτές τις σκέψεις τις κάναμε προ οκταμήνου προς εξήγησιν της φαινομενικώς παραδόξου "αντοχής" της Ελληνικής οικονομίας εις την κρίσιν, τώρα τις έκαμαν οι δύο τραπεζίται; Και επιπροσθέτως, το προφανές συμπέρασμα ότι ακριβώς λόγω των ως άνω χαρακτηριστικών, εις την χώραν της φαιδράς πορτοκαλέας θα καταρρεύσει πρώτον το κράτος και μετά η πτώσις του θα συμπαρασύρει τον μη κρατικόν τομέα, δεν το αντιλαμβάνονται; Πώς είπατε; Το εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων είναι εξασφαλισμένον; Έχω περιγράψει ήδη πώς θα αρχίσει η μεταβολή:
http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=840000&pg=1&pid=840066&orderdir=asc#post_840066
Θεωρώ βέβαιον ότι θα συνεχιστεί με μείωσιν των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, ΚΑΙ απολύσεις μέσω καταργήσεως υπηρεσιών. Είδωμεν.

Θρασύβουλος Καλοχαιρέτας είπε...

Χαίρετε οι φίλοι! Φωτίζετε δυό λίαν ενδιαφέρουσας πλευράς του προβλήματος. Αλλά ότε ο κρατικός τομεύς λεηλατεί την αγορά εκ των καλλιτέρων, τι να αναμένωμεν εκ των εκτός ευρισκομένων?

Φίλε nhad, ακούγεται η πρόβλεψις σας απαισιόδοξος, αλλά είναι νομίζω ρεαλιστική, πολύ ρεαλιστική, δυστυχώς. ΔεΝ βγαίνουν οι αριθμοί...

geokalp είπε...

thrassos

όντως τα νούμερα δεν βγαίνουν,
αλλά μήπως έβγαιναν το '89; ή το '99 η ΟΝΕ ήρθε με νούμερα που έβγαιναν;
το πρόβλημα στο τέλος είναι πολιτικό, απόφασης!

θα θυμάστε ένα δημοσίευμα των Τimes που έστελνε τους Έλληνες στη μετανάστευση...
αυτή ΕΙΝΑΙ λύση... και ίσως όποιοι δεν αντέχουμε άλλο αυτά που συμβαίνουν θα πρέπει να σύρουμε το χορό

όταν σημειώνω ότι το πρόβλημα είναι εσόδων είναι γιατί όταν έχουμε τη κατάρτιση ενός προϋπολογισμού έχουμε
εσοδα 200
έξοδα 212
[ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ έλλειμμα]
παρατηρείται τα έξοδα να κλείνουν στο 213 αλλά τα ΕΣΟΔΑ να φτάνουν στα 196...
και έσοδα=φόροι
όπως και δημόσιο χρέος σήμερα = φόροι αύριο ή/και ιδιωτικοποιήσεις αύριο

ψάχτε μια στατιστική:
εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα ως % των εργαζομένων
εάν πρόκειται για το στενό δημόσιο τομέα, η μικρή Ελλάς έχει ΛΙΓΟΤΕΡΟΥΣ από τα περισσότερα κράτη της Ευρώπης, το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν προστίθενται οι εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως οι πρώην ΔΕΚΟ

απόλυτα συμφωνώ με τον mc ως προς το σκέλος της απόδοσης του ιδιωτικού τομέα...

nhad θα είναι τελείως άχρηστοι όποιοι καταφέρουν να φαληρίσουν ένα κράτος που διαθέτει ευρω, θα ΤΟΥΣ ΓΡΑΨΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ!
όπως έγραψαν τα τεφτέρια ότι το δημόσιο χρέος από €200 δις το 2004 έφτασε τα €300 δις (περίπου) το 2009 - ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΕΥΘΥΝΗ; οι ΔΥ ή οι εντολείς τους; τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ ή αυτοί που πουλάνε χρέος;
φτάσαμε να χρωστάμε μέχρι το 2057...


τέλος, οι κρατικοδιαίτοι επαγγελματίες δεν είναι αμιγώς ελληνικό φαινόμενο:
όταν η κυβέρνηση Μπους διεξάγει πόλεμο με τους μισθοφόρους της Blackwaters ή όταν τα συμβόλαια του στρατού τρέχουν μέσω της Bechtel, δεν είναι το ίδιο;
το να φασονάρει το κράτος τις ανάγκες του στον ιδιωτικό τομέα πλέον σημαίνει μόνο κέρδη στις τσέπες κάποιων (φίλων) χωρίς ρίσκο και μίζες στις τσέπες κάποιων άλλων
ΔΕΝ τα βρήκαν όλοι όλα από το παππού τους

thrassos συμφωνώ, πολλά θέλουν βελτίωση κι αλλαγή, πολλοί το έχουν κατανοήσει, καιρός να δούμε και μερικούς να το επιχειρούν

κι επειδή το μοντέλο δείχνει να ακολουθεί τη Πορτογαλία, όπου υπάρχει ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΗ ΥΦΕΣΗ από το 2002 σχεδόν, κάτι πρέπει να γίνει...
εκτός εάν εμφανιστεί ακόμα μια φορά ο Θεός της Ελλάδας

Θρασύβουλος Καλοχαιρέτας είπε...

Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω εις πολλάς εκ των επισημάνσεών σας αγαπητέ μου Γεωκαλπ, με τη διαφορά ότι εγώ είμαι αναγκασμένος να πληρώνω χωρίς να απολαμβάνω υπηρεσίας.

Θα το επαναλάβω: δε με απασχολεί να πληρώνω. Με απασχολεί που πληρώνω αυτό το τέρας. εμ κερατάς, εμ δαρμένος δηλαδή.

Ως προς την απίστευτον κακοδιαχείρισιν των δημοσίων οικονομικών υπό της κυβερνήσεως δυστυχώς δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω...

metallica είπε...

http://anti-neoliberal1.blogspot.com/2009/03/blog-post_23.html
Νομιζω οτι σε ενδιαφερει