Απλούν!

Δε γνωρίζω διατί δεν υπάρχουν υπαίθριαι εορταί. Να πανηγυρίσουν, ούτως ειπείν την χάριν υπέρ των εκατό δις προς το ταλαίπωρο πλην όμως εισέτι αθεραπευτως σπάταλο, ανίικανο και διεφθαρμένο τέρας ο καλούμε "δημόσιο".

Ίσως διότι με πάνω από εν εκατομμύριον ανέργους και την ιδιωτικήν ,πραγματκην οικονομία της χώρας εις πλίνθους και κεραμους ατάκτως ερριμμένους, ουδείς βλέπει ότι αυτό που συμβαίνει είναι καλόν. Καλλιτέρα θα ητο βεβαίως η κουρά προ διετίας, αλλά καλό είναι.Τώρα βεβαίως θα μου πείτε και μετά τι? Οψόμεθα, ας τελειώσει αυιό και οψόμεθα. Οδός μακρά απανδόχευτος αναμένει ιδία τους κρατικοδιαίτους.

Το ΧΑΑ πίπτει. Αυτό δεν είναι περίεργον. Το διατί ανήλθε τόσο είναι το περίεργον. Αλλα, τα έχουμε ειπεί, χρειάζονται αι κλειτοριαι ανακουφίσεως. Αν μάλιστα δώσει μια αντιδρασουλα εδώ ή ολίγον νοτίως, θα κάμει εκ νέου διαδοχικούς κεφαλωμίτας, ώστε να μας δώσει ιδέαν περί του μέλλοντος βάθους.

Λεγουσι δε τινές, ως ορώντες του Dow ανερχόμενου υπέρ τας 13.000, ότι μετ´ ου πολύ αφιχθησεται εις τας 20.000. Οψόμεθα.

Εγώ πάλι αναμένω να ειδώ εάν θα κάμει διπλή κορυφή εδώ κοντά ή -απευκτεον-εις τας 14.000. Δίοτι αναμένω εισέτι τας κορυφάς του εύρους του επομένου σταδίου της Μεγάλης Αρκτου. Τας κοιλάδας νομίζω τας δεικνύει σαφώς το διάγραμμα.

Τώρα βεβαίως θα μου ειπείτε καμνω λάθος. Ίσως. Ίσως και όχι. Τα επιτόκια είναι τοσούτον χαμηλά που η μόνη οδός είναι η άνοδος. Η θρυαλίς λείπει - ακόμη. Αλλά θα έρθει, πάντοτε έρχεται και τα επιτόκια ανέρχονται. Και ότε αναβαίνουν η μοχλευσις μειούται και ότε μειούται, ΠόΣΟΝ να τυπώσουν?

Έρχονται ενδιαφεροντες καιροί. Εάν δε οι κυβερνώντες αφήσουν τα καραγκιοζιλίκια και μειώσουν τους ΔΥ, η χώρα χάριν εις την κουράν και τα εξαιρετικά επιτόκια έχει κάθε δικαίωμα εις την ελπίδαν. Αλλά αυτοί διαλέγουν να χαντακώσουν τους εις την απ´οξω. Κι όσο δεν απολύουν -τους δικούς τους το ένα εκατομμύριο και δε μετράει- δε θα πάει η χώρα πουθενά.

Απλούν. Ειλικρινώς. Ζήτημα επιλογής είναι.