Σοσιαλιστική Διεθνής

Έχω ένα φίλο, τα πίνουμε μαζί καμμιά φορά, όστις είναι φανατικός ΠΑΣΟΚος. Τώρα βεβαίως αυτό είναι απολύτως λογικό δι'εμέ που τον γνωρίζω, καθ'ότι το Κίνημα τον έχει βολέψει μέχρι τρίτη γενεά, εις υγιείαν ημών των κορόιδων (από φιλότιμο μάλλον ή εκδίκησιν είναι εκ των ελαχίστων ανθρώπων που αφήνω - μην ειπώ επιδιώκω- συστηματικώς να κεράσουν). Δε θα ειπώ περισσότερα δια να μην τον εκθέσω, αλλά τον βλέπω πάντοτε ως ένα μεγάλο παιδί.

Είναι δε φανατικός θαυμαστής του Γεωργίου Β' Παπανδρέου Γ'. Ενθυμούμαι πλειστάκις τα καφενειακού τύπου καυγαδάκια μας εις τα οποία πάντοτε κατέληγε: " Ο Γιώργος Παπανδρέου, Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς" κοκ συνεχίζων με ό,τι γραμμή είχε το Κίνημα εκείνη την περίοδον. Καθώς το λοιπόν σήμερον ήκουσα ότι ο Γβ'Πγ' θεωρείται φαβορί δια την θέσιν του επομένου ΓΓ του ΟΗΕ, εσκέφθηκα ότι τούτο είναι λίαν ευτυχές.

Διότι με τη φόρα που έχουν πάρει οι διάφοροι λαοί και τα βάζουν με τους πεφωτισμένους δικτάτορες τους οίτινες (ω! του θαύματος!) είναι όλοι ανεξαιρέτως μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, συντόμως θα ξέμενε ο Πρόεδρος από Σωματείο και ο φιλαράκος μου από επιχείρημα.

Ε, ρε και με τι καραγκιοζιλίκια φάγαμε την νεότητα μας και καταστρέψαμε ή φοβούμεθα να επιβραβεύσωμεν ό,τι καλόν εις την πατρίδα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι, πώς ό,τι Ελληνικόν ίσον αντιδραστικόν. Και συνεχίζει και η σημερινή νεολαία τα ίδια δίχως να αντιλαμβάνεται ότι είναι η βεβαία συνταγή δια να μείνει μια ζωή άνεργος και κακομοίρα.

Κάτσε να κανονίσω να συναντήσω το φιλαράκι μου να του τα ειπώ άλλο ένα χεράκι.