Ο μόσχος ο δυναμικός

Κύττα να ειδείς τι ενθυμήθην εντός της νηστείας! Τον μόσχο τον σιτευτό της ευαγγελικής περικοπής. Του Ασώτου ντε! Α-σωτος είναι βεβαίως αυτός που δεν επιδέχεται σωτηρίαν. Και το ενεθυμήθην ένεκα του ότι η ανωφέρεια την οποιαν ζώμεν μόλις μετετράπη εις νεαρόν ταυρίδιον, έχουσα διαπεράσει τάχιστα το όριον του 20% εκ των χαμηλών. 21% σου λέει εντός 13 ημερών. Σημαδιακόν.

Μόσχος δυναμικός λοιπόν. Ίσως ολίγον πολύ δυναμικός δοθέντος του γενικοτερου κλίματος, αλλά ήδη υποταύρος, σαφώς. Όπως όλα τα νεαρά ζώα, ίσως βιάζεται ολίγον, αλλά ήτο και η πίεσις μεγάλη, τι να σου κάμει το ζώον.

Μήπως εβγήκα ενωρίς εις τα 800? Ίσως, αλλά τα διαφυγόντα κέρδη είναι καλλίτερα των πραγματοποιηθεισών ζημιών. Αι αγοραί δεν αποθνήσκουν ποτέ. Έχει και αυτό το ρημάδι το περίπου 840 του S&P500 εμπρός ο ταυρίσκος, να ειδούμε πώς θα πάει εκεί και οψόμεθα.

Εάν δεν το περάσει, ο μόσχος ο δυναμικός που εν τω μεταξύ σιτεύει, κινδυνεύει να σφαγεί αφού γίνει σιτευτός. Αλλά τον παρακολουθούμε κιόλας, μπας και αποκτήσει δύναμιν να περάσει τη μάντρα του 840, οπότε πολλα παίζουν...

Αν και να μην τα ξαναλέγω, νομίζω ότι η ενδεχομένη επαναδοκιμασία των χαμηλών είναι που θα δώσει ευκαιρίας εκ νέου τοποθετήσεων και δη με πλέον μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Ας ειδούμε λοιπόν πώς θα πάει αυτο το ταυράκι, τι θα γίνει με την μαμά-Αρκτο, ήτις καραδοκεί και δε χανόμεθα. Και πάντοτε το ρήμα είναι νομίζω.

H σφαγή των σκύμνων της Άρκτου - και η επιστροφή της μητρός

Ωραία. Λαμπρά, ιστορική η άνοδος και διέρρηξε αντιστάσεις και επίπεδα ασκαρδαμυκτί. Έχω βεβαίως πλειστάκις υποστηρίξει ότι αι μαζικαί ανοδικαί κινήσεις είναι ίδιον των αρκτωδών περιόδων και ουχί των Ταύρων. Αλλά το σημερινό είναι ιστορικών διαστάσεων, πώς να το αρνηθείς?

Ο αγαπητός μου Βαρρυ έθεσε εν τωι ιστολογίωι του την ερώτησιν του τί γίνεται ότε ένας μην καταλήγει με άνοδον υπέρ το 5%, προεξοφλώντας ότι ο τρέχων θα κλείσει τουλάχιστον εκεί -κάτι βεβαίως πιθανόν, αλλ' ουχί ακόμη βέβαιον. Την εσχάτην φοράν που συνέβη αυτό ήτο ο Δεκέμβριος του 2003. Εις εκ των αναγνωστών έκαμε την ιστορικήν ανασκόπησιν και ήυρε τέτοια άνοδο εις το 8,25% των περιπτώσεων κατά τα τελευταία περίπου 140 έτη. Μετά από ένα τέτοιο μήνα η αγορά έστρεψε υψηλότερα κατά το 71% των περιπτώσεων μετά από ένα έτος με μέσο κέρδος 21%. Κατά τας υπολοιπους φοράς η μέση απώλεια ήτο 14%.

Ωστόσο δεν ευρίσκω αυτή την εκδοχή πολύ χρήσιμη, δι'ότι είναι ετεροβαρής (μεγαλύτεραι και περισσότεραι κινήσεις εις την αρχική, "ανώριμη" περίοδο των χρηματιστηρίων στρεβλώνουν τα στατιστικά) και δε μας δίδει και πολλά στοιχεία ως προς το δέον γενέσθαι. Πιό ενδιαφέρουσα ευρίσκω την προσεγγισιν του sentiment trader. Υπελόγισε λοιπόν το τι γίνεται ότε έχωμεν τοπικό χαμηλό τουλάχιστον τριετίας και αμέσως μετά μήνα >+5%. Το αποτέλεσμα έχει ως εξής:

Βλέπωμεν λοιπόν ότι σε δύο περιπτώσεις πράγματι εσήμανε στρέψιν και σημαντικά κερδη εντός έτους. Κατά την Μεγάλην Υφεσιν βεβαίως, μετ'ου πολύ το πράγμα έστρεψε και η μαμά-Άρκτος επέστρεψε αγρία, ίνα εκδικηθεί την σφαγήν των σκύμνων.

Αλλά, και το συναρτώ αυτό μετά των κατά καιρούς συζητήσεων μου με τον εκλεκτόν Κον Στούπα, κατά το βάθος του χρόνου, λ.χ. πενταετίας τα πράγματα έδειξαν ότι ότε συμβαίνει κάτι τέτοιο εις την καλλιτέρα των περιπτώσεων, η αγορά έχει ήδη εισέλθει εις διαδικασίαν σχηματισμού πυθμένος (ήτις βεβαιως κάποτε διήρκεσε πολύ):

Εδώ λοιπόν βλέπωμεν επίσης ότι εν πάση περιπτώσει, το σημείον αυτό εσήμανε δυνατότητα εξόδου με κέρδη εντός πενταετίας.

Δεικνύει το σημείον αυτό εξαφάνισιν της μαμάς-Αρκτου? Έως τουδε, επ΄ουδενί, ιστορικώς πάντοτε από το 1928 και εντεύθεν η μήτηρ επέστρεψε ίνα εκδικηθεί την σφαγήν των σκυμναρίων της, κατά το μάλλον ή το ήττον. Αλλά από την άλλην, δεικνύει ότι ευρισκόμεθα ήδη εις περιοχήν ασφαλεστέρων αγορών μετοχών, κι ας μην ευρισκόμεθα ακόμη εις τον απόλυτο πυθμένα (ενδεχομένως, ως νομίζω).

Υπ' αυτό το πρίσμα, εφ'όσον ο Μάρτιος κλείσει >5%+, και η απώλεια πάντων των κερδών από το 1966 έως σήμερον προηγουμένως, θα πρέπει να θεωρηθεί σήμα αντιθετικόν προετοιμασίας τοποθετήσεων. Και εάν η ζώνη των αλώσεων φαίνεται σήμερον μακριά, προσωπικώς νομίζω ότι πλείστα σενάρια αρχίζουν να συγκλίνουν πλέον και ενδεχομένη επαναδοκιμασία χαμηλών θα δώσει ευκαιρίας εκ νέου τοποθετήσεων και δη με πλέον μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Αν και βεβαίως παρελθούσαι αποδόσεις δε διασφαλίζουν μελλοντικάς, αγοραπωλησίας δεν προτείνω ποτέ κοκ.

Περί Δυμοκρατίας

Είμαι ικανοποιημένος. Και την κίνησιν φαίνεται ότι επιάσαμε και δεν έχω ειδεί ακόμη επίθεσιν υπό κανενός κεκαυμένου. Συνεζήτουν λοιπόν αυτό που μοι έγραψε ο Γεωκαλπ προχθές, ποίος κατά σειρά τοπικός πυθμήν ήτο αυτός που ενετοπίσαμε μόλις. Και βεβαιως ενεθυμήθην ότι καθ'εκάστην φοράν που πιάνω κίνησιν, ένας ή πλείονες (έχουν και οπαδούς αυτοί, στη μιζέρια αρέσει η παρέα) κεκαυμένοι θεωρούν χρέος τους να κάμουν επίθεσιν. Είτε κατά μέτωπον είτε δια συγκεκαλυμμένων "λογοτεχνικών" αερολογιών απαξιώσεως. Λογικόν βεβαίως, από μίας απόψεως, αλλά χαίρω όλως ιδιαιτέρως διότι ως γνωστόν η πτώσις θα ευρίσκεται κοντά εις το τέλος της ότε και ο έσχατος ξερόλας που αγοράζει εις τας κορυφάς και πωλεί εις τους πυθμένας παραιτηθεί και δε θέλει να αποδείξει ότι όλοι είναι σαν τα μούτρα του. Εξάντλησις των εκ πεποιθήσεως ξερολων λέγεται. Αρα εάν δε μας προκύψει αυτή την φοράν, θα είναι καλόν σημείον.

Αλλά αυτό είναι το παράδοξον της δημοκρατίας, όπως πρώτος το ενετόπισε ο Πρωταγόρας: δια τα κοινά όλοι έχουν γνώμην. Τώρα βεβαιως ο Πρωταγόρας έλεγε ότι δια τα κοινά μονον, δια τα εξειδικευμένα ρωτούμε αυτούς που έχουν αποδείξει την αξίαν τους, αλλά η δημοκρατία τα έχει αυτά τα προβλήματα, να θεωρούν δηλαδή όλοι ότι τα ξεύρουν όλα. Και ακόμη και ότε δεν δύνανται να κερδίσουν να προσπαθούν να μειώσουν το κέρδος του άλλου. Είναι δύσκολη η δημοκρατία, δεν είναι εύκολο να το αποδεχθείς ότι το κέρδος θα αντισταθμισθεί δια φθόνου. αλλά, ακόμη και ο Θεός αντισταθμίζει και δέν έχω παράπονο. Εκάστην φοράν που χάνεται  κάποιος δια τον φθόνον, κερδίζεται ένας φίλος με βάθος.

Επιστρέφω  εις τον αγαπητόν Γεωκαλπ, κέρδος προηγουμένου κύκλου, το έργον του οποίου δεν έχω κρύψει κατά καιρούς ότι θαυμάζω, κι ας μη συμφωνώ πάντοτε με τα συμπεράσματά του. Ανήρτησε λοιπόν τεμάχιον το οποίον νομίζω πρέπει κάθε αναγνώστης Καλοχαιρέτου να λάβει υπ΄όψιν, περί των χρεών. Και δεν παρουσιάζει κιόλας τα επερχόμενα ελλείμματα εκ της επικειμένης καταρρεύσεως των ιθαγενών νομισματοκοπείων, αλλά το λέγει πολύ ωραία: εάν περιληφθούν και αι μεταχρονολογημέναι επιταγαί, το χρέος μας είναι άξιον βιβλίου Γκίνες: "Για παραγωγή 100 ευρώ, χρωστάμε 300". Αυτή είναι η πραγματική κατάστασις της οικονομίας. 

Αλλά το πρόβλημα κατ'εμέ είναι αλλού: η χώρα είναι χώρα δημοσίων υπαλλήλων και κρατικοδιαίτων "ελευθέρων" επαγγελματιών. Τα έχωμεν ξαναειπεί, δεν είναι αστική δημοκρατία, είναι δυναστική δημοκρατία με τας δυναστείας να ανταλλάσσουν την διαιώνισιν των με διορισμούς και προνόμια εις τον κρατικόν κορβανά, επί της κεφαλής του κασσίδου (τουτέστιν: ημών). Και δεν είναι καν δημοκρατία, είναι Δ.Υ.Μ.Ο.κρατία, ένα πολίτευμα δηλαδή όπου κυριαρχος είναι ο Δημόσιος Υπάλληλος του Μέσου Όρου (δι'ότι υπάρχουν και καλοί) και το συμφέρον του. Συμφωνώ ότι το πρόβλημα είναι αριθμητικόν. Θα διαφωνήσω λοιπόν μαζί του ότι το πρόβλημα είναι πρόβλημα εσόδων. Είναι πρόβλημα εξόδων, ανελάστικών εξόδων, αλλά και πολιτεύεσθαι. 

Και δεν το λέγω επείδη θα πληρώσω το χαράτσι - ειλικρινώς σας λέγω δεν με πειράζει να πληρώνω ότε απολαμβάνω. Αλλά η Ελλάς ΔέΝ είναι Σουηδία. Το λέγω επειδή δι'αυτου το χαρατσιου θα συνεχίσει να μεγαλώνει το τέρας και η Δυμοκρατική μαύρη τρύπα που καταπίνει όλας τας προσπαθείας και το μέλλον πάντων των Ελλήνων εις τον αιώνα τον άπαντα. Το πρόβλημα είναι το ΔΥΜΟκρατικόν έλλειμμα. Το έλλειμμα δηλαδή που τροφοδοτεί το τέρας της ΔΥΜΟκρατίας. Δυμοκρατία έχουμε, δυναστικού τύπου, ουχί δημοκρατία, σκεφθείτε το.

Αλλά το ψιλοσεντόνιασα και θα χρειασθεί να επανέλθω.

Οποία έκπληξις Κε Καλοχαιρέτα!

Μα καλά, εκπλήσσεται αληθώς κανείς με τα τελευταία μέτρα? Δι'ότι αφ'ενός βλέπω μια χλαπαταή εις τον τύπον και αφ'ετέρου έλαβον μηνύματα ότι πρέπει να πανηγυρίσω επί τηι προβλέψει. Μοι έγραψε μάλιστα φίλος ότι δεν "αξιοποιώ" τα πράγματα αρκετά, καθώς φωνάζω πολύ προ της ώρας και ότε εξελιχθεί το φαινόμενο δεν πολυασχολούμαι. Η επισήμανσις είχε να κάμει βεβαίως και με τα χρηματιστηριακά, καθ'ότι δεν έχω πανηγυρίσει αρκούντως τας δημοσιεύσεις περί της Άρκτου, ή τας κουρσώδεις επιτυχίας, λέει. 

Δια να είμαι ειλικρινής, ευρίσκω πρόκλησιν κυρίως εις την πρόβλεψιν. Η επαλήθευσις ή μή είναι απλώς η ολοκλήρωσις του παιγνίου. Εάν μπορέσεις να ειδείς κάτι εν καιρώ και το μελετήσεις, τότε αναλόγως και είτε κερδίζεις είτε αποφεύγεις τας απωλείας. Αύτη ήτο η μεγαλυτέρα ανταμοιβή το 2007 και εντεύθεν. Άλλως τε ο Καλοχαιρέτας παραμένει αόρατος και δε χρειάζεται οπαδούς. Δια τα τωρινά καραγκιοζιλίκια βεβαιως μεγάλην ανταμοιβή δεν βλέπω, καθ'ότι ευρίσκομαι εντος του κεφαλικού φόρου. Αλλά ας είναι, κάποιος πρέπει να πληρώνει τα αίσχη. Πάντως, ακόμη και έτσι δεν είναι δύσκολο να ειδεί κανείς, νομίζω, ότι - και λόγω της μωρίας των τραπεζιτών - εις όρους πραγματικής οικονομίας τα χειρότερα ΔέΝ τα έχουμε ειδεί.

Εις την πραγματικότητα είναι όλα αυτά ένα αριθμητικόν παίγνιον και οι αριθμοί των φαφλατάδικων λούμπεν των αγορών ή των αερολογικών και τεμπελχανάδικων ιδεοληψιών της προοδευτουριάς, αριστεράς και δεξιάς, απλώς ΔέΝ εβγαίναν. Το ζήτημα δεν ήτο να πείσω κανέναν ότι ήρχετο Άρκτος τέλη του 2007, ούτε ότι η χώρα έχει πρακτικώς χρεοκοπήσει το 2008, ει μη μόνον ως κίνητρον παρακολουθήσεως μιας φωνής συνεχίσεως λόγου, άλλοτε λαμπρού αλλά νυν υπό διωγμόν υπό των φανατικών οπαδών του θανάτου. Το ζήτημα είναι να ξαναρχίσει ο ευνουχισμένος "λαός" της αφασίας και του κανιβαλισμού να σκεπτεται μόνος που ευρίσκεται και ποίες τραγικές δικές του αποφάσεις και τυφλή ακολουθία ψεμμάτων και προπαγάνδας τον οδήγησαν εδώ.

Το μονον  που δύναμαι να επικαλεσθώ είναι και ο λόγος που ο Καλοχαιρέτας υπάρχει: δεν είναι  δύσκολο να ειδείς το πόσο λάθος είναι μερικές κατεστημένες πεποιθήσεις δια τας οποίας ο όχλος ή το οργανωμένο συμφέρον είναι έτοιμο να προπηλακίσει, να υβρίσει, να επιτεθεί ή να καταστρέψει. 

Το δύσκολο είναι να τις αλλάξεις.

800, όλα τάλαρα και γρόσσα

Ενδιαφέρον. Πολύ ενδιαφέρον. Ωκυτάτη κίνησις, από του προαιρετικού εκκλησιασμού έως της σήμερον ο Σταθερός και Πτωχός (S&P500) ουχί μονον επέρασε τας 740, αλλά έφθασε τας 800, αέρα, πατέρα. Εγώ το ερμηνεύω ως κλασσική αρκτώδη ανωφέρεια (αι απότομοι κινήσεις είναι σπασμοί), άλλοι θα ειδούν άλλα. Δι'εμέ πωλητικον σήμα εδόθη σήμερον, όπως ολίγο πολύ ανεμενον, δια της επισκέψεως των 800, άλλοι θα σας ειπούν άλλα ταυρωδέστερα, αλλά έτσι είναι αι αγοραί. Όπως και να έχει εκ του 666 έως του 803, κάνει μια διαφορά 20% εντός δεκαημέρου και τούτο δεν είναι δείγμα υγιειούς ανόδου - κατ' εμέ πάντοτε.

Εάν ασχολείσθε μετά των παραγώγων, ούτως ή άλλως γνωρίζετε πώς να προφυλαχθείτε ένθεν κακείθεν. Εάν είσθε, ως ο Καλοχαιρέτας εν Ελλάδι, αποκλειστικώς παίκται της αγοράς μετοχών, νομίζω ότι ακόμη και εάν κάμει περαιτέρω και φοβερά ανωφέρεια, και 10 και 20% και παραπάνω, ακόμη και εάν το 666 ήτο ο καθολικός πυθμήν της ΄Αρκτου κάπου εδώ (και βγάλε) θα ξαναγυρίσει, οπότε ο φόβος του Ευακίου εικάζω ότι δε θα εβγεί αληθινός. Όχι ότι δύναμαι να γνωρίζω ασφαλώς, επ'ουδενί. Και δυστυχώς δεν είδον την τιμήν που ανέμενον εις την ΕΤΕ, κάθε άλλο, είδον μάλλον μιαν μικράν αδυναμίαν, οπότε, κανείς δεν ξεύρει τι να ειπεί, τά λέγει όλα η σιωπή.

Πάντως το φαινόμενον της επαναδοκιμασίας είναι κεφαλαιώδους σημασίας εν αγοραίς και θα επαναλάβω και εδώ αυτά που έλεγον παρα τωι Στούπα, ότι τεχνικώς ο μόλις παρελθών πυθμήν δε μου γεμίζει το μάτι δια μη χρειαζούμενος επαναδοκιμασίαν. Αλλά ουδείς προφήτης και μη λησμονούμε ότι η διάθεσις άλλασσει και αναλόγως του ποσοστού επενδεδυμένου κεφαλαίου.

Οπότε με ευρισκω αρκετά αναμενόμενον.

Ειναι μια ώρα δύσκολη, του χωρισμού η ώρα...

Δε θα ειπώ ψέμματα, ωραιοτάτη ανωφέρεια. Πάντοτε βεβαιως ότε μας εβγεί μια κίνησις παραπονούμεθα που δεν ευρεθήκαμε με περισσότερα τεμάχια. Ωστόσο ας μη λησμονούμε ότι η αυτοπειθαρχία μας εγλίτωσε από τα περισσοτερα τεμάχια ότε δεν πιάσαμε την κίνησιν. Οπότε ο προγραμματισμός και η προννοητικότης μας γλιτώνει από τα χειρότερα, κι ας μας περιορίζει από τα (θεωρητικώς) καλλίτερα.

Η αγαπημένη μου ΕΤΕ, το ουσιαστικόν συνώνυμον του ελληνικού χρηματιστηρίου δηλαδή έδωσε λίαν καλά κέρδη και καθώς φαίνεται ίσως συνεχίσει. Το δίλημμα είναι βεβαίως, πωλούμε ή διακρατούμε? Την προτελευταίαν φοράν που εθεώρησα ότι ήτο ευκαιρία αγοράς, ήτο περί το 1/4 της τιμής που επώλησα το πάλαι ποτε (γραμμή Καλοχαιρέτου: 4596), τουτέστιν περί το 1148.Δυστυχώς ή ευτυχώς βεβαιως δεν ηγόρασα τελικώς, καθ'ότι κατόπιν ενδελεχους μελέτης επείσθην ότι θα ειδεί και χαμηλότερα, όπως κιόλας, και το 1/5 είδε και παρακάτω.Ήτο δε το επίπεδο (λίγο πάνω εις την πραγματικότητα) όπου διετύπωσα την ρήσιν "πωλούν ραββήδες, αγοράζουν δεσποτάδες". Κάπου εδώ λοιπόν λέγω να αρχίσω τας σκέψεις αποχωρισμού. Θέλει λίγο σκέψιν ο αποχωρισμός, δε γίνεται εντός ημιώρου συνήθως. Είναι μια ώρα δύσκολη, του χωρισμoυ η ώρα...

Ο κυρίως κίνδυνος που ελλοχεύει δεν είναι να φθάσει η ΕΤΕ εις την περιοχήν του χάσματός της 1200+, αυτό είναι εντός του παιγνίου ενδεχόμενον. Μήπως όμως φύγει δια παντός επάνω που φοβείτε το Ευάκι? 

Αυτό ιστορικώς δεν έχει γίνει ποτέ και δε νομίζω να γίνει και τώρα. Πάντοτε ο Δοω δοκιμάζει τα χαμηλά της Άρκτου, λίγο πάνω ίσως, αλλά τα δοκιμάζει πάντοτε. Δε φεύγει μονορούφι.Κι ο δικός μας ακολουθεί δεν οδηγεί. Οπότε, ακόμη και εάν τα είδε (που δεν είμαι βέβαιος ότι είναι το πιθανότερο σενάριο), ο βασικός αυτός κίνδυνος να μας φύγει με διαδοχικά λιμιτ-απ δεν υφίσταται παρά μονον ως ευσεβής πόθος. Σημειώνω ωστόσο ότι ενίοτε η επαναδοκιμασία παίρνει έως και μήνας, κι εάν τύχει και δεν ξαναγοράσωμεν εις το απόλυτον χαμηλον, ε, αυτά δεν είναι των ανθρώπων. Άλλως τε εάν είναι να επιστρέψει ο Ταύρος, αυτό θα μας προβληματίσει?

Άρα και κατά τη σούμμα που λέγω και εις τα του ανιψιού, αύριο μεθαυριο ελπίζω να αγοράσουν πάλι οι δεσποτάδες δια να κόβω σιγά σιγά ρόδα μυρωμένα.   

Υποκειμενική Πραγματικότης

Ένας πολύ μεγάλος διδάσκαλος, Καναδός εις την καταγωγήν, μοι είχε ειπεί κάποτε πώς είναι δυνατόν να ξεχωρίσεις εναν επιτυχημένο χαρακτήρα από έναν αποτυχημένο. "Η διαφορά είναι εις την απλην ερώτησιν", μοι είπε, "Γιατί επέτυχες (ή δεν). Ο επιτυχημένος το πρώτο πράγμα που θα ειπεί είναι κατά πιθανότητα 'δεν ξεύρω' και κατόπιν θα αρχίσει να απαριθμεί πιθανότητας. Ο αποτυχημένος θα αρχίσει να διηγείται σενάρια δια το πώς το συμπαν συνομώτησε εναντίον του. Να τα ρίπτει, εν ολίγοις εις τους άλλους."

Ό,τι άλλο και να ειπωθεί, εάν κάποιος είναι βέβαιος δια την πραγματικότητα που έχει εις την κεφαλήν του είναι μάταιον. Ακόμη και εάν αποδειχθεί ότι είναι ή υπήρξε λάθος, κυριολεκτικώς, αρνείται να το συλλάβει (δεν είναι ότι δεν μπορεί, προφανώς). Όχι, πταίει πάντοτε κάποιος άλλος. Η πραγματικότης είναι βεβαίως δια τον καθένα υποκειμενική: ό,τι έχει εις την κεφαλήν του.

Κάθ' εκάστην φοράν που περιηγούμαι τα διαδικτυακά φόρα, τον εν Ελλάδι Τυπον ή και κατά την καθημέρινή ζωή, το βλέπω αυτό εντόνως. Οι άνθρωποι αντί να ειδούν πώς να βελτιώσουν την θέσιν των ή να μελετήσουν τα σφάλματά των, απλώς αρκούνται εις το λίαν δημοφιλές σπόρ του να κατηγορούν τους άλλους, λογωι ή έργωι. Δεν πα' να είναι προφανές ότι παραμιλούν λχ εκ της χασούρας? Όχι, θα ευρούν κάτι άλλο να πταίει. Και καθώς ουδείς είναι ίδιος με τον άλλον, υπάρχουν δηλαδή πάντοτε διαφοραί, η παραμικροτέρα διαφορά γίνεταί αφορμή επιθέσεων.

Η δε μεγαλυτέρα πλάκα είναι που καθώς όμοιος ομοίωι αεί πελάζει, συναθροίζονται και βεβάιως πείθουν αλλήλους δια το ότι η αιτία των δεινών τους δεν είναι αι αποφάσεις και αι πράξεις ή ελλείψεις τους, αλλά ένας φανταστικός "άλλος". Η δαιμονοποίησις αυτού του "άλλου", εν αντιθέσει προς το "εγώ" είναι η ευκολοτέρα, αλλά ταυτοχρόνως η ολιγότερο παραγωγική, διέξοδος ανακουφίσεως.

Υπ' αυτό το πρίσμα, περιηγήθην εχθές και την οδό Σκουφά παρα τω λόφω του Λυκαββητού, όπου ομάς γνωστών-αγνωστων τα έκαμε γυαλια-καρφιά, απαιτώντας την απελευθέρωσιν του υιού σημαίνοντος στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ όστις διώκεται δια ληστείας τραπεζών. Σχεδόν προβλέψιμον: τα τσιπρόπαιδα αυτά θεωρούν ότι όλοι οι άλλοι είναι λάθος (υπενθυμίζω την δήλωσιν του θρυλικού κατοίκου Διονύσου Αττικής, Αλεξίου περί κλεισίματος των αγορών). Εντός του φανατικού νοός τους, ως σύνηθες εις τους πιστούς των Μαρξιανών αιρέσεων (και ουχί μονον) η συμπεριφορά τους είναι το δίκαιον και ο "άλλος" ο δαίμων.

Έχει θα μοι ειπείτε καμμία σχέσιν αυτό με τα των αγορών? Νομίζω ότι ασφαλώς ναι. Η Άρκτος εξαντλείται οριστικώς μόνον ότε και ο τελευταίος αγοράσας εν κορυφήι, αφού δαιμονοποιήσει όσους συνιστούσαν προσοχήν, παραιτηθεί και το πάρει απόφασιν ότι έχασε εκ της εαυτού ανικανότητος να εκτιμήσει ορθώς την κατάστασιν. Άλλο που τώρα έχουμε ανωφέρεια και όσο κρατήσει το γλεντούμε. Κι αυτό ζήτημα εκτιμήσεως της καταστάσεως είναι και αναλόγως πληρώνει.

Βλέπετε η διαφορά (και ο λόγος εικάζω που ο Αλέξιος θέλει να τας κλείσει) των αγορών εκ της εν παρακμήι κοινωνίας είναι ότι το αποτέλεσμα φάινεται εις το ταμείον, άρα είναι μετρήσιμον. Και δεν καλύπτεται οπίσω φαινομενικώς μεν ευφραδών και καλλιεπών, εις την πραγματικότητα δε τσίγγινων, καταστροφικών και εν τέλει ανοήτων αρλουμπολογιών.

Προαιρετικός εκκλησιασμός

Αντε επιτέλους είχε αρχίσει το πράγμα να γίνεται ενοχλητικό. Ωραια αντίδρασις, αναμενομένη και μάλλον καθυστερημένη. Θα είναι το σημείον καμπής αυτής της Άρκτου? Δε νομίζω, τέτοιες αντιδράσεις (+5% και) είναι ίδιον Άρκτων, αλλά εφόσον το 680 του S&P500 κρατήσει, νομίζω ότι δύναται να δώσει ικανοποιητικήν ανωφέρειαν, έως τας περιοχάς πρώτων αντιστάσεων περί τα 740 και, εάν κατορθώσει να το σπάσει (που εκ του παρόντος σημείου δε φαίνεται εντελώς εύκολο) προς τα 800 .

Είναι αι αγοραί εις αυτά τα επίπεδα σαν να κλέβεις εκκλησία που λέγει ο Κος Στούπας? Δε γνωρίζω, αλλά όπως του έγραψα το πρωί, μια επίσκεψις εις την εκκλησίαν, εκεί δηλαδή που συναθροίζεται ο πολυς κόσμος, ουδόλως βλάπτει, ιδία ότε πρόκειται δια το Ναό του κέρδους. 

Ολίγη προσοχή μονον εις τας υπερβολάς και καλά κέρδη!

Κι ακαρτέρει, κι ακαρτέρει...

Αναμένωμεν αυτή τη ρημάδα αρκτώδη ανωφέρεια, αλλά που. Τελικώς πλάκα πλάκα θα εβγεί (εάν είμεθα τυχεροί εδώ που τα λέμε) αυτό που έλεγον περί Παλαιολογειας αναγεννήσεως. Ήτις ως γνωστόν ήτο η πρώιμος αναγεννησις των ελληνικών γραμμάτων μεταξύ των δύο Αλώσεων.

Κάπου εκεί αναμένωμεν και την αντίδρασιν. Ο Σταθερός και Πτωχός απώλεσε και τας 680 μονάδας που ελέγαμε ότι είναι κρίσιμοι, αν και θέλει ολίγον ακόμη να επιβεβαιωθεί. Επομένη στάσις (αντίστασις): αρκετά πιό κάτω.  Ο ιδικός μας βεβαίως ποιεί την νήσσαν με μικροτέρας πτώσεις. Αλλά τα έχουμε ξαναειπέι εν τω βάθει του χρόνου συγκλίνουν αυτά και είτε ο είς πίπτει είτε ο έτερος αναβαίνει.

Η αλλαγή των λογιστικών προτύπων που λέγει ο Κος Στούπας ίσως αποτελέσει αφορμή ανοδικής εκτονώσεως, αλλά παραμένω καχύποπτος πόσον παρόμοια μαγικα τρυκ δυνατόν να έχουν καλήν επίδρασιν μακροπροθέσμως. Δηλαδή είμαι βέβαιος ότι δε θα ήθελα να επενδύσω εις μιαν εταιρίαν με ισολογισμους και αποτιμήσεις παγίων που εξαρτώνται ουχί εκ της αγοραίας αξίας, αλλά κάποιας άλλης θεωρητικής μεθόδου. Τώρα βεβαίως θα μου ειπείτε, που ζείς, αυτό δεν κάνουμε εν Ελλάδι με τα ακίνητα λχ?

Τέλος πάντων μεγάλη κουβέντα αυτή και τα νεύρα όλων είναι τεντωμένα. Αλλων υπο της πτώσεως, άλλων εκ της αδρανείας και όλων δι'ότι είναι λίαν δυσχερές δια τους περισσοτέρους, εάν όχι όλους να βγάλουν χρήματα κατά την πτώσιν.

Αλλά θα γυρίσει κιόλας, το πότε αγνοουμε και αναμένωμεν, δι'επί χάρτου ασκήσεων. Πάμε να ειδούμε λοιπόν εάν θα κρατήσει το επόμενο ενδεχόμενο επίπεδο.

Αγόραζε και κράτα, μια συνταγή πατάτα?

Το επίπεδο της οικονομικής δημοσιογραφίας, όπως και αυτό της γενικοτέρας δημοσιογραφίας, εν Ελλάδι είναι αντίστοιχον του επιπέδου του γενικού πληθυσμού: γενικώς δια τας πανηγύρεις, με λαμπράς ωστόσο εξαιρέσεις. Αυτό που συνήθως μοι αρέσει περισσότερο είναι τα αξιώματα που θεωρούνται αρρήτως αυταπόδεικτα και αποδεκτά εκ των προτέρων. Ένα τέτοιο είναι ότι η μακροχρόνια διακράτησις αποδίδει. Η γνωστή "buy and hold", τουτέστιν "αγοραζε και κράτα" στρατηγική. Έχω επανειλημμένως κριτικάρει (διακριτικώς βεβαίως) την θέσιν αυτήν δι'ότι πιστεύω ακραδάντως ότι είναι αν μη τι άλλο ουδόλως αυταπόδεικτος.

Είδον έτσι με ενδιαφέρον την πεποίθησιν μου αύτη να αποτυπούται εις το κάτωθι διάγραμμα, όπερ αποδεικνύει δι' απλής ματιάς ότι ο Dow επέστρεψε εάν αφαιρεθεί ο πληθωρισμός, εις τα επίπεδα του 1966 (άνευ μερισμάτων). Την εποχήν δηλαδή που οι περισσότεροι ημών είμεθα παίδες, έφηβοι, είτε εις μακρομοριακήν κατάστασιν. Μελαινα γραμμή ο ονομαστικός Δοω, κυανή ο αποπληθωρισμένος ( το διάγραμμα είναι λογαριθμικόν):

Όπερ, ας μη θεωρείται αυτοννόητος η επιτυχία της συνταγής αυτής. Θα επαναλαβω το προφανές: μικρά μονον μειοψηφία κερδίζει. Εάν προκύψει σύστημα ή στρατηγική που κερδίζει συντόμως παύει να κερδίζει. Από την άλλην το διάγραμμα εχει μεγάλο ενδιαφέρον όπως και αι συγκρίσεις του Δοω μετ'άλλων επενδυτικών επιλογών και θα επανέλθω. Ενδιαφέρον έχει και η περιοχή εν ήι ευρισκόμεθα ως δυνάμει εφαλτήριον αντιδράσεως, όπως έχωμεν προηγουμένως εικάσει και ως και διαγραμματικώς εμφαίνεται.

Αλλά δια το πλείν επικινδύνως θα μοι επιτρέψεται να αναφερθώ αργότερον εντός της εβδομάδος. Προς το παρόν ελπίζω να γίνεται αντιληπτόν διατί το "αγοραζε και κράτα" δυνατόν να αποδειχθεί "συνταγή πατάτα" και δη είτε καυτή, είτε νερόβραστος.

Ποίος είναι ο Λακεδαιμων?

Ευρέθην ενωρίτερον σήμερον παρά θιν'αλός. Δηλαδή τι μαύρο θίν΄ήτο αυτό, τσιμέντο κανονικό με βαρκάκια κοκ, εν Μικρολιμένι του Πειραιώς. Δια κάποιον ανεξήγητο λόγον με οδήγησε αυτή η επίσκεψις, μέσω σειράς αδιαφόρων ή χαοτικών συνειρμών, εις το ερώτημα που έχει κατά καιρούς απασχολήσει τα πλήθη των ασχολουμένων με τα των αγορών εν Ελλάδι. Δηλάδή, τι μαυρα πλήθη καμμια 500αριά είμεθα πλεόν όλοι κι όλοι, αλλά εν τάξει, δια συγκεντρωσιν του παλαι ποτε ΚΟ.ΔΗ.ΣΟ. πλήθος ήτο αυτό.

Το ερώτημα λοιπόν είναι: ποίος είναι ο Σπάρτης?

Κατά καιρούς έχουν δοθεί διάφορες απαντήσεις. Ας τις απαριθμήσω:

1. Ο Σπάρτης είμαι εγώ. Αυτή η εικασία είχε διατυπωθεί ήδη εις το φόρουμ, λόγω συμπλεύσεώς μας εις τινά ζητήματα. Ενισχύθη και απισχνάσθη αργότερον κατα τον ρούν των γεγονότων. Είναι ωστόσο προφανώς εσφαλμένη, δι'ότι εάν ημην ο Λακεδαίμων, κατά πάσα πιθανότητα, θα το ηξευρα. Αφήνω που εγώ δεν είμαι εγώ, αλλά ημείς, οπότε ούτως ή άλλως αποκλείεται. Αφήνω επίσης που αδύνατον να έγραφα τόσα κείμενα ταυτοχρόνως - υπενθυμίζω ότι αμφότερα τα ψευδώνυμα υπήρξαμε παραγωγικότατα. Αφήνω τέλος που θεωρώ την θεμελιώδην ανάλυσιν περίπου φενάκη ή τέλος πάντων πολύ απαιτητική δι'αυτά που δυνατόν να προσφέρει εις τον τύπον χαρακτήρος μου. Άρα βράσε όρυζα (ιαπωνικήν, πάντοτε).

2. Ο Σπάρτης είναι ο χρήστης γνωστός και με το όνομα maniac. Η ενασχόλησις μετά των θεμελιωδών, η ευστοχία εφ'ολίγους μήνας των προβλέψεων του maniac και η αδυναμία εις αυτήν την όψιν των αγορών ενίσχυσε κατά καιρούς αυτή την υποψίαν. Ωστόσο η εξαφάνισις περίπου του τελευταίου δημιουργεί ανυπέρβλητον κώλυμα εις την διατύπωσιν ασφαλών συμπερασμάτων. Αν και η χρήσις και εγκατάλειψις ψευδωνύμων είναι κάτι που θα μας απασχολήσει και παρακατω.

3. Ο Σπαρτης ταυτίζεται μετά του maniac όστις ταυτίζεται μετά του kikou04. Και εδώ το σενάριο έχει εις τα υπέρ του την αγάπην (μην ειπώ πάθος) προς τα θεμελιώδη, ωστόσο τα δείγματα γραφής τους διαφέρουν τόσον που είναι δύσκολο να στηριχθεί σοβαρά συσχέτισις όλων των τριών. Σημειώνω ωστόσο ότι δύο και μονον χρήσται είχαν την αγχίνοια, την αντίληψιν  και την γνώσιν να αντιληφθούν τι ακριβώς έγένετο την 10η Οκτωβρίου 2007 που ήρξατο την μαζικήν ρευστοποίησιν θέσεων ο Καλοχαιρέτας, ή τουλάχιστον μονον εξ αυτών το έχω ακούσει και αυτοί είναι ο kikou04 και ο Σπάρτης. Ίσως αυτό να οφείλεται εις την διανοήτικήν των προδιάθεσιν προς χειρισμόν αριθμών και γενικώς θεμελιώδων "πραγματικών" στοιχέιων. Τώρα βεβαίως εις τα συμπεράσματα διαφέρουν αντιδιαμετρικώς και ο είς έχει συχνάκις κατακρίνει τον άλλον.  Δεν είμαι βέβαιος ωστόσο ότι αυτό, αφ'εαυτού λέγει κάτι. Νομίζω μάλιστα ότι η υπόθεσις ότι ο Σπαρτης έχει χρησιμοποιήσει και έτερα ψευδώνυμα, ενίοτε σφόδρα αλληλοκατακρινόμενα, ούτως ώστε να θολώσει τα ύδατα πρέπει να κρατηθεί ακόμη και εάν η βασική υπόθεσις 3 απορριφθεί συνοπτικώς.

4. Ο Λακεδαίμων είναι μια ακόμη όψις του δαιμονίου τύπου όπισθεν του ψευδωνύμου Swerengen. Η πιστή παρακολούθησις του Λακεδαιμονίου ιστολογίου εις την πετρινη περίοδο της απαγορεύσεώς του, η συστηματική στήριξις αντιδιαμετρικών γεωπολιτικών θέσεων, η εγκυκλοπαιδική γνώσις και η πολυγραφότης ενισχύουν το σενάριον αυτό. Από μονα τους βεβαίως αυτά δε λέγουν και τίποτε, η ως άνω περιγραφή θα μπορούσε να είναι και ιδική μου. Υπάρχει βεβάιως το ζήτημα της χρησιμοποιήσεως κοινών εκφρασεων και μορφών γραφής, αλλά αυτό μοι δοκεί είναι απλώς συσχέτισις λόγω οσμώσεως, παρά κοινή καταγωγή εξ ενός νοός. Αφήνω που ως προς τα χρηματιστηριακά οι δύο διαφέρουν πολύ.  Ολίγον τζούφια λοιπόν και αυτη η υπόθεσις.

5. Ο Λακεδαίμων και ο Hi5 ταυτίζονται. Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα υπόθεσις καίτοι ο εις επετιθετο εις τον άλλον οξεί τωι τρόπωι. Υπάρχουν πολλά κοινά στυλιστικά στοιχεία, τουτέστιν μορφής και ουχί πάντοτε περιεχομένου. Το περιεχόμενο των γραφομένων ήτο συχνάκις αντιδιαμετρικόν, αλλά η αλήθεια είναι ότι ακριβώς κάτι τέτοιο θα ανέμενε κανείς δια κάποιον που ήθελε θολώσει τα ύδατα. Η υπόθεσις αύτη δεν αντιτίθεται εις το γεγονός ότι ο Λακεδαίμων παραμένει αόρατος, εν αντιθέσει προς τους αγαπητούς kikou04  και Swearengen οίτινες έχουσιν εμφανισθεί, σάρξ και οστά, έμπροσθεν πολλών. Είναι ωστόσο μια ακόμη υπόθεσις ήτις είναι αδύνατον να επιβεβαιωθεί απολύτως, ει μη μόνον δια διαδοχικών εικασιών. Κρατούμε ωστόσο εξ αυτου ότι ο Λακεδαίμων αρέσκεται εις εγκεφαλικά παιγνια.

6. Ο Σπάρτης είναι εις εκ των χαρακτήρων εκ των εσωτερικών του Capital προερχομένων. Αυτό το σενάριο νομίζω  ότι δυνάμεθα να το απορρίψωμεν άνευ πολλών συζητήσεων ουχί μονον δι'ότι έχει φάει αμετρήτους διαγραφας (αυτό θα ήτο δυνατόν να είναι και ξεκάρφωμα), αλλά και ως εμφαινόμενον λίαν απίθανον δοθείσης της γενικοτέρας ανεξαρτήτου στάσεώς του.

7. Ο Λακεδαίμων είκαι κάποιος εντελώς άλλος, που ουδεμία έχει σχέσιν μετά των ως άνω αναφερομένων. Εις αυτήν την υπόθεσιν πλήθος ερμηνειών έχει προσφερθεί, από καταδικασθέντα δια τα γεγονότα του 1999 έως ντροπαλό νεανίσκον άρτι αφιχθέντα εν Λονδίνου. Καίτοι βεβαίως ο Λακεδαίμων ισχυρίζεται ότι είναι γηραιός, ουδόλως γηραιός φάινεται να είναι. Τουναντίον, πρόκειται μάλλον περί νέου και αναμφισβητήτως ικανού ατόμου - εάν εξαιρέσει κανείς τους χαρακτήρας που έχουν σχέσιν προς το συναγελάζεσθαι και το ζην και κοινωνείν μετ' άλλων ατόμων. Συμβαίνεί αυτό ενίοτε μετά των τα μάλα εγκεφαλικών ατόμων.

 

Καταλήγωμεν λοιπόν ότι είναι σχεδόν αδύνατον δια όλων των ως άνω εικασιών περί ταυτίσεως να σχηματίσωμεν πλήρη γνώμη περί του Λακεδαίμονος. Στοιχεία έχωμεν, άτινα οδηγούν ενίοτε εις συμπεράσματα αλλά συχνάκις εις αδιέξοδα. Προς το παρόν τηρεί σιγήν ασυρμάτου, οπότε δεν είναι δυνατόν να φωτισθούν περαιτέρω αι ημέτεραι απορίαι.

Αλλά ασφαλώς και θα επιστρέψει.

Άλωσις Τραπεζούντος

Τι βλέπουν οι γαλαζοπράσινοι οφθαλμοί μου? Υπό τον αριθμόν της αλώσεως της Τραπεζούντος ευρέθει ο ΓεΔείς. Υπενθυμίζω ότι η άλωσις του τελευταίου ελληνοφώνου κρατους εγένετο τον Αυγουστον του 1461, βλέπω ενδοσυνεδριακόν 1459,59. Ενδιαφέρον και ολίγο πολύ αναμενόμενο.

Το πραγματικό ζήτημα είναι εάν θα κρατήσει η περιοχή των 680 του Σταθερού και Πτωχού, να κρατήσει δηλαδή αρκετά ώστε να δουμε μια αρκτώδη ανωφέρεια ανακουφίσεως, προ ττου αριθμού της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως.

Να ειδούμε πώς θα κλείσει και η Παρασκευή, που δίδει ενίοτε ενδιαφέροντας οιωνούς και οχόμεθα.

Ονοματολογίας το ανάγνωσμα

Εν αγοραίς δε χρειάζονται πλέον τεχνικοί αναλυταί. Χρειάζονται σεισμολόγοι και γεωλόγοι, αντε και δύται. Οι πρώτοι δια την πρόβλεψιν, οι άλλοι δια τας γεωτρήσεις προς εύρεσιν πυθμένος και την αλίευσιν εις τα σχετικά βάθη. Είδον μόλις ανηρτημένον κατάλογον υπό του αγαπητού μου Big Picture και τι να είπω? Όλα είδον.

Αναγνωρίσατε τα ονόματα και αναρωτηθείτε. Βλού τσίπς ή βίδεο βλού? Πού έχουν φθάσει οι κολοσσοί, εις επίπεδα ημετέρων σαπακίων:

• AIG (39 cents)
• Citigroup (98 cents)
• E*Trade (66 cents)
• Fannie Mae (39 cents)
• Freddie (39 cents)
• Unisys (37 cents)

Όχι ότι και όσες έχουν υπέρ το δολλάριο δεν είναι κολοσσοί:

• Ford ($1.83)
• GM ($1.83)
• Las Vegas Sands ($1.97)
• MGM ($1.99)
• CIT ($2)
• Kodak ($2.50)
• Bank of America ($3.15)
• New York Times ($4.00)
• News Corp ($6.15)
• Xerox ($4.36)
• International Paper ($4.22)
• Alcoa ($5.55)
• GE ($6.75)
• Dow Chemical ($6.56)
• Wells Fargo ($7.95)
• Dell ($8.50)

Μωρέ πλούσιοι επτώχευσαν και επεινασαν, καλώς το λέγει ο στιχουργός, καλώς το έλεγεν και ο Καλοχαιρέτας, και που είμεθα ακόμη.

Αι ημέτεραι, σχετικώς ομιλούντες και δοθέντος του άκρως επιφόβου Απριλίου και κατόπιν, μια χαρά τα πηγαίνουν. Προς ώρας τουλάχιστον και αναμένωμεν και αναζητώμεν εκείνη τη ρημάδα ανωφέρεια, αλλά που. Και με αυτά που βλέπουμε εν ΗΠΑ δε, λογικόν.

Τι είδε ο Ιάπων?

Έκλεισε δια μίαν εισέτι φοράν η Αμερική εις χαμηλά δωδεκαετίας ενώ βεβαιως αι Αθήναι αγρόν ηγόρασαν. Α, αύτη η μανία των Ελλήνων με τα ακίνητα! Αλλά δεν απογοητευόμεθα, ο Θεός των Ελλήνων, υπό την μορφήν αυτή τη φορά του εορτασμου της Καθαράς Δευτέρας καθυστέρησε την μοιραίαν κατά πόδας παρακολούθησιν των ΗΠΑ. Ενθυμίζω εις το φιλοθεάμον κοινό, ότι παλαιότερον η Παναγία είχε βάλει το χέρι της ότε αι Αθήναι ήσαν κλεισταί, ως αγορά, και περίπου κεναί, ως άστυ τον 15αυγουστο του 2007, ότε εγένετο χαμος εν Εσπερία.

Τώρα βεβαιως γράφω καθυστέρησε, δι'ότι αδυνατώ να πιστεύσω ότι η Ελλάς ευρίσκεται εις καλλιτέραν μοίραν των αντιστοίχων οικονομιών-κολοσσών. Είναι, εικάζω, ζήτημα χρόνου να ευρεθούμε εντός της ζώνης των αλώσεων. A proposito, είδατε που ο Σταθερός & Πτωχός 500 ευρέθη και υπό τας 700? Να ειδούμε, πόσο πιο κάτω θα πάει-κάπου εδώ (περί τα 680 πιο συγκεκριμένως) οφείλει μια κάποια αντίδρασιν? Και μετά με απεκάλουν Άρκτον. Τες πα, το βασικόν μου ζήτημα με την αρκτώδη αύτην αγοράν δεν είναι το που θα πάει. Αυτό ολίγο πολύ το έχω πάρει απόφασιν. Το βασικόν μου ζήτημα είναι το ΠόΣΟ θα καθήσει εκεί που θα υπάγει ή εις τα πέριξ.

Τα των Αμερικανών δεικτών λοιπόν δεν με ενετυπωσίασαν τόσο, όσο του Ιάπωνος, όστις είδε, αλλά δεν εκράτησε, χαμηλόν 25ετίας. Χμμμ. Ο Ιάπων με έχει και παλαιότερον απασχολήσει. Πλήν όμως διερωτώμαι, εάν έστω και μία μείζων αγορά έχει παραδόσει εις την Άρκτον λίγο-πολύ όλα τα καταπληκτικά κέρδη του Μεγάλου Ταύρου που ήρξατο το 1982, τι θα ακολουθήσει δια τας ετέρας? Και ομιλούμε περί του Ταύρου που είδε την (και εξετράφη υπό της) αναπτυξιν των ηλεκτρονικών υπολογιστών, τας επαναστάσεις των ελευθέρων αγορών και την πτώσιν του στυγνοτέρου, καταστρεπτικοτέρου και αιμοσταγεστέρου καθεστώτος που εγνώρισε ο πλανήτης.

Χμμμ, και ξανα χμμμ. Προς το παρόν βεβάιως αναμένω τον τοπικόν πυθμένα να γλεντήσω ολίγον, αλλά αυτό το ρημαδιον το διάγραμμα του Ιάπωνος με προβληματίζει. Βράσε όρυζα Ιαπωνικήν.

Μα, τι εις το καλόν είδε ο Ιάπων και κατεκρημνίσθει?

Του Ιωάννου Καποδιστρίου

 Αμα τηι επιστροφήι μου εκ της μικράς εκδρομής -και πετάγματος αετού την Καθαρά Δευτέρα- την εκπομπή του ΣΚΑΪ περί του Ιωάννου Καποδίστρίου. Έχει επιλεγεί ως εις εκ των 10 κορυφαίων προσωπικοτήτων και νομίζω δικαίως. Τώρα βεβαιως κάθε εκσυγχρονιστική προσπάθεια εν Ελλάδι καταλήγει εις λήψιν σφαίρας ή πολιτικής απαξιώσεως εκ χειρών ελληνικών, αλλά έτσι είναι αυτός ο τόπος. Λίαν συγκινητική η προσήλωσις του Καποδιστρίου εις ηθικάς αρχάς και το όραμα εκσυγχρονισμού ή, εδω που τα λέμε, δημιουργίας αξιοπρεπούς κρατικής οντότητος.Γενικώς είμαι πολύ ικανοποιημένος εκ της επιλογής της πρώτης  δεκάδος και σκέπτομαι να ψηφίσω και εγώ εις τον σχετικόν τόπον.Δείτε το κι εσείς εάν έχετε καιρόν.

Κατά τα λοιπά, ένας κάποιος κρότος που λέγαμε την Παρασκευήν ηκούσθη δια της AIG, ως ανεμένετο και της  HSBC, που δεν ανεμένετο και τόσον. Το βασικόν μας σενάριον ωστόσo καλά κρατεί και ευρισκόμεθα εις απόστασιν αναπνοής εκ της ζώνης μεταξύ των αλώσεων όπου αναμένωμεν τοπικόν ή γενικόν πυθμένα. ήδη μάλιστα φαίνεται ότι ίσως τα προηγούμενα χαμηλά του 2003 ίσως δοκιμασθούν εντός της εβδομάδος, αν όχι της ημέρας.

Υπομονή λοιπόν και αναζήτησις καλών σημείων εισόδου, διότι αι αγοραί δεν αποθνήσκουν ποτέ. Και πάλιν θα στρέψουν μετά δόξης, αλλά το πρώτον τέτοιυς καιρούς είναι η διατήρησις κεφαλαίου. Δια να είμαι ακριβής αισθάνομαι ολίγον σαν τας ημέρας του Αυγούστου του 2007, ότε δεν ήμην βέβαιος πόσο ακόμη πάνω έχει, αν και υπέθετα ότι δεν ήτο και πολύ, πλην αντιστρόφως. Σχετικώς ομιλών, διότι καραδοκεί και ζώνη υπό αυτής των αλώσεων και ως τον Μηρσηνικόν αριθμόν 1023, έχω κάπως παρόμοιον αίσθημα. Βλέπω δηλαδή το ακόμη κάτω, αλλά δε νομίζω ότι μια αναστροφή αργεί.

Τέλος πάντων, απλή διαισθησις και οψόμεθα. Πάντως το στοίχημα που εβαλαμε αρχάς Φεβρουαρίου εβγήκε με σημαντικήν πτώσιν. 

Οψόμεθα και δια τα περαιτέρω λοιπόν και καλά κουμάντα.

Απόψε (ή όποτε) κάνεις μπαμ

A, Παρασκευή εσπέρας προ τριημέρου. Τι ωραία!

Εκλεισε και ο Φεβρουάριος μετ' απωλειών περί το 14% και σιγά σιγά συμπληρούνται πάσαι αι προϋποθέσεις εισόδου. Πιο συγκεκριμένως:

1. Η κεφαλαιοποίησις του ΧΑΑ ως προς το ΑΕΠ έχει φθάσει εις λίαν χαμηλά επίπεδα

2. Ο ΓεΔείς ευρίσκεται εις επίπεδα δεκαετίας '90

3. Αι ημέραι από της αρχής της πτώσεως είναι πάνω από 13

4. Οι ίδιοι χαρακτήραι που τον Οκτώβριο του 2007 διετυμβάνιζαν τριπλασιασμό μετοχών έως των Χριστουγέννων του 2007, τώρα βλέπουν την ΕΤΕ εις τα 3 Ευρώ (ο αριθμός 3 ητο και είναι σημαντικός). (ΣΣ: Δυστυχώς ωστόσο εις τα ίδια επίπεδα την βλέπουν και αξιόμαχοι της αγοράς, των οποίων τα λεγόμενα απλώς παπαγαλίζουν οι πρώτοι.)

5. Το επίπεδον των προηγουμένων χαμηλών αλλά και η ζώνη των αλώσεων (όπου αναμένεται αντίδρασις και τοπικός ή γενικός πυθμήν) είναι πολύ κοντά

6. Ενω τον Οκτώβριο του 2007 υβρίζοντο χυδαίως όσοι έβλεπαν πτώσιν, τώρα υβρίζονται όσοι βλέπουν πυθμένα εγγύτερον της κορυφής

7. Δεικται αντιθετικότητος όπως το κλίμα εν τω φόρουμ και η δημοφιλία εν ιστολογίοις είναι σαφέστατα υπέρ περαιτέρω πτώσεως ή μηδενισμού του ΓεΔεί

8. Οι δείκται της πραγματικής οικονομίας έχουν φθάσει (εν Εσπερία) εις ιστορικά χαμηλά και ο ρυθμός μεταβολής των πλησιάζει εικαζομένους πυθμένας

Τι μας λείπει λοιπόν? Μα ένα σκάσιμον, μια ιστορικής φύσεως χρεοκοπία, ένα κανόνι, διάσωσις ή έτερον γεωπολιτικόν γεγονος που θα χαρακτηρίσει τον (εικάζω) τοπικόν ή γενικόν πυθμένα. Λείπει επίσης και η πράσινη Παρασκευή.

Είναι απαραίτητον ότι θα υπάρξει κρότος? Όχι, δυνατόν παρομοία θρυαλίς να είναι και μια διάσωσις. Αλλά καθότι το μετρητό αυτή την περίοδο δεν άγχεται ιδιαιτέρως, λέω να τα σκεφθώ αυτά κατά το ερχόμενο τριήμερον. Άλλως τε όπως λέγει ο ανιψιός αι περίοδοι ημερών πτώσεως έχουν συχνάκις το 2έμπροσθεν παρά το 1. Ακόμη είμεθα εις τας πόσας, 15? Ε, καλώς έχει και τριήμερο έμπροσθεν, ψυχραιμία.

Καλά να περάσετε λοιπόν και καλή Τεσσαρακοστή!