Η μάχαιρα και ο πέπων

Είναι αληθές ότι έχω κατά πολύ αραιώσει τα κείμενα μου, άρα δικαίως διαμαρτύρονται οι φίλοι. Και τούτο διότι αφ'ενός απέχω της ελλαδικής  αγοράς και αφ' ετέρου ασχολούμαι με άλλα τινά.

Της μεν ημετέρας αγοράς απέχω καθ΄ότι το κυνήγι μου ήτο παλαιόθεν κατά μείζονα λόγον τα τραπεζοοικονομικά τα οποία εν Ελλάδι είναι αν όχι νεκρά, το πολύ νεκροζώντανα, ζομπι. Και εφ΄όσον δεν ηγόρασα ΕΤΕ λχ υπό το ευρώ, δεν έχω πορά να αναμείνω να ξαναπάει εκεί. Δε θα ξαναπάει είπατε? Οψόμεθα εις Φιλίππους. Τώρα βεβαίως θα μου ειπείτε εδώ δίδουν την ΕΤΕ του Δρος Σπύρου. Ε, εντάξει, τοιούτος οίκος η Ελλάς, τα γνωρίζετε. Εν καιρώ θα αγοράσω και εν καιρώ θα με πληρώσει. Και ως προς τας διεθνείς αγοράς αναμένω την επιστροφήν της Μεγάλης Άρκτου. Πότε θα έρθει? Κύριος οίδε, αλλά εικάζω μετ΄'ου πολύ. Ευχομαι μονον να μην είναι εξ αφορμής ημετέρων καγκιοζιλικίων.

Πολλά γαρ τα παρήμίν καραγκιοζιλίκια. Αλλά, εις το κάτω κάτω της γραφής σημασία δεν έχει ποίος έχει τον πέπονα, αλλά τις κρατά την μάχαιραν. Που εν προκειμένω, και την μάχαιραν και τον πέπονα κρατούν οι δανεισταί μας. Υπάρχει βεβαίως και η θεωρία της ορμητικής συγκρούσεως μετά της μαχαίρα, ώστε να φοβηθούν οι κρατούντες αυτήν. Μάλιστα.

Αλλά τότε η χώρα θα σκάσει ως άλλος υδροπέπων. Εύχομαι να μην και να λάβωμεν τάχει το παραδάκι διότι έρχεται και χειμών. Που θα μπορούσαμε να το είχαμε ήδη λάβει εάν είχαμε κάμει εκλογάς το 11 ή είχαμε αποφύγει αυτάς του 12. Αλλά, εν Ελλάδι όπου οι πολιτικοί άνδρες ζώσιν δια να καθέξωσιν θέσιν Πρωθυπουργού ή αρχηγού αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, δεν έχει ακόμη γίνει αντιληπτή η σημασία του μετρητού  χρήματος.

Αλλά θα γίνει. Έλλειψις γαρ χρημάτων, στάσις εμπορίου.