Θεολογικά, τρόπον τινά.

καὶ ἀνεστέναξε Σωσάννα καὶ εἶπε· στενά μοι πάντοθεν· ἐάν τε γὰρ τοῦτο πράξω, θάνατός μοί ἐστιν, ἐάν τε μὴ πράξω, οὐκ ἐκφεύξομαι τὰς χεῖρας ὑμῶν. αἱρετώτερόν μοί ἐστι μὴ πράξασαν ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας ὑμῶν ἢ ἁμαρτεῖν ἐνώπιον Κυρίου.

Τώρα βεβαίως φαντάζομαι ότι όλοι το έχετε ειδεί, αλλά έχων παρακολουθήσει την Κυρία Σωσάννα Βόϋλ (Suzan Boyle), ετερον τι ουκ ημπορεσα ποιείν ή απορείν. Το Σύμπαν ή ο Θεός ή τέλος πάντων όστις κάμει τα αδύνατα δυνατά έχει ενίοτε περίεργον αίσθησιν του χιούμορ. Αλλά ήτο ωραία η εικών και η αριστοτελική "περιπέτεια", η ανατροπή καθώς θα λέγαμε σήμερον.

Α, ναι, εκάστην φοράν που βλέπω το αρχικό βίδεο συγκινούμαι. Η ώριμος πλην αφίλητος άνεργος παρθένος με την αγγελική φωνή, το πρώτον λοιδωρείται υπό των κυνικών και κατόπιν δοξάζεται. Κρίμα που δεν την είχαμε ανακαλύψει ότε η φωνή της ήτο νεαροτέρα (αλλά την ανεκάλυψε ο άλβατρος). Ποτέ δεν είναι αργά ωστόσο. 

Ναι, ναι, παρηγορία εις τον άρρωστο, ως που να εβγεί η ψυχή του ηκούσθη αυτό.