Από αρχαιοτάτων χρόνων, η ώρα έχει 60 λεπτά. Έγραφον επέρυσι ότι μετ'ου πολύ θα έρθει η ώρα των εξήκοντα λεπτών και δια το ελλαδικόν χρέος. Αναγιγνώσκων το κείμενο εκείνο, ειλικρινώς διερωτώμαι που τα ευρίσκω ο μπαγάσας ώρας-ώρας.
Αλλά, πέραν των προς εαυτόν ερωτήσεων, βλέπωμεν ήδη ότι τα 60 λεπτά παίζουν κυρίαρχον ρόλον. Εξήκοντα λεπτά ζητούν αι τράπεζαι, εξήκοντα λεπτά θέλουν να τους κουρεύσουν οι Γερμανοί. Κάπου εκεί ανάμεσα θα παιχθεί το παίγνιον.
Αι συνέπειαι αυτής της κουράς εν χρώ, που δεν είναι πλέον η απαλοτάτη κόμμωσις του Ιουλίου, θα είναι φοβούμαι λίαν δυσμενείς. Και θέλω ειλικρινώς να μοι ειπούν οι αγορασταί των τραπεζών τι ακριβώς προσδοκούν? Ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος? Θεολογούν ή κερδοσκοπούν? Και κάπως έτσι, ίνα διατηρήσωσιν μερικάς θέσεις σπογγοκωλαρίων απεμπολούν οι κυβερνώντες τα συγκεντρωμένα ελληνικά κεφάλαια δεκαετιών και θα καταλήξουν εις τους ξένους αντί πινακίου φακής.
Αλλά, τές πα, συνεχίζω. Η επικειμένη αναδιάρθρωσις είναι κακίστη. Μετατρέπει την Ελλάδα εις αποικίαν ινα μη απολυθώσι τα κομματικά στρατά, κάτι που έπρεπε ΗΔΗ να έχει γίνει και αργά ή γρήγορα εις βαθμόν τινά θα γίνει.
Ευρισκόμεθα ενωρίς εις την κρίσιν και την απωλεσθείσα δια την χώραν δεκαετίαν.
Επιβεβαιώνομαι και δεν μοι αρέσει ουδόλως. Οψόμεθα και προσευχόμεθα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου